ابعاد پنهان پروژه‌ انتقال آب از بالادست به اصفهان نیازمند بررسی است

عضو هیئت مدیره صنف کشاورزان شهرستان لنجان گفت: استاندار اصفهان صحبتی را در خصوص اجرای طرح انتقال آب از بالادست به اصفهان از طریق لوله گذاری مطرح کردند که در شهرستان لنجان میزان قابل توجهی آب مفقود شده و به انتهای شهرستان نمی رسد.
میلاد موذنی در گفت و گو با ایمنا با بیان اینکه اجرای پروژه‌ انتقال آب از بالادست به اصفهان نیازمند بررسی است، اظهار کرد: در روزهای اخیر توسط استاندار اصفهان موضوعی در خصوص مسایل کشاورزی و جاری شدن آب زاینده رود در شهر اصفهان مطرح شده که در ظاهر نیز جنبه حمایتی دارد و با طرح این موضوع موافقان و مخالفان بسیاری اظهار نظر کرده اند.
وی افزود: سوالات بسیاری در خصوص اجرای این طرح وجود دارد که آیا چشم انداز و عوارض خطرناکی که اجرای آن برای مردم، محیط زیست و حتی قدمت چندین هزار ساله زاینده رود به همراه خواهد داشت، بررسی شده است که به این سرعت به دنبال اجرایی شدن آن با وجود مخالفت های بسیار هستند.
عضو هیئت مدیره صنف کشاورزان شهرستان لنجان تصریح کرد: استاندار اصفهان صحبتی را در خصوص اجرای طرح انتقال آب از بالادست به اصفهان از طریق لوله گذاری مطرح کرده که در این شهرستان میزان قابل توجهی آب مفقود شده و به انتهای شهرستان نمی رسد این صحبت ها بدان معنا است که در بالادست زاینده رود مردم بیشتر از حق خود آب برداشت می‌کنند و برای کنترل موضوع، این طرح توسط مشاور تهیه و آماده اجرا شده است.
وی ادامه داد: در جواب چنین صحبت هایی باید گفت در ابتدا نیاز است این مسئله مورد بررسی قرار گیرد که در یکسال گذشته آب ورودی در مدخل شهرستان لنجان در چه زمان جاری شده و به چه میزان و تا چه مدت این آب جاری بوده است، از سوی دیگر صنایع بزرگ فولاد و پر مصرفی در لنجان و شهرستان های همجوار وجود دارد که در سالیان گذشته تاکنون میزان برداشت آنها به درستی مشخص نشده است.
موذنی اضافه کرد: امروز کشاورزان نمی دانند صنعت، آب مصرفی خود را از کجا تامین کرده و حق آبه چه کسی به صنایع واگذار شده و با توجه به خشکسالی های اخیر این سوال در ذهن آنها پررنگ‌تر شده که در مدت گذشته که آب در بستر زاینده رود جاری نبود این صنایع آب مصرفی خود را از کجا تامین کرده اند.
وی عنوان کرد: در پاسخ به این سوال بسیاری از افراد بحث مصرف پساب به جای آب خام در صنایع را مطرح می کنند، اما کسی تاکنون پاسخگو نبوده، زمان اجرای طرح استفاده از پساب از چه زمان و به چه میزان بوده و صنایع بزرگ و مادر مابقی میزان آب مصرفی خود را در زمانی که زاینده رود به حالت خشک درآمده از کجا و به چه شکل تامین کرده اند.
تنها ۱۰ درصد از کشت برنج به ثمر نشسته است
عضو هیئت مدیره صنف کشاورزان شهرستان لنجان خاطرنشان کرد: طبق آمار ارایه شده از سوی فرماندار و اداره جهاد کشاورزی این شهرستان، ۸۰ درصد از اراضی زیرکشت برنج موفق به کشت نشده و ۲۰ درصدی که کشت برنج را انجام دادند تنها ۱۰ درصد از آنها به ثمر نشسته است.
وی یادآور شد: امروز باید سوال کرد وقتی در سال گذشته یک هزار و ۳۵۰ هکتار از اراضی شهرستان لنجان شاهد کشت برنج بوده و امسال تنها ۳۵۰ هکتار کشت انجام گرفته چگونه کشاورزان شهرستان آب بیشتری را برداشته کرده اند و با توجه به وضعیت اقتصادی امروز معیشت این افراد به چه وضعیتی درآمده است.
موذنی گفت: حدود ۱۵ هزار خانواده از طریق کشاورزی امرار معاش می کنند و کشت نشدن برنج در این منطقه بیکاری کشاورزان و مشاغلی همچون برنج کوبی ها، تراکتور داران، کمباین داران و ...که به کشت برنج متکی هستند را به همراه داشته و خسارتی نیز به انها پرداخت نشده است.
