آژیر قرمز برای صنعت فرش اصفهان به صدا در آمد
هرچند مشکلات تولیدکنندگان فرش دستبافت اصفهان به سازمان ملی فرش انتقال داده شده و این سازمان به دنبال حل مشکل است اما از دست رفتن تدریجی جایگاه این برند اصیل ایرانی، موضوعی است که تقریباً همه را نگران کرده است وقتی برخی حتی می‌گویند «فرش دستبافت اصفهان را در سال‌های آینده فقط در موزه‌ها می‌بینیم.»
به گزارش ایمنا، وضعیت ناگوار تولید فرش دستبافت، گرانی مواد اولیه، رکود بازار، نبود مشتری و افت صادرات از جمله گلایه‌هایی است که این روزها از بسیاری فعالان این حوزه شنیده می‌شود، بارها گفته‌شده اگر وضعیت تولید به همین روال پیش برود، دیری نخواهد پایید که همین تعداد اندک بافنده نیز یا از کار بیکار شده و یا خودشان دیگر به دلیل کاهش دستمزد، سختی کار و افزایش هزینه زندگی دست از کار می‌کشند.
بر اساس اعلام مسئولان از ۳۰۰ هزار بیمه‌شده قالیبافی در اصفهان که سالانه ۳۰۰ هزار مترمربع قالی تولید می‌کردند فقط یک‌سوم باقی مانده‌اند که این نشان‌دهنده کاهش شاغلان این بخش و افزوده شدن آنها به آمار بیکاران یا مشاغل کاذب است. گرانی مواد اولیه ازیک‌طرف و کاهش فروش داخلی و خارجی مشکلات زیادی را برای تولیدکنندگان فرش دستبافت به وجود آورده است اما هستند کسانی که با امیدواری نسبت به تصمیماتی از سوی مسئولان به‌ویژه مرکز ملی فرش در حال فعالیت هستند.
سعید عصاچی نایب‌رئیس اتحادیه تولیدکنندگان فرش دستبافت اصفهان در همین ارتباط می‌گوید: مشکلات پیش روی تولید فرش دستبافت بسیار زیاد است اما مهم‌ترین آن، تامین مواد اولیه است زیرا قیمت‌ها به‌شدت افزایش‌یافته و تولیدکننده برای تهیه مواد اولیه به‌ویژه ابریشم با مشکلات بسیاری مواجه می‌شود.
او می‌افزاید: گذشته از افزایش نرخ، به‌تازگی گفته می‌شود تولیدکننده خودش باید اقدام به واردات ابریشم کند که این شرایطی دشوار را برای فعالان ایجاد کرده و در این زمینه قانونی وجود نداشته است.
نایب‌رئیس اتحادیه تولیدکنندگان فرش دستبافت اصفهان تصریح می‌کند: چنین موانعی در حالی بر سر راه تولیدکنندگان فرش قرارگرفته که عده‌ای به دلیل گرانی به‌جای استفاده از ابریشم درجه یک چین اقدام به استفاده از ابریشم درجه‌دو ازبک نموده‌اند و این مهم تأثیر منفی زیادی بر کیفیت فرش ایرانی خواهد گذاشت فرشی که همواره عنوان برند اول جهان را دارا بوده است.
عصاچی اضافه می‌کند: با توجه به این‌گونه مشکلات، در جلسه اخیری که با مسئولان مربوطه، نمایندگان مجلس و رئیس مرکز ملی فرش ایران برگزار شد پیشنهاد ما این بود که تعرفه واردات ابریشم کاهش یابد اما برخلاف پیشنهاد ما تعرفه از ۱۵ درصد به ۲۶ درصد رسید.
او تصریح می‌کند: مرکز ملی فرش آن‌گونه که باید، حامی و پشتیبان تولیدکنندگان نیست.
عصاچی می‌گوید: باوجود چنین شرایطی پس از آخرین جلسه‌ای که برای حل مشکلات این صنف برگزار کردیم ۱۵ روز فرصت داده‌شده تا تکلیفی برای فعالان فرش مشخص شود در غیر این صورت هرچه می‌گذرد از تعداد کارگاه‌های تولیدی در استان کاسته شده و این خطری بزرگ برای صنعت فرش دستبافت اصفهان محسوب می‌شود.
بسیاری بر این باور هستند که به دلیل بی‌توجهی به هنر- صنعت فرش دستباف، شاید تا چند سال آینده به نقطه‌ای برسیم که این کالای اصیل و ارزشمند که با فرهنگ ایران و ایرانی عجین شده را فقط در موزه‌ها ببینیم. این در حالی است که یکی از بهترین راهکارها برای فاصله گرفتن از اقتصاد دولتی استفاده از ظرفیت موجود در این بخش است زیرا این کالا به‌صورت ۱۰۰ درصد در بخش خصوصی تولید می‌شود.
فرش، دنیایی شگرف در دل صنعت امروز است که هنر، فرهنگ، اشتغال، اقتصاد و ارزآوری، از ویژگی‌های آن بشمار می‌آید و قطعا اگر دیدگاه مسئولان به این کالا چنین شود بسیاری از مسائل و موانع نیز حل خواهد شد. بنا بر گفته فعالان این بخش اگر نگاه به فرش ملی باشد و بپذیریم این هنر- صنعت، سرمایه‌ای است که می‌تواند ایجاد ثروت کند، بسیاری مسائل و موانع این حوزه رفع خواهند شد.
رضا اسدی، یکی از تجار و فعالان حوزه فرش با بیان اینکه تولید فرشی که بدون خریدار باشد منطقی نیست، می‌گوید: با توجه به کسادی بازار، فعالان فرش کاهش ۱۰ برابری داشته‌اند. درواقع این فعالان به دلیل کاهش مشتری داخلی و خارجی تغییر شغل داده و البته تعداد اندکی نیز که در حال تجارت هستند به دلیل از دست رفتن بازارهای خارجی فرش‌هایشان با برگشت مواجه می‌شود و به این طریق نیز ضرر بسیاری به تجار وارد می‌شود.
او می‌افزاید: از مهم‌ترین مشکلاتی که در بخش فرش دستبافت با آن مواجهیم و باعث رکود در این بازار شده گرانی مواد اولیه است به‌طوری‌که بیش از ۷۰ درصد مواد اولیه فرش دستبافت، وارداتی است زیرا نوع کیفیت مواد اولیه داخلی برای همه فرش‌ها مناسب نیست.
اسدی اضافه می‌کند: مشکل دیگر وجود کشورهای رقیب است که فرش‌های دستباف و ماشینی را با نقشه‌های ایرانی تولید می‌کنند و طرفداران زیادی را هم به خود جذب کرده‌اند. از طرفی هم به دلیل ارزان‌تر بودن فرش ماشینی و تنوع طرح و کیفیت، استقبال داخلی و خارجی بیشتری از این نوع انجام می‌گیرد که معنایش از دست رفتن این بازار است.
این فعال حوزه فرش ادامه می‌دهد: به‌علاوه دستمزد اندک بافنده‌های فرش که همخوان با سختی کار و هنرشان نیست انگیزه فعالیت را کاهش می‌دهد. این مشکلات در حالی این بازار را با رکود روبه‌رو کرده است که همواره نام ایران با نام فرش دستبافت در دنیا شناخته‌شده و اگر فکر چاره‌ای برای این مشکل نباشند تمامی کارگاهای فرش دستبافت تعطیل می‌شود.
او تصریح می‌کند: بدون تردید در استان اصفهان که خود مهد تولید فرش محسوب می‌شود این روند تأثیر بسیاری در بیکاری فعالان این حرفه گذاشته و خواهد گذاشت.