حدادی فر و ذوب‌آهن؛ خانه ای نو باید ساخت

او بروی نیمکت ذوب‌آهن خواهد نشست و سکان هدایت تیمش را در دست خواهد داشت. حدادی فر در حالی این مسئولیت را پذیرفته که خودش خوب می داند چه بار سنگینی را باید بر دوش بکشد. به ویژه در سالی که اوضاع مالی باشگاه چنگی به دل نمی زند. با این حال قاسم خودش را برای یک فصل پرچالش آماده کرده و با آگاهی از شرایط موجود وارد گود شده است. او می خواهد به باشگاهی که تمام این سال برایش بازی کرده و خاطره ساخته ادای دین کند. البته که کار بسیار دشواری پیش رو دارد چرا که مسیر سنگلاخی را باید طی کند. اما تیم فوتبال ذوب‌آهن یکی از تیم‌های پرنوسان اما موفق لیگ بیست‌وچهارم بود و گاندوها توانستند از جایگاه خود در بین 8 تیم برتر جدول حراست کنند به ‌طوری‌ که آن‌ها بعد از اتمام لیگ بیست‌وسوم با 42 امتیاز در رتبه پنجم، فصل اخیر را هم با 42 امتیاز به پایان بردند و این‌بار ششم جدول شدند که وجه اشتراک ذوبی‌ها در مسیر رسیدن به این رتبه‌ها، سرمربیگری محمد ربیعی بود که توانست کارنامه قابل‌قبولی را از خود در این تیم به جای بگذارد. ربیعی در حالی توانست ذوب‌آهن را به جمع 6 تیم برتر جدول بازگرداند که این تیم در طول 4 فصل قبل از روی کار آمدن محمد ربیعی نتوانسته بود حضور در بین 6 تیم برتر جدول را تجربه کند. با این وجود، محمد ربیعی که از شرایط گاندوها به‌ ویژه در زمینه مسائل مالی راضی نبود، حاضر نشد بعد از اتمام قرارداد 2 ساله‌اش، دوباره پای میز مذاکره با مدیران باشگاه اصفهانی بنشیند و خبر جدایی‌اش از ذوب‌آهن از سوی این باشگاه به صورت رسمی اعلام شد. مدیران باشگاه ذوب‌آهن که در روزهای گذشته از جدایی محمد ربیعی مطمئن شده بودند و چشم‌انتظار پایان لیگ بیست‌وچهارم بودند تا خبر قطع همکاری خود با این سرمربی باتجربه را رسانه‌ای کنند، در تلاش بودند تا قاسم حدادی‌فر را برای حضور روی نیمکت خود راضی کنند. هافبک سابق باشگاه ذوب‌آهن که از او به عنوان یکی از اساطیر باشگاه اصفهانی یاد می‌شود و بعد از خداحافظی از فوتبال، حدادی‌فر به جز مقطعی کوتاه مربیگری در ذوب‌آهن، هیچ‌گاه در نقش سرمربی فعالیتی نداشت. حدادی‌فر سرانجام چراغ سبز را نشان داد و دقایقی بعد از اعلام خبر پایان حضور محمد ربیعی روی نیمکت ذوب‌آهن، خیلی زود جای خالی او پر شد و قاسم حدادی‌فر در نخستین چالش سرمربیگری‌اش پذیرفت تا روی نیمکت تیم موردعلاقه‌اش بنشیند و مسئولیت هدایت ذوب‌آهن را عهده‌دار شد. حدادی‌فر در دوران بازی خود تجربه قهرمانی در جام حذفی و سوپرجام و حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا را در تیم ذوب‌آهن دارد و بیش از 15 سال عضو این تیم بوده است. حدادی فر پس از پذیرفتن این مسئولیت در نخستین گفتگوی خود پیرامون اهدافش چنین سخن گفته است:« طی صحبت‌هایی که کردیم، یک برنامه مدون سه ساله تقدیم باشگاه و مدیریت کارخانه دادیم و بررسی شد و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که می‌توانیم در یک پروسه سه ساله این برنامه را پیش ببریم. فکر می‌کنم صحبت از حق در این موضوع خیلی درست نباشد، چون فضای مربی‌گری متفاوت است. بازیکنان بزرگی بودند که در یک باشگاه رشد کردند اما در نهایت در مسیر دیگری حرکت کنند. با این حال من خیلی دوست داشتم در این فضا هم حرکت کنم و به کمک باشگاهم بیایم و ایده‌هایی را که در سرم دارم، پیاده کنم. امیدوارم با کمک دوستان، این اتفاق بیفتد. با توجه به شرایط مالی باشگاه که خوب نیست و یک بدهی هم وجود دارد، کار کردن با یک پروژه زودبازده برای باشگاه ما امکان‌پذیر نیست. البته این دلیل نمی‌شود که از اول کار استارت خوبی نزنیم. امیدوارم با کمک دوستان استارت خوبی می‌زنیم اما از همین‌جا از هواداران و مسئولان می‌خواهم صبور باشند و به ما در این مسیر کمک کنند، چون این مسیر به تنهایی قابل پیمایش نیست و خیلی به کمک و یاری آن‌ها دل بسته‌ایم.» به هر حال آنچه از صحبت های قاسم حدادی فر بری می آید این است که با آگاهی کامل از شرایط حاکم بر باشگاه وارد میدان شده و برای ساخت خانه ای نو آستین همت بالا زده است. البته که پروژه سه ساله حدادی فر برای باشگاه ذوب‌آهن بدون هزینه نخواهد بود. به ویژه آن که نتیجه گرایی در فوتبال ایران به شدت مد شده است. اما ظاهرا مدیران باشگاه به قاسم این تضمین را داده اند که از او حمایت لازم را خواهند کرد. چنین دیدگاهی از سوی باشگاه سپاهان به محرم نوید کیا هم دو فصلی دنبال شد که فرجام خواصی پیدا نکرد. این بار ذوبی ها می خواهند با حدادی فر همان مسیر را دنبال کنند. باید به انظار نشت و دید سرنوشت ساختن دوباره برای تیمی که تا نایب قهرمانی آسیا هم پیش رفته است چه سرنوشتی پیدا می کند؟