خودشیفتگی‌ها را کنار بگذاریم

حسن روانشید- اصفهان امروز: اگر از نسل جان‌برکفان دفاع مقدس باقی‌مانده‌ایم و یا در آن دوران زندگی می‌کردیم و یا حتی هنوز متولد نشده بودیم چه خوب است تا امروز به طور مشترک و در کنار هم بازهم تاریخ پرصلابت سال‌های پایانی دهه پنجاه و طول دهه شصت را بازخوانی و مطالعه کنیم تا برایمان تداعی شود و یادمان بیاید و آگاه باشیم در آن دوران چگونه در کنار یکدیگر به مساعدت، تلاش، ایثار و ازخودگذشتگی می‌پرداختیم و در مقابل دشمن، ستبر و نفوذناپذیر بودیم. البته این روحیه بسیجی آن دوران و جریان را می‌طلبید که موفقیت کامل و روسفیدی در برابر پروردگار یکتا را در برداشت و به نظر می‌رسد امروز هم در این برهه از زمان باید آنگونه بود و همانطور عمل کرد. اسیر زرق‌وبرق دنیا نشد و در مقابل جنگ نرم، پایدار و مقاوم بود و خودشیفتگی را کنار گذاشت. همچنان دور یک سفره نشست و فراموش نکرد روزهایی را که بمباران‌ها ناچارمان می‌ساخت به روستاها رفته و در زیر سقف خانه‌های کاهگلی آن زمان که فاقد همه امکانات شهری بود اما صفا و صمیمیت در آن موج می‌زد زندگی کنیم. چه روزهای خوب و باشکوهی بود که هرگز گرد فراموشی نمی‌تواند روی بنشیند. آنچه دیگران داشتند متعلق به ما بود و آنچه ما داشتیم به دیگران تعلق داشت. همه یکی بودیم و یکی برای همه به جبهه‌ها می‌رفت و زمانی که برمی‌گشت بازهم این‌همه بودند که به استقبال و مشایعتش تا گلستان‌های شهدا می‌رفتند و بر منش و ایثار او و خانواده‌اش ارج می‌نهادند. آن روزها اگرچه سپری‌شده اما یادمان‌هایش همچنان جاوید است و تجربه‌هایش آویزه گوش هر ایرانی که امروز الگو و فخر جامعه جهانی اسلام است. آن هم ایثار و ازخودگذشتگی نسل‌ها در دهه‌های چهل، پنجاه و شصت برای این نبود که امروز ما سلاح ایمان را غلاف کنیم و به دنبال تسلیحات تازه بگردیم که دیدیم هیچ‌یک از آنها برای دشمنان اسلام کارآمد نبود اما سلاح ایمان توانست به‌راحتی ملت ایران را در جنگ‌های سرد و گرم چهل سال گذشته همچنان پیروز و سرفراز نگهدارد. اگر ماندیم تا از عملکرد دلاوران دوران در دهه‌های یادشده بهره‌مند شویم فراموش نکنیم که فرزندان و نوادگان ما نیز باید روزی از باده تلاش‌های امروز ما سرشار شوند. روی سخن با مسئولانی است که خدای ناخواسته شتر را گم‌ کرده و به دنبال مهارش می‌گردند. افزایش تعداد وزارتخانه‌ها اگرچه می‌تواند تا حدودی فشار را از روی کسانی که به ذات کارآمد هستند بر می دارد اما نیروهای مازاد فاقد توان و کارآیی و همچنین انگیزه، عاطل و باطل باقی می‌مانند. امروز و با در نظر گرفتن مشکلات اقتصادی حاصل از وضعیت اقلیمی و تحریم‌های ناجوانمردانه که گریبان گیر جامعه و در نتیجه دولت شده است پرداخت حتی یک ریال هزینه زائد نیز قابل توجیه نخواهد بود که اقدام سنجیده مجلس پیرامون نپذیرفتن لایحه افزایش وزارتخانه‌ها قابل‌تقدیر است. آنچه باید مدنظر باشد این است که مجموعه موجود مدیریت شود تا هرکس به کار و وظیفه خود پرداخته و تداخل و موازی بودن وظایف در هر دستگاهی محو شود نه ‌اینکه بازهم به فربه‌شدن دولت بیفزاییم! از رئیس سازمان برنامه‌وبودجه که وظیفه‌ای بس سنگین و حساس دارد نخواهیم که به کاری پر چالش تر یعنی سخنگویی برای دولت بپردازد و یا وزیر بهداشت و درمان در بازدید از معضلات موجود خدمات درمانی در اقصی نقاط کشور به اتاق عمل جراحی‌های چشم رفته و وقت گرانبهای خود را اینگونه تلف کند درحالی‌که انجام این وظیفه به عهده یک پزشک جراح چشم ساده است که هدف نهایی یک وزیر کلان‌تر از این حرف‌ها می‌تواند باشد!
ادامه دارد