سوپاپ اطمینان است یا قحط‌الرجال؟
این نوعی تکرار تاریخ است و باید عبرت‌آموز باشد تا شکل آزمون‌وخطای دوباره را به خود نگیرد. سیری در لابه‌لای اسناد به‌جا مانده در قفسه‌های کتابخانه مجلس و دیگر مراکز سندهای تاریخی می‌تواند کمک‌های ارزشمندی در روش انتخاب مدیران کلان جهت نهاد ریاست جمهوری داشته باشد
حسن روانشید- اصفهان امروز: این نوعی تکرار تاریخ است و باید عبرت‌آموز باشد تا شکل آزمون‌وخطای دوباره را به خود نگیرد. سیری در لابه‌لای اسناد به‌جا مانده در قفسه‌های کتابخانه مجلس و دیگر مراکز سندهای تاریخی می‌تواند کمک‌های ارزشمندی در روش انتخاب مدیران کلان جهت نهاد ریاست جمهوری داشته باشد که مصمم به اصلاحات در همه زمینه‌های زیرمجموعه خود هستند، شاید مدیران قدیمی و باتجربه اطلاعات گرانبهایی از روند تثبیت اهداف انقلاب اسلامی پیداکرده باشند اما نباید از یاد برد که هر میوه فصل خودش را دارد. انتخاب گردشی کابینه و مدیرانی که فصل شکوفایی و نوآوری آنها سپری‌شده و درنهایت تاریخ‌مصرف کاری آنها به پایان رسیده که امروز تنها می‌توانند در کسوت مشاور همراه مجریان باشند، نوعی آزمون‌وخطای تکراری است که بارها آزمایش خود را همراه با تأسف پس داده است! امروز زمان استفاده از مدیرانی که وزارتخانه‌های خود را با بودجه حاصل از درآمد نفت بشکه‌ای ۱۴۰ دلار می‌چرخاندند سپری‌شده و قوه مجریه نیازمند نیروهای جوان و پرانرژی است که اقتصاد مقاومتی را درک کرده باشند و اگر قرار شد با دوچرخه به کارهای جاری در سطح شهر پرداخته و همچون دیگر هموطنان و مدیران بخش خصوصی برای سفر به شهرستان قطار یا اتوبوس را مورداستفاده قرار دهند. نهادینه شدن فلسفه اقتصاد مقاومتی باید از درون قوه مجریه شروع شود تا جامعه از الگوی آن بهره‌برداری کنند. این روش‌ها ابتکار تازه‌ای نیست زیرا مدیران کلان در کشورهای مختلف چه در غرب و چه در شرق سال‌هاست اجازه نمی‌دهند پیرامون الگوهای زندگی و کاری آنها حاشیه‌سازی شود، بنابراین همانند دیگر افراد جامعه رفتار کرده و حداقل ظاهر قضیه را حفظ می‌کنند و خود را تسلیم قوانین جاری می‌دانند که اقتصاد مقاومتی نیز حکم و قانونی است حکومتی. نسل جوان و فرهیخته کشور ما که خوشبختانه بیشتر آن تحصیل‌کرده است اما رکود اقتصادی به آنها فرصت عرض‌اندام نداده چشم‌به‌راه‌اند تا در مکانی هرچند محدود به کار گرفته شوند تا بتوانند توانایی‌ها و ابتکارات خود را برای حذف چالش‌ها به نمایش بگذارند اما همچنان شاهد جابه‌جایی کسانی هستند که هر چند وقت یک‌بار از آب‌نمک خارج‌شده و روی یکی از صندلی‌ها مدیریتی جلوس می‌کنند، درحالی‌که با وجود معضلات جدید و گاهی ناشناخته و نیاز به نیروهای جوان و مطلع از آنها دعوت به همکاری نمی‌شود و این یکی از دلایل محرز عدم پیشرفت در حل مشکلات پیچیده اقتصادی و اجتماعی است که برای ایجاد تحرک در آن نیازمند نیروهای بالقوه و بالفعل است. این روش سنتی نهادینه‌شده در دولت‌ها در سال‌های اخیر، اگرچه می‌تواند سوپاپ اطمینانی برای کابینه‌ها به‌حساب آید اما نمی‌شود آن را دلیلی بر قحط‌الرجال دانست. قوه مجریه باید بپذیرد قلب تپنده کشوری بزرگ و حساس در منطقه و جهان است بنابراین برای اداره آن نیاز به نیروهایی دارد که توانایی جسمی و روحی کامل داشته باشند تا فارغ از همه دسته‌بندی‌ها به تغییر فضای ماسیده پرداخته و سکان کشتی طوفان‌زده در دامنه سیاست‌بازی‌های اقتصادی را در دست گیرند.
ادامه دارد