وندالیسم؛ تهدیدی خاموش برای هویت اصفهان

اصفهان، شهر تاریخ و فرهنگ، با داشتن پل‌ها و بناهای تاریخی خود، همچون گنجینه‌ای از گذشته‌های پرشکوه ایران، امروز از هر گوشه‌ای تنش زخمی  و مجروح می شود. این شهر، که روزگاری با پل‌ها و معماری شاهکار خود، گوی سبقت را از دیگر شهرهای ایران می‌ربود، درگیر تهدیدی خاموش شده است.

پل‌های سی‌وسه‌پل و خواجو، این آثار ماندگار، با هر خراش و زخمی که می‌بینند، بخشی از روح خود را از دست می‌دهند.وضعیتی که امروز در این پل‌ها و بناهای تاریخی این شهر شاهد آن هستیم، نه تنها به معنای تخریب فیزیکی است، بلکه به‌نوعی فریادی است از دل تاریخ که گویا به گوش هیچ‌کس نمی‌رسد. دیوارنویسی‌های بی‌مهابا، حکاکی‌های بی‌رحمانه و تخریب‌های ناشیانه‌ای که بر پیکر این آثار می‌نشینند، همگی نشان از بی‌توجهی و بی‌احترامی به هویت این شهر دارند.این رفتارهای وندالیستی که شاید در نگاه اول کم‌اهمیت به نظر برسند، در حقیقت گواهی بر بحرانی عمیق‌تر دارند؛ بحرانی که از دل آن بی‌فرهنگی، بی‌احترامی به تاریخ و بی‌اعتنایی به میراث فرهنگی جوشیده است.

اصفهان امروز دیگر تنها شهری با پل‌های تاریخی نیست؛ اصفهان، شهری است که در حال از دست دادن بخشی از روح خود است. پل‌ها دیگر فقط عبور عابران را نمی‌بینند؛ آنها می‌بینند که به‌طور روزافزون، از هر گوشه و کنارشان، آثار و تاریخ این شهر را تخریب می‌کنند.تصور کنید لحظه‌ای که یکی از این پل‌ها یا بناهای تاریخی که هزاران سال تاریخ را در خود جای داده‌اند، به دست فردی ناآگاه و بی‌توجه به ارزش‌های فرهنگی، آسیب می‌بیند. در آن لحظه، نه فقط یک دیوار یا یک ستون، بلکه بخشی از هویت جمعی مردم اصفهان آسیب می‌بیند. این بناها یادآور لحظاتی هستند که در تاریخ این شهر رقم خورده‌اند و هر خراش بر پیکر آنها، به نوعی خدشه‌دار کردن خاطرات مردمی است که با این بناها پیوند دارند.

امروز، اصفهان با تهدیدی جدی و خاموش روبه‌روست که در صورت ادامه این روند، در کنار فرونشستی که میراث آن را تهدید می کند؛ به یک بحران فرهنگی بدل خواهد شد. اگر این تخریب‌ها ادامه یابد، نسل‌های آینده چیزی جز تخریب و بی‌احترامی به تاریخ را در این شهر نخواهند دید. اما هنوز زمان برای نجات آن هست. هنوز فرصتی داریم که جلوی این روند نگران‌کننده را بگیریم.برای مقابله با این تهدید، لازم است اقدامات جدی و فوری انجام شود. باید به مردم اصفهان و ایران آگاهی بدهیم که این بناها فقط سنگ و آجر نیستند؛ این بناها، نه تنها متعلق به اصفهان و شهروندان آن، بلکه بخشی از هویت فرهنگی مردمان یک سرزمین است. 

باید آموزش‌های فرهنگی را تقویت کرد، نظارت‌های مؤثرتری بر این آثار داشت تا از هرگونه تخریب جلوگیری شود. مسئولان باید با جدیت بیشتری به حفظ این میراث بپردازند و مردم نیز باید درک کنند که حفظ این بناها، نه تنها یک مسئولیت فردی است، بلکه یک وظیفه ملی و فرهنگی است.اصفهان، این نگین فرهنگی ایران، بیشتر از هر زمان دیگری نیاز به حمایت و توجه دارد. هر یک از ما، به‌عنوان شهروند این دیار، مسئولیم که از تاریخ و فرهنگ‌مان محافظت کنیم. این بناها میراثی هستند که در طول قرن‌ها با تلاش و از خودگذشتی گذشتگان شکل گرفته‌اند و حالا وظیفه ماست که آنها را حفظ کنیم تا نسل‌های آینده نیز از زیبایی‌ها و عظمت این تاریخ بهره‌مند شوند.