وی افزود: برخی مسئولان کشت گلخانه‌ای را منجی کشاورزی در شهرستان لنجان معرفی می کنند، اما چگونه می توان با اجرای چنین طرح هایی و بدون تضمین آب دایم و با کیفیت، سرمایه گذاری برای احداث گلخانه و توسعه کشت گلخانه ای توسط کشاورزان در این شهرستان انجام گیرد.
چگونه مردم لنجان را به برداشت غیر مجاز می توان محکوم کرد؟
عضو هیئت مدیره صنف کشاورزان شهرستان لنجان تصریح کرد: در سال های گذشته همواره شاهد ارایه آمارهای غیر واقعی برداشت آب از زاینده رود در جلسات بوده ایم درحالی که کشاورزان و صنف کشاورزان شهرستان بارها اعلام کرده اند آمادگی لازم در خصوص سنجش دبی ورودی و دبی خروجی شهرستان را دارند زیرا زمانی که آب از سدچم آسمان رهاسازی می شود، حتی در مدخل ورودی شهرستان مبارکه این دبی اندازه گیری نمی شود پس چگونه می توان مردم شهرستان لنجان را به برداشت غیرمجاز آب محکوم کرد.
وی ادامه داد: مسئله ای فراتر از اینگونه مسایل وجود دارد که سردهانه های ورودی جوی ها و مادی های شهرستان لنجان نیازمند اصلاح بوده، اما این مسئله هیچگاه مورد توجه قرار نگرفته و بودجه ای نیز به آن اختصاص پیدا نکرده است و با توجه به شیب تند و شرایط سوق الجیشی انتظار می رود در انجام کارهای تحقیقاتی این مسئله مورد توجه قرار گیرد.
موذنی اضافه کرد: نکته جالب در سخنان استاندار اصفهان آن بود که اعلام کردند ۱۱ ماه است که در استان اصفهان، به عنوان استاندار حضور دارند و در این مدت ۷۰ درصد وقت خود را صرف رفع مشکلات زاینده رود کرده اند تا با تدابیر لازم راهی اصولی برای حل پایدار مشکل زاینده رود اتخاذ شود.
وی با اشاره به اعتراض کشاورزان به انتقال آب از طریق لوله به اصفهان، عنوان کرد: سوال اینجا است که در ۱۱ ماه چگونه می توان طرح مطالعاتی انتقال آب از بالادست از طریق لوله گذاری به اصفهان را ارایه کرد در حالی که شاهد هستیم رودخانه زاینده رود در ۴۰ سال اخیر به این وضعیت بحرانی دچار شد و آیا در ۱۱ ماه می توان چنین مشکل بزرگی را برطرف کرد.
عضو هیئت مدیره صنف کشاورزان شهرستان لنجان خاطرنشان کرد: آیا درست است به بهانه تبخیر و یا برداشت غیر مجاز آب زاینده رود را با لوله گذاری از بالادست به اصفهان هدایت کنند، پس تکلیف کشاورزان و محیط زیست چیست از سوی دیگر نظر سازمان محیط زیست، منابع طبیعی و دیگر دستگاه های مرتبط در خصوص اجرای این طرح چه بوده است؟ چراکه در سال های اخیر تمام لوله گذاری و اقدامات اجرایی که می بایست برای احیاء زاینده رود انجام می گرفت با نظر مخالف سازمان محیط زیست مواجه شده و این طرح ها متوقف شده اند.
وی با بیان اینکه هدف از اجرای این طرح چیست که مردم شهرستان های دیگر نباید از این موهبت الهی برخوردار باشند، متذکر شد: اگر قرار است آبی در رودخانه زاینده رود در شهر اصفهان جاری باشد، مردم غرب نیز با توجه به پرداخت حق آبه و سهم آبه، باید بهره مند باشند و حتی از زیبایی آن استفاده کنند.
موذنی تاکید کرد: مردم شرق اصفهان از طرح استفاده از پساب تصفیه شده نیز بهره مند هستند، اما در شهرستان لنجان این چنین نبوده و به دلایل مختلف پساب تصفیه شده به صنعت اختصاص یافته است حال با چنین وضعیتی تکلیف محیط زیست، فضای سبز، کشاورزی و امید به زندگی مردم غرب استان و شهرستان لنجان چه می شود؛ قطعا با اینگونه روش ها رودخانه زاینده رود با قدمت چندین هزار سال از صحنۀ روزگار محو خواهد شد.