نیاز گاندوهای اصفهانی به یک دگرگونی اساسی در شیوه تیم داری

برای ذوب‌آهن طرحی نو در اندازید

کسب رتبه هفتمی فصل پیش برای ذوبی‌ها حالا دیگر کاملا در دسترس قرارگرفته است. سبزپوشان اصفهانی که هم‌اکنون با 34 امتیاز در جایگاه نهم جدول قرار دارند اگر در دوبازی آینده با برد از زمین خارج شوند

برای ذوب‌آهن طرحی نو  در اندازید

کسب رتبه هفتمی فصل پیش برای ذوبی‌ها حالا دیگر کاملا در دسترس قرارگرفته است. سبزپوشان اصفهانی که هم‌اکنون با 34 امتیاز در جایگاه نهم جدول قرار دارند اگر در دوبازی آینده با برد از زمین خارج شوند می توانند امیدوار به تکرار رتبه فصل گذشته باشند. البته نتایج دو تیم آلومینیوم اراک و فولاد خوزستان هم در تعیین رده جدولی ذوب‌آهن موثر است. گاندوهای اصفهانی در دور برگشت تیمی دیگری شده اند و ظاهرا عزمشان برای یک پایان خوش را جزم کرده اند و این مهم را چندان دور از خود نمی‌بینند. آن‌ها اکنون ششمین تیم برتر لیگ دربازی‌های خانگی به شمار می‌روند. ذوبی‌ها در حالی موفق شدند حریف خود، فولاد را در ورزشگاه خانگی شکست دهند که سرخپوشان اهوازی با ستاره‌های سرشناس، تیمی خطرناک و پرمهره به‌حساب می‌آمدند اما نمایش منطقی تیم تارتار، باعث شد تا سه امتیاز در فولادشهر باقی بماند.

با این نتیجه ذوب‌آهن با کسب 26 امتیاز از 14 بازی خانگی، بالاتر از مدعیانی چون تراکتور و گل‌گهر و فولاد، در رتبه ششم برترین تیم‌های خانگی لیگ برتر قرار گرفت. جالب اینکه ذوب‌آهن دربازی‌های خانگی، تنها یک امتیاز کمتر از پرسپولیس و استقلال کسب کرده و فرصت جبران در آخرین بازی خانگی برابر هوادار را خواهد داشت. سبزپوشان اصفهانی این فصل در خانه تنها دوبار برابر تراکتور و استقلال شکست خوردند. آخرین باخت این تیم نیز 100 روز پیش برابر تیم خمس بود و پس‌ازآن ذوب‌آهن هرگز در خانه شکست نخورد. نکته جالب اینکه ذوب‌آهن در فولادشهر موفق شد پرسپولیس و سپاهان را هم متوقف کند تا در استادیوم خانگی تیمی خطرناک حتی برای مدعیان باشد. در صورتی که آن‌ها هوادار را در آخرین بازی فصل شکست دهند، به آمار 29 امتیاز در 15 دیدار داخل خانه خواهند رسید. این عملکرد قابل توجه به شاگردان مهدی تارتار این امکان را داده تا همچنان امیدوار به تکرار رتبه فصل گذشته باشند؛ اما داستان فصل جاری و رقابت فشرده تیم ها در میانه های جدول حکایت دیگری است. تیم هایی که به دنبال پایانی خوش بوده و هر چند شانسی برای کسب سهمیه آسیایی ندارند اما رتبه جدولی برایشان اهمیت دارد. تیم هایی با بودجه‌ای متوسط که قابلیت‌های آن‌ها را به رخ کشیده و نامشان را بیشتر مطرح می‌کند. به طور مثال آلومینیوم اراک فصل جاری یکی از شگفتی سازان لیگ بوده و با این که تنها دو فصل سابقه حضور در لیگ برتر را دارد اما در همین بازه زمانی کوتاه اسم و رسمی پیداکرده است. البته سابقه تیمی چون ذوب‌آهن با رقیبانی که در میانه های جدول با آن‌ها رقابت می‌کند کاملا متفاوت است. تیمی با قدمتی بیش از نیم قرن که سال 2010 حتی فینال لیگ قهرمانان آسیا هم پیش رفت و افتخاری ماندگار را رقم زد.بر این اساس انتظارها از ذوب‌آهن با توجه به کارنامه پرباری دارد چندان بیهوده نیست. رتبه‌هایی چون هفتمی و یا نهمی جایگاهی در خوری برای باشگاه باریشه‌های قطور به‌حساب نمی‌آید و قابل اتکا به نظر نمی‌رسد. تیمی چون ذوب‌آهن باید حداقل انتظار را کسب سهمیه آسیایی تعریف کند و با این هدف پای به مسابقات بگذارد. هدف‌هایی چون رتبه میانه جدول برای ذوب‌آهن کم خواهی و کوتاه‌اندیشی تلقی می‌شود و آن سابقه خاطره‌انگیز را هم خدشه‌دار می‌کند. این که تیمی در دوره زمانی تقریبا 10 ساله از فینال آسیایی به رتبه در میانه جدول لیگ برتر سقوط کند قابل آسیب‌شناسی است. به طور قطع کاهش بودجه باشگاه و بحران‌های مدیریتی پیش‌آمده نقش اساسی در نزول تدریجی را بازی کرده است. روندی که حتی دو فصل کار ذوب‌آهن را به اماواگرهایی همچون سقوط به لیگ دسته یک هم کشاند. با این شرایط مسئولان باشگاه در تعریف اهدافشان به حداقل‌ها رضایت دادند و ماندن در لیگ برتر به عنوان هدف نهایی تعریف شد. البته در گفتگوها صحبت از کسب سهمیه آسیایی و حتی قرار گرفتن در میان مدعیان قهرمانی هم به میان آمد اما شکل تیم بستن و مربیانی که به کار گرفته می شدند چیز دیگری نشان می داد. حتی کشاندن پای امیر قلعه‌نویی بروی نیمکت ذوب‌آهن هم نتوانست چاره‌ساز دردهای ذوب‌آهن شود چراکه پرافتخارترین مربی لیگ هم نتوانست همراه با گاندوها به رتبه‌ای بهتر از ششمی برسد. در دو فصل اخیر هم ذوبی‌ها با سکان داری مهدی تارتار به دنبال تحولی اساسی بوده و شاید فکر می‌کردند این مربی نوگر بتواند با بودجه‌ای محدود این ماموریت دشوار را به سرانجام برساند اما در عمل مشخص شد که چنین اتفاقی ناممکن است. ذوب‌آهن به چند ستاره تاثیرگذار و خلاق نیاز دارد و با بازیکنان معمولی نمی‌تواند به جنگ تیم های پرستاره رفت. به‌هرحال این روند پر نوسان لیگ 22 اگر در فصل آینده و با سرمربی دیگری به یک ثبات مناسب برسد آن زمان کسب سهمیه آسیایی هم قابل حصول است. البته جذب چند ستاره تاثیر گذار نیاز ضروری گاندوها است. نیازی که در همین لیگ فصل جاری هم خودش را نشان داد و چه‌بسا اگر ذوبی‌ها چند بازیکن امتیازآور داشتند حالا رتبه جدولی بهتری را هم به خودشان اختصاص می‌دادند.

ارسال نظر