اشک های آسمان برای زاینده‌رود
بار دیگر بارش‌های زمستانی اخیر، رگه‌های امیدی را در دل اصفهان جاری ساخته است. شهری که سال‌هاست با خشکی زاینده‌رود، نفس‌هایش به شماره افتاده و خاطرات جاری آب، در ذهن سالخوردگان و میانسالان به نوستالژی بدل شده است. اما آیا این باران، پایان خشکسالی‌های پیاپی خواهد بود؟ آیا می‌توان به بازگشت روزهای پرآب زاینده‌رود دل بست؟
مینا عباسپور| بار دیگر بارش‌های زمستانی اخیر، رگه‌های امیدی را در دل اصفهان جاری ساخته است. شهری که سال‌هاست با خشکی زاینده‌رود، نفس‌هایش به شماره افتاده و خاطرات جاری آب، در ذهن سالخوردگان و میانسالان به نوستالژی بدل شده است. اما آیا این باران، پایان خشکسالی‌های پیاپی خواهد بود؟ آیا می‌توان به بازگشت روزهای پرآب زاینده‌رود دل بست؟
واقعیت این است که اگرچه باران، نعمتی الهی و گامی مثبت در جهت رفع بحران کم‌آبی است، اما نباید ما را از واقعیت‌های تلخ پیش رو غافل کند. آمارها گویای این حقیقت‌اند که وضعیت ذخایر آبی استان و به‌ویژه سد زاینده‌رود، همچنان نامطلوب است. کاهش ۵۲ درصدی حجم آب سد نسبت به سال گذشته و رسیدن به تنها ۱۱ درصد از ظرفیت کل، نشان می‌دهد که راهی طولانی و پر فراز و نشیب در پیش داریم.
اما این چالش، فرصتی نیز به همراه دارد. فرصتی برای بازنگری در سیاست‌های غلط گذشته، اصلاح الگوهای مصرف، و اتخاذ تدابیر هوشمندانه و پایدار. بازگشاییِ زاینده‌رود در آستانه نوروز، می‌تواند مسکنی موقت برای دردهای کهنه باشد و جانی دوباره به رگ‌های خشکیده گردشگری و اقتصاد شهر ببخشد. تصور کنید مسافرانی که از دور و نزدیک، برای دیدن نصف جهان به اصفهان می‌آیند، با چهره‌ای خندان و خاطره‌ای خوش، این شهر را ترک خواهند کرد.
اما نباید فریب این تسکین موقت را خورد. نباید فراموش کرد که بازگشایی زاینده‌رود، تنها بخشی از راه حل است و نه تمام آن. برای حل ریشه‌ای مشکل کم‌آبی، نیازمند برنامه‌ریزی جامع و همه‌جانبه هستیم.
در کوتاه‌مدت، باید با مدیریتِ صحیح و توزیعِ عادلانه آب، از هدررفتِ این مایع حیاتی جلوگیری کنیم. شناسایی و برخورد با متخلفان و سودجویان، امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. سازمان‌های مسئول باید با جدیت تمام، در این زمینه اقدام کنند و اجازه ندهند عده‌ای معدود، منافع جمعی را به خطر بیندازند.
در بلندمدت، نیازمند سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های جمع‌آوری و استحصال آب باران هستیم. تدبیری برای پر آب شدن دوباره مخازن زیرزمینی، ساماندهی مسیل‌ها و استفاده از فناوری‌های نوین در این زمینه، می‌تواند به کاهش هدررفت آب و تقویت منابع آبی شهر کمک کند. همچنین، ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب در میان شهروندان نکته مهمی است که نباید نادیده گرفته شود چرا که با تغییر الگوهای مصرف و استفاده از روش‌های صرفه‌جویی، می‌توانیم نقش موثری در حفظ این منبع ارزشمند ایفا کنیم.
از طرف دیگر با توجه به اینکه در آستانه نوروز هستیم این مسئله که اصفهان، به عنوان یکی از قطب‌های مهم گردشگری و صنعتی کشور نیازمند توجه ویژه دولت و تخصیص اعتبارات کافی برای حل مشکلات آبی است، اهمیتی دوچندان پیدا می کند. بنابراین نمایندگان استان در مجلس و سایر مسئولان، باید بیش از از پیش با پیگیری جدی و مستمر خود این مسئله را در سطح ملی مطرح کرده و برای حل آن دست از تلاش برندارند.
اما فراموش نکنیم که حل مشکل کم‌آبی، تنها بر عهده مسئولان نیست. هر یک از ما، به عنوان شهروند این شهر، در قبال زاینده‌رود و آینده اصفهان مسئول هستیم که با صرفه‌جویی در مصرف آب، استفاده از وسایل کاهنده مصرف، و ترویج فرهنگ صحیح مصرف آب در میان خانواده و دوستان، می‌توانیم سهم خود را در آبادانی و سربلندی این شهر ادا کنیم.
باران زمستانی اصفهان، هدیه‌ای ارزشمند از سوی خداوند است. هدیه‌ای که می‌تواند سرآغاز تحولی بزرگ در نحوه نگرش ما به آب و مدیریت منابع آبی باشد. با همدلی، همکاری و تلاش همه‌جانبه می‌توانیم از این چالش عبور کرده و نوروزی خاطره‌انگیز را در کنار زاینده‌رودی پرآب تجربه کنیم.
