فارسی نویسی با خودكارِ خارجی

اصفهان زیبا: پس از گذشت یک هفته از برگزاری نمایشگاه نوشت افزار ایران نوشت و مشخص‌شدنِ سهم 10 تا 20 درصدی تولیدكنندگان ایرانی در این زمینه، رقمِ غیر قابل باور 80 تا 85 درصدی به دست می آید كه چیزی نیست جز قبضه بازار نوشت افزار ایرانی توسط رقبای خارجی. موضوعی كه به شدت و حدتِ تمام، در حالِ تیشه زدن به ریشه تولیدكنندگان این گونه از كالاهای فرهنگی است و بیم آن می رود تا بی برنامگیِ نهادهای مسئول در این زمینه، منجر به مرگ خاموش و هجومِ دوباره كالاهای خارجی به بازار ایرانی و از آن میان بازار اصفهان شود. البته این موضوع قابل توجه است كه طی دهه اخیر با احیای بعضی از نشانگان و نمادهای ایرانی‌اسلامی در قالب طراحیِ نوشت افزار ایرانی فعالیت‌هایی صورت گرفته، اما به دلیل آنكه این فعالیت ها معمولا بنیه دانش بنیان نداشته و بعضا بی برنامه، مطالعه و براساس خواست های شخصی برخی تولیدكنندگان انجام گرفته، سیرِ روندِ رشد استفاده از كالایِ خارجی، صعودی نامناسب را به نفعِ رقیب رقم زده كه در این گزارش می كوشیم تا به آسیب شناسی این موضوع بپردازیم.

هنوز استانداردی برای تولید یک دفتر مشق وجود ندارد!
یک تولید و توزیع كننده فعالِ نوشت افزار بازار اصفهان ضمن تاكید بر این نكته كه « هنوز استانداردی برای تولید یک دفتر مشق وجود ندارد!» در رابطه با برگزاری جشنواره‌های مختلف با موضوعیت کالاهای فرهنگی و تاثیر آن بر بازار مصرف و جذب مشتریان بیشتر گفت:« نزدیک به 35 سال است كه از تولیدكنندگان و عمده فروشانِ بازارِ نوشت افزار هستم و نبضِ هر روزه بازار را با چشمانِ باز و عقلِ معاش می گیرم، در جریان تمامی تحولاتِ خرد و كلان این حوزه هم هستم و می بینم و می دانم كه چه تلاش‌هایی صورت می گیرد؛ اما باز آب از آب تکان نمی خورد!»این تولید كننده نوشت افزار ایرانی كه در طولِ نزدیک به چهار دهه، از دفاتر ِ كاهی یكبار مصرف تا اولین نسلِ خودكارها و مدادهای اول انقلاب را تولید كرده یا فروخته، دلیل این بی تكانی آب‌های حوزه فرهنگ را عدم حمایت های دولت، وزارت ارشاد و عاملان سرمایه گذار جشنواره های مختلف دانست و افزود:« با این وضعیتی كه گرفتار آن شده ایم، نه وامی در اختیار ما قرار می‌گیرد و نه کارهایمان معرفی می‌شود كه همین موضوع باعث شده منِ نوعی با وامی که بهره آن ۲۵ درصد است، به فعالیتم ادامه بدهم كه در این صورت وقتی برای بُروز خلاقیت و تولیدِ اضافه باقی نمی ماند!» وی همچنین با اشاره به این نكته كه حمایت های گاه گاهی مودیانِ اصلی این موضوع ضابطه مند نیست و در برخی موارد بوی رابطه می دهد، اذعان كرد:« همه چیز بر مبنای رابطه است و قانون و ضابطه چندانی وجود ندارد. برای مثال وزارت آموزش و پرورش دفترهایی را که در جشنواره نوشت افزار برگزیده شده‌اند، خریداری نمی‌کند و تنها گزینه این وزارتخانه جهت سفارش، صرفا قیمت به همراه روابط خاص است و نه کیفیت بر اساس توانمندی و دانش تولیدکننده؛ سازمان‌ها و نهادها هم حمایت چندانی نمی‌کنند و همه این مسائل موجب می‌شود که تولیدکنندگان، عطای این کار را به لقایش بخشیده و سراغ کار دیگری بروند یا تولید خود را در همان سطح یا پایین تر حفظ کنند.»

