گذر از زیر سی و سه پل با مترو!

ما جزو اولین مسافران جنجالی‌ترین فاز متروی اصفهان بودیم. صبح پنجشنبه ششم مرداد ماه قرار شد تست ارتعاشات مترو در مقابل دیدگان مسئولان شهری، مدیران میراث اصفهان و خبرنگاران انجام شود تا خیال اصفهان‌دوست‌ها بابت سلامتی سه اثر ثبت ملی شده این محدوده؛ یعنی سردر خیمه‌گاه مدرسه چهارباغ و سی و سه پل راحت شود.

متروی اصفهان در عمر 16 ساله‌اش پیچ‌های تندی را رد کرده و نبض شهر و ضربان قلب میراث دوستان و باستان‌شناسان هم بسیار بالا و پایین شده است. حالا ماجرا دارد کم کم به بخش‌های جذابش نزدیک می‌شود؛ یک خبر خوب برای طرفداران توسعه و مدرنیزم که البته خبر وحشتناکی هم برای طرفداران میراث فرهنگی است. مترو قرار است به زودی هر روز چندین نوبت مسافران شمال شهر را از زیر محورهای تاریخی چهارباغ پایین، چهارباغ عباسی، سی و سه پل و چهارباغ بالا در سریع‌ترین صورت ممکن به دروازه شیراز در جنوب شهر برساند. اول صبح پنجشنبه ششم مرداد ماه است؛ یک صبح زود خنک و خلوت تابستانی که قرار است ما برای اولین بار رد شدن از زیر سی و سه پل را تجربه کنیم. نه البته درست از زیر پل؛ چرا که مترو وقتی به این محدوده می‌رسد با انحرافی به سمت غرب می‌رود و آن طور که مسئولان مترو می‌گویند در نزدیک‌ترین نقطه، 40 متر به پل نزدیک می‌شود و بعد وارد چهارباغ بالا شده و در ایستگاه سی و سه پل اولین توقف را دارد. طبق برنامه از ساعت 6:45 صبح آماده سوار شدن هستیم. شهردار اول از همه می‌رسد و بعد از او اعضای شورای شهر و سپس مدیران میراث. تا همه مسئولان برسند و سوار شویم، ساعت 7:30 می‌شود. همه در واگن اول جمع می‌شوند تا در مانیتور لپ تاپ تیم اندازه‌گیری ارتعاشات، بالا و پایین رفتن نمودارها را دنبال کنند. بر روی زمین و برخی از صندلی‌ها سنسورهایی قرارداده شده‌اند که سیم‌هایشان وصل به دستگاه پایش است. همزمان از بلندگوهای مترو توضیحات نماینده دانشگاه علم و صنعت که مسئول نظارت بر پایش است، شنیده می‌شود. از سی و سه پل که می‌گذریم لرزش‌ها کمتر احساس می‌شوند. ناظر پایش توضیح می‌دهد که برای اطمینان بیشتر از دو لایه فرش پیو برای این قسمت استفاده شده و به این دلیل است که اینجا لرزش کمتر است. اما به قوس مسیر که می‌رسیم قطار سوتی می‌کشد و به حرکت ادامه می‌دهد. در ایستگاه سی وسه پل قطار توقف می‌کند. ایستگاه هنوز آماده نیست و البته حضار هم گرم بحثی هستند که بین مسئولان قطارشهری، شورا و اداره میراث در مورد تاثیر سرعت قطار بر افزایش یا کاهش ارتعاشات درگرفته. پیاده نمی‌شویم.قطار به ایستگاه دروازه شیراز می‌رسد. مسئولان ترجیح می‌دهند تا پایین پله‌های برقی ایستگاه بروند و بازدید کوتاهی از محوطه در حال ساخت ایستگاه داشته باشند. برمی‌گردیم و سنسورها جمع شده‌اند. این بار قرار می‌شود مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان و معاون میراث فرهنگی این اداره کل در کابین حضور داشته باشند تا قطار با بیشترین سرعت مجاز برود.بازدید در ایستگاه تختی به پایان می‌رسد؛ اما این قطار یک بار دیگر تا سی و سه پل می‌رود تا پایش این بار از طریق سنسورهایی که بر روی بدنه پل نصب شده انجام شود. من اینجا از قطار که 40 دقیقه توقف دارد، پیاده می‌‌شوم و از ایستگاه که هنوز در حال آماده‌سازی است خارج می‌شوم. بالای پله‌ها تابلوی مترو نصب شده: «ایستگاه سی و سه پل». راستش را بخواهید نمی‌دانم باید خوشحال باشم از دیدن این تابلو یا نه؛ ولی حداقل می‌توانم آرزو کنم چهارباغ و سی و سه پل عزیزمان که این همه سال از تیغ‌های تیز یادگاری‌نویس‌ها، خشکسالی و هزار و یک مصیبت دیگر جان سالم به در برده‌اند، این بار هم سر پا بمانند تا صد سال دیگر، به این روزها قبطه نخوریم.