سپاهان در بن بست چمن ورزشگاه نقش جهان

آن‌ها چشم امید به استادیوم فولاد شهر بسته بودند اما با اعلام میزبانی این ورزشگاه از بازی تیم ملی با قرقیزستان عملا طلایی پوشان چاره ای جز بازی در ورزشگاه خانگی نخواهند داشت. به عبارت بهتر شاگردان مورایس باید حداقل دوبازی نخست لیگ بیست و چهارم را در ورزشگاه نقش جهان سپری کنند تا بعد از آن فکری به حال بازی بعد خودشان بکنند. پس از دیدار سپاهان برابر شباب الاهلی که در شرایط بسیار چمن ناهموار ورزشگاه نقش جهان برگزار شد و به شکست مورایس و شاگردانش منتهی شد، بلافاصله مسئولان باشگاه اصفهانی دست به کار شدند و نامه‌نگاری با باشگاه همشهری را برای بازگشت به فولادشهر آغاز کردند. مسئولان باشگاه سپاهان تصمیم داشتند بلافاصله کار تعویض چمن نقش جهان را آغاز کنند، اما انتقال بازی تیم ملی از نقش جهان به فولادشهر نقشه‌های آن‌ها را نقش بر آب کرد و برای حفاظت از چمن فولادشهر به سپاهان اجازه میزبانی در دو بازی ابتدایی فصل مقابل چادرملو و شمس آذر داده نشد. با این وصف مورایس و شاگردانش باید هر طور شده دو میزبانی ابتدایی خود را در زمین پر ایراد نقش جهان سپری کنند و سپس به فولادشهر بروند تا شرایط برای تعویض چمن نقش جهان که تا پایان سال این ورزشگاه را از دسترس خارج می‌کند مهیا شود. از سوی دیگر مورایس در این حدودا سه سال به فوتبال‌دوستان ایرانی نشان داده که علاقه‌مند به فوتبال تهاجمی و بازی روی زمین است و برای سرمربی‌ای با این نگرش، داشتن یک زمین چمن هموار ضرورتی انکار ناپذیر است. چمن ورزشگاه نقش جهان اما دقیقا نقطه مقابل چیزی است که سرمربی سپاهان انتظار دارد. چمن ناهمواری که در بازی با شباب‌الاهلی یک ‌بار به کمک طلایی‌پوشان آمد اما در ادامه باعث باخت و حذف این تیم شد. باید دید چه زمانی شرایط زمین ورزشگاه نقش جهان برای برگزاری مسابقه مهیا خواهد شد اما بدون شک در هفته‌های ابتدایی مورایس و شاگردانش از بازی روی این چمن آزار خواهند دید به ویژه اگر رقبایشان علاقه‌ای به بازی روی زمین نداشته باشند. اما  کیفیت خراب چمن نقش جهان به گونه ای بود که ژوزه مورایس را به نقطه جوش رسانده واو پس از بازی با شباب الاهلی از این بابت اظهار شرمساری کرد:« شرم‌آور است که در چنین زمینی بازی کنیم، گل اول با کمک زمین بود و گل‌هایی که خوردیم به خاطر زمین و اشتباهات فردی بود، واقعا متاسفم، چیزهایی داریم و قوانینی می‌گذاریم بجای این‌که روی استاندارد بودن زمین‌ها کار کنیم و تیم‌ها استادیوم‌های استاندارد را داشته باشد. با این شرایط زمین دوست ندارم اینجا بازی کنم، امیدوارم فدراسیون فوتبال استانداردهای زمین را مشخص کند، نمی‌دانم کجا می‌توانیم بازی کنیم و امیدوارم در یک زمین خوب بازی کنیم.» البته مشکل زمین چمن ورزشگاه نقش جهان مربوط به امروز و دیروز نیست. این مشکلی قدیمی است که در چند فصل اخیر و به ویژه در تابستان گریبان نقش جهان را می‌گیرد و جالب این که تاکنون هم هیچ راهکاری برای رفع مشکل پیش آمده، پیدا نشده است. نوع چمن ورزشی مورد استفاده در زمین‌های فوتبال به دو نوع چمن‌های سردسیری و گرمسیری تقسیم می‌شوند. نوع چمن ورزشگاه نقش‌جهان، چمن اسپورت ورزشی متشکل از چند نوع چمن سردسیری بوده که بهترین دما برای رشد و کیفیت مناسب این نوع چمن فوتبال ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد است. نوع دیگر چمن مورد استفاده در فوتبال، چمن‌های گرمسیری هستند که بهترین دما برای رشد آن‌ها ۳۰ تا ۳۵ درجه است که این چمن‌ها در اقلیم اصفهان در تابستان مناسب هستند ولی در زمستان با توجه به سردی بیش از حد هوا این نوع چمن ورزشی دچار خزان می‌شود زیرا در دمای ۱۰ درجه سانتی‌گراد رشد آن‌ها متوقف شده و در دمای زیر صفر درجه، کاملا زرد شده و خزان می‌کنند. در اصفهان و به ویژه محل احداث ورزشگاه نقش‌جهان دمای تابستان تا ۴۵ درجه سانتی‌گراد افزایش پیدا می‌کند و این گرمای بیش از حد رشد و کیفیت چمن سردسیری را تحت تاثیر قرار داده و علاوه بر کاهش کیفیت آن، چمن را مستعد حمله بیماری‌های قارچی می کند. جالب این‌که جهان فوتبال در این زمینه پیشرفت‌های شگفت‌انگیزی کرده و صحبت از چمن هیبریدی و این‌گونه موضوعات مطرح می‌شود. این اتفاق سال‌هاست در فوتبال ایران یک کلیشه دل‌آزار شده و از فرط تکرار دیگر کسی به آن توجهی ندارد. به نظر می‌رسد همه پذیرفته‌ایم که از این مصیبت گریزی نیست و باید فوتبال را در استادیوم‌های مخروبه، قدیمی و بدون امکانات تحمل‌کنیم. وقتی بزرگ‌ترین و مهم‌ترین استادیوم ما این روزها درخطر تخریب قرار دارد و نزدیک به دو سوم سکوهای آن بلااستفاده‌اند و خطر ریزش آن‌ها را تهدید می‌کند دیگر چه می‌توان گفت. چمن ورزشگاه نقش جهان هم طی سال های اخیر و هنگام ماه های تابستان با همین مشکل روبرو می شود و جالب این که تاکنون راه چاره ای برای آن پیدا نشده است.