صادرات ناامنِ نوشت افزارِ امن
یكی دیگر از عمده تولید كننده گان نوشت افزار ایرانی، صادراتِ ناامن و وارداتِ بی كیفیت را از جمله مهم ترین مشکلات تولیدکنندگان نوشت افزار دانست و با تاكید بر ضرباتِ جبران ناپذیر تحریم های خارجی علیه ایران در پیش و پس از اجرای برجام افزود:« با وجود تحریم‌هایی فعلی، صادرات به کشورهای دیگر، کار چندان ساده‌ای نیست. برای مثال با توجه به حضور آراد( یكی از مهم‌ترین برندهایِ نوشت افزار ایران) در دو نمایشگاه دبی، آلمان و استقبال چندین ناشر آمریکایی و اروپایی، راهکاری قانونی و اندیشیده شده برای صادرات به این کشورها وجود ندارد و به ویژه آمریکایی‌ها نگران معامله و مبادله کالا با ایران بودند كه متاسفانه پس از وقایعِ اخیر سیاسی در سطحِ دولت آمریكا، این امتیاز نیز از دست رفت؛ اما خوب است تا مقامات دولتِ امید، تدبیری در این زمینه بیندیشند، زیرا همه دنیا آمریكا نیست!»وی با اشاره به این که «آراد» تنها برندی است که به‌صورت خودکار طراحی، تولید و توزیع محصولاتش را انجام می‌دهد، گفت:« آن قدر قیمت‌ها در بخش توزیع بالا می‌رود که تولید كننده داخلی ناچار است طراحی، تولید و توزیع را خود در اختیار بگیرد و یا اینکه مانند سایرین از کیفیت بکاهد، در حالی که هر کدام از این بخش‌ها، تخصص جداگانه‌ای است و شخص تولیدکننده، نباید درگیر معرفی، فروش و بازاریابی برای تولیداتش باشد؛ ولی متاسفانه آن قدر دست و پای ما تولیدکننده‌ها بسته است که ناچار می‌شویم مسئولیت همه قسمت‌ها را برعهده بگیریم.» این تولید كننده نوشت افزار ایرانی بااشاره به موضوعات و حواشی مطرح شده در خصوص تولید نوشت افزارهای ایرانی- اسلامی و ایجاد اتمسفری نامناسب با مقایسه این كالا با دیگر كالاهای تولیدی یا وارداتی كه منجر به ایجادِ چندقطبی و افولِ اعتماد مشتری به تولیدِ داخل و چرخش او به سوی تولیدات خارجی یا قاچاقِ موجود در بازار می شود، گفت:« نوشت افزار، نوشت افزار است و به نظر من نباید آن را به دو دسته یا چند دسته تقسیم كرد؛ زیرا عواقب جبران ناپذیر آن حتما گریبان گیر همه، از دولت تا مصرف كننده خواهد شد؛ زیرا طبقِ تجربه بازار و بازاریابی گروِه ما: اگر بگوییم نوشت افزار اسلامی، گروهی از مخاطبان خود را از دست می‌دهیم و اگر به ایرانی بودن تکیه کنیم، بخشی دیگر را. به همین خاطر است كه سعی ما در تولید داخلی بر طرح و رنگ متمرکز شده است؛ زیرا گرافیک یک علم است و سلیقه‌ای نیست، چارچوب دارد و یک گرافیست باید بداند چه رنگ هایی را کنار هم بگذارد تا سلیقه بصری مخاطب خود را بالا ببرد.»به گفته این تولیدکننده، تولید نوشت افزار بر اساس شخصیت‌های ایرانی معنا ندارد، چون ما شخصیت‌سازی نکرده‌ایم. اگر «مرد عنکبوتی»،«باب اسفنجی»، «ملوانِ زبل»، « شیر شاه» و... به شخصیت تبدیل شداند، به خاطراین بوده که فیلم، پویانمایی و عروسک و داستان بر این اساس ساخته شده؛ اما ما کدام شخصیت ایرانی را این گونه معرفی کرده‌ایم؟ ما سال‌هاست هیچ استانداردی برای تولید دفتر دانش‌آموزی نداشته‌ایم. هنوز هم صحافی ما با چسب گرم است در صورتی که این شیوه، مدت‌هاست در دنیا منسوخ شده؛ اما چون ماشین آلات ما قدیمی است، همچنان از این روش استفاده می‌کنیم و نتیجه می‌شود کتاب های آموزش و پرورش و بسیاری کتاب‌های دیگر که پس از مدت کوتاهی، ورق ورق می شوند.بالابردنِ سطحِ كیفی محصول برای فروش بیشتر اما نیازمند نوعی اعتدال و امنیت در سطوح گسترده در برابر چشم تولید كننده و مصرف كننده است و می‌طلبد تا با كمک هایِ دولتی در قالب حفظ ثبات نظام بازار داخلی و تكیه بر توان بومی و دانشِ به‌روز تولیدی، به دور از جهت گیری خاص اجرایی شود.