هفته فرهنگی اصفهان فرصتی که باید غنیمت دانست

هفته فرهنگی اصفهان امروز با تمام نقاط قوت و ضعفش به پایان می‌رسد. جدای از تاریخ‌های مختلفی که در دهه‌های اخیر برای بزرگداشت روز اصفهان یا  به نام هفته اصفهان مراسم و رویدادهایی تعریف و برگزار شد؛ امسال نیز در اردیبهشت‌ماه رویدادهایی طی یک هفته به نام هفته فرهنگی اصفهان برگزار شد

   هفته فرهنگی اصفهان فرصتی که باید غنیمت دانست


هفته فرهنگی اصفهان امروز با تمام نقاط قوت و ضعفش به پایان می‌رسد. جدای از تاریخ‌های مختلفی که در دهه‌های اخیر برای بزرگداشت روز اصفهان یا به نام هفته اصفهان مراسم و رویدادهایی تعریف و برگزار شد؛ امسال نیز در اردیبهشت‌ماه رویدادهایی طی یک هفته به نام هفته فرهنگی اصفهان برگزار شد.به گفته مدیران شهری ۲۰۰ برنامه متنوع برگزار شد تا هفته پرشور و نشاطی برای شهروندان و مهمانان اصفهان رقم بخورد. از اجرای موسیقی و تئاترهای خیابانی در گذر فرهنگی چهارباغ تا دعوت از بزرگان موسیقی ایران و اجرای برنامه موسیقی در بزرگترین آمفی تئاتر روباز شهر. اینکه این برنامه‌های شاد در نوع خود قابل‌توجه و ‌تقدیر است شکی نیست؛ اما سؤال اینجاست زمانی که قرار است برای شهری همچون اصفهان با تاریخچه و فرهنگ خاص خودش هفته‌ای را به‌عنوان هفته فرهنگی قرار دهیم چه برنامه‌هایی باید در اولویت و سرلیست رویدادها در شهر قرار گیرد؟ متأسفانه در یک هفته گذشته برخی از برنامه‌ها تکراری، بدون هدف و فاقد خلاقیت خاص با تأثیرگذاری عمیق اجرا شد.

برنامه‌هایی که در هر کجا و هر زمان دیگری هم برگزار می‌شد همان میزان تأثیری را داشت که در این هفته ور در اصفهان برگزار شد. برنامه‌هایی که یا بی‌اثر بودند یا تأثیری مقطعی و زودگذر داشتند.

شاید حالا و در آخرین روز از این هفته باید پرسید برنامه‌ها و رویدادهایی که در این هفته رقم خورد تا چه حد در تقویت هویت فرهنگی و شهری شهروندان اصفهانی مؤثر بوده و به چه میزان مردم اصفهان با تاریخ و هنر شهرشان آشنا شدند؟ رویدادهای برگزار شده چقدر به رشد گردشگری و اقتصاد شهری کمک کرد؟ کدام رویداد حس تعلق شهروندان را به اصفهان افزایش داد و کدام سرمایه‌گذار فرهنگی را به‌سوی اصفهان کشاند؟

در این هفته چقدر توانستیم از ظرفیت خواهرخوانده‌ها استفاده کنیم و کدام رویداد پس از سال‌ها در اصفهان توانسته رنگ بین‌المللی به خود بگیرد و به‌عنوان برند هفته بزرگداشت اصفهان می‌توان از آن نام برد و الان بتوان گفت همه دنیا یا لااقل کسانی که ایران و اصفهان را می‌شناسند برگزاری این رویداد را در چنین هفته‌ای در ذهن دارند و برایش لحظه‌شماری می‌کنند تا سال بعد در این تاریخ برای شرکت در آن به اصفهان بیایند؟ یا در این همه‌سال که مدیران و مسئولان فرهنگی شهر به نام هفته فرهنگی اصفهان برنامه‌ریزی کردند توانسته‌اند به ارتقای برند اصفهان و ظرفیت‌های گردشگری، تاریخی و فرهنگی آن کمک کنند؟ در این سال‌ها و در این هفته از چند هنرمند حمایت شد و چند کتاب و اثر فاخر در اصفهان تولید شده است؟ چه‌قدر به ارتقای فرهنگ شهروندی شهروندان اصفهانی کمک کردیم؟ چه‌قدر با فرهنگ‌سازی در چنین هفته‌هایی مردم، مدیران و مسئولان شهر را متقاعد کردیم تا ازاین‌پس به‌جای استفاده از خودروی شخصی و سازمانی از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده کنند؟ آیا دیگر شاهد تخریب آثار تاریخی و وندالیسم در شهر نخواهیم بود؟ این سؤال‌ها و چندین سؤال دیگری که باید در برنامه‌ریزی رویدادهای این هفته در نظر گرفت.

