تساوی های سریالی آفت فصل ذوب‌آهن

ذوب‌آهن لیگ 22 را با کسب رتبه نهمی به پایان رساند. گاندوهای اصفهانی در لیگ فصل گذشته موفق به کسب 36 امتیاز شدند و توانستند با رتبه‌ای تک‌رقمی به کارشان پایان دهند. آن‌ها در 30 دیداری که مقابل حریفان به میدان رفتند هفت پیروزی به دست آورند و 15 بار نیز با تساوی از میدان خارج شدند. در این میان هشت شکست نیز در کارنامه سبزپوشان اصفهانی به ثبت رسید تا شاگردان مهدی تارتار با این عملکرد جایگاه نهم جدول را به خودشان اختصاص دهند؛ اما آنچه بیش از همه در آمار به‌دست‌آمده ذوبی‌ها به چشم می‌آید تساوی‌های پرتعداد این تیم است. نگاهی به جدول رده‌بندی نشان می‌دهد که گاندوهای اصفهانی پس از آلومینیوم اراک دومین تیم پرتساوی لیگ به شمار می‌رود. آن‌ها تنها یک مساوی کمتر از رقیب اراکی کسب کردند و زیردست آلومینیوم اراک قرار گرفتند. این روند پر تساوی امتیازهای فراوانی را از چنگ ذوب‌آهن خارج کرد گو این‌که اگر آن‌ها به‌جای 15 تساوی 12 مساوی کسب کرده و سه بازی را پیروز شده بودند عدد امتیازی آن‌ها 6 امتیاز افزایش می‌یافت و چه‌بسا تکرار رتبه هفتمی فصل پیش قابل‌دسترس بود. البته عملکرد فصل جاری نماینده سبزپوش اصفهان نسبت به فصل پیش در برخی دیگر پارامترها بهتر از لیگ بیست و یکم بوده است. ازجمله تعداد شکست‌های کمتر نسبت به لیگ 21 که تعداد باخت ها از عدد 13 به هشت کاهش پیدا کرد و یا افزایش تعداد گل‌های زده از عدد 21 به عدد 25 که نشان از تحرک بیشتر خط حمله ذوب‌آهن دارد؛ اما افزایش تعداد تساوی‌ها از عدد 13 به 15 نکته نگران‌کننده این بررسی آماری محسوب می‌شود. عددی که نه‌تنها کاهش پیدا نکرده بلکه با روندی افزایشی به 15 رسیده است. برای یافتن دلیل چنین رویکردی باید به ابتدای فصل لیگ 22 رجوع کرد. جایی که آن‌ها پس از کسب شش تساوی متوالی در 6 بازی نخست دچار غرور کاذبی شدند چراکه بدون شکست ماندن برایشان موفقیت تلقی می‌شد و تنها نیمه‌پر لیوان را می‌دیدند. البته در هفته هفتم و بازی با پیکان سرانجام طلسم این تساوی‌های پرتعداد را شکسته شد و برد مقابل خودروسازان تهرانی به ذوبی‌ها کمک کرد تا خط تیره مقابل بردهای این تیم پاک‌شده و سرانجام سبزقباها به پیروزی برسند. تصور بر این بود که پیروزی مقابل پیکان آغازی باشد شد برخروج گاندوها از شرایط ثابت و آغاز روند صعودی اما در بازی هفته هشتم مقابل نساجی، ذوبی‌ها دوباره دل‌تنگ همان هفته‌های پرتساوی شدند و به‌جایگاه قبلی بازگشتند. این هفتمین مساوی گاندوها در لیگ 22 به شمار می‌رفت که با یک هفته تاخیر از راه رسید. در هفته‌های نهم و دهم دست ذوبی‌ها حتی به همان تک امتیازهای که به آن دلخوش بودند هم نرسیدند چراکه دوشکست پشت سرهم مقابل استقلال و گل گهر، تیم سبزپوش اصفهانی را تا مرز بحران پیش برد. بحرانی که قابلیت تبدیل‌شدن به یک به‌هم‌ریختگی اساسی را داشت اما جدال با نفت مسجدسلیمان پیش از تعطیلات لیگ برتر به کمک شاگردان تارتار آمد تا گاندوهای اصفهانی دوباره به خودشان بیایند. برتری پنج‌بر یک مقابل نفت یک برد به هنگام بود و علاوه بر این‌که دومین برد را برای سبزها به ارمغان آورد شرایط خط حمله خاموش این تیم را هم بهبود بخشید. با این برد ذوبی‌ها به استقبال تعطیلات لیگ رفتند تا آماده بازگشت به مسابقات شوند. با آغاز دوباره رقابت‌ها، نخستین حریف ذوبی‌ها آلومینیوم اراک بود. شاگردان تارتار در مقابل حریف اراکی با ارائه یک بازی حسابگرانه مهمان را با شکست بدرقه کردند تا بازگشتی پیروزمندانه به لیگ داشته باشند. جدال هفته سیزدهم با فولاد در اهواز هم‌نبردی حساس و نزدیک برای ذوبی‌ها از آب درآمد و چه‌بسا اگر اخراج غافلگیرکننده دقیقه 23 نادر محمدی اتفاق نمی‌افتاد حتی ممکن بود گاندوها با دست‌پر اهواز را ترک کنند؛ اما بازی هفته چهاردهم با صنعت نفت آبادان و هفته پانزدهم با هوادار شرایط را برای ذوب‌آهن تیره‌وتار کرد. تساوی خانگی مقابل تیم آبادانی و شکست از تیم تهرانی، شاگردان مهدی تارتار را از رتبه هفتمی تا دهمی پایین آورد تا همه امیدها برای بالیدن به یک ذوب‌آهن جاه‌طلب حداقل در نیم‌فصل به یاس تبدیل شود و رتبه‌ای بهتر از دهمی به شاگردان تارتار نرسید. در نیم‌فصل دوم هم هرچند شرایط کمی تغییر پیدا کرد اما این تغییر آن‌چنان نبود که جایگاه جدولی گاندوها را متحول کند. کاهش تعداد تساوی‌ها از عدد 9 به 6 را اگر پیشرفت در نظر بگیریم افزایش تعداد شکست‌ها از عدد 3 به هشت را باید یک افت غیرقابل‌توجیه تلقی کرد. چه‌بسا اگر همین شکست‌ها با تساوی به پایان می‌رسد ذوب‌آهن در پایان فصل پنج امتیاز بیشتر اندوخته داشت. به‌هرحال سبزپوشان اصفهانی دو لیگ 21 و 22 با افکاری محافظه‌کارانه به پایان رساند اما کسب رتبه بهتر جاه‌طلبی‌های خاص خودش را نیاز دارد.