یکی از رویکردهایی که در شهرهای جهان بخصوص شهرهای تاریخی و فرهنگی برای بزرگداشت یک روز یا هفته به آن توجه می‌شود معرفی ظرفیت‌های آن شهر در درجه اول به شهروندان و سپس مهمانان و گردشگران از سایر شهرهای کشور و جهان است.

برای همین باید سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌ها به نحوی باشد که از گرفتن برنامه‌های صوری و بی‌محتوا و صرفاً برای پرکردن جدول برنامه‌های هفته گرامیداشت پرهیز کرده و رویدادهای فاخر و دارای محتوا را مدنظر قرار داد.

شاید از یک اصفهانی بپرسیم چه فستیوال‌هایی را در دنیا می‌شناسی به‌راحتی پاسخ دهد و از فستیوال هولی در هند، فستیوال ونیز، فستیوال فانوس در تایوان تا فستیوال مجسمه‌های یخی در چین نام ببرد؛ اما در ایران و بخصوص در اصفهان فستیوالی با این معروفیت در جهان را شاید نتوان نام برد. حتی رویدادهای تاریخی که در این شهر برگزار می‌شد از ذهن‌ها رفته است.

در سال‌های اخیر و با شیوع کرونا و تغییر در سیاست‌ها هم که حمایت از کارهای فرهنگی و هنری رنگ‌باخته است. نشر کتاب‌های فاخر و ارزشمند کاهش‌یافته و هنرمندان تئاتر اصفهان برای گذران زندگی به کارهای دیگری روی آورده‌اند و عرصه فرهنگ و هنر اصفهان هر روز خالی‌تر می‌شود و هیچ مسئولی خود را موظف و متعهد به روشن نگه‌داشتن چراغ خانه فرهنگ و هنر شهر نمی‌داند.

متأسفانه، بعد از جشنواره کودک که هر سال با ناز و غمزه پایتخت‌نشینان و با رنج و مشقت بسیار میزبانی‌اش را به اصفهان می‌دهند آن‌هم با سهم کم اصفهان در برگزاری آن؛ اتفاق دیگری در ماه‌های اخیر با آن مواجه شدیم و باعث گلایه بسیاری از هنرمندان و اهالی فرهنگ و هنر شهر شد استفاده از مجریان و هنرمندان غیربومی به بهانه اجرای برنامه در سطح ملی است. بهانه‌ای که پس از نقدهای بسیار مرتب بر آن تأکید می‌شود. از مجری برنامه‌های رمضان تا استفاده از مجری‌ها و هنرمندان غیربومی در برنامه‌های هفته فرهنگی اصفهان که به‌زور و تنها ادای لهجه اصفهانی را درمی‌آوردند. این در حالی است که چنین زمان‌هایی بهترین موقعیت برای حمایت از هنرمندان و اهالی فرهنگ، هنر، تئاتر و اجرای شهر اصفهان است که به‌راحتی می‌توانند با لهجه مردم اصفهان صحبت کنند و باورپذیری یک اجرای بومی و اصفهانی را به مخاطب خویش بدهند.

شاید پس از سال‌ها دیگر باید مسئولان فرهنگی اصفهان چاره‌ای بیندیشند. دست همت بر زانوان خویش بگیرند و به‌دور از هرگونه نگاه سیاسی با یک برنامه‌ریزی صحیح از تمام ظرفیت‌ها و هنرمندان خلاق شهر با هر گرایش و سلیقه‌ای در اصفهان برای ارتقای فرهنگ، تاریخ، اقتصاد و برندینگ آن در سطح ملی و بین‌المللی استفاده کنند.

ارسال نظر