پرسه در گالری های هنری

یکی از مکان های شهری که فرد در مقام پرسه زنی سراغ آن می رود گالری هاست. گالری ها چند دسته مخاطب دارند عده ای که دیدن آثار آن را بخشی از مطالعه بصری خود و اطلاع از آن را قسمتی از دانش حرفه ای خود می دانند. این دسته بیشتر برای آثار می روند. اگر گالری ضعیف باشد به خاطر وقتی که بیهود هدر داده اند، بسیار ناراحت هستند و دائم در حال رده بندی گالری ها در ذهن خودشان هستند. دسته ای هستند که تنها برای گالری خاصی حضور پیدا می کنند از دوستان و نزدیکان تا حتی اهالی هنری که فقط نمایشگاه های خاصی را می روند. این گروه هدفشان نه دیدار آثار بلکه دیدار و همصحبتی با صاحب آثار است. برای این دسته رده گالری چندان اهمیتی ندارد. عده ای پرسه زن هم نه برای آثار و نه به خاطر هنرمند بلکه تنها به دلیل پرسه زنی، سری به گالری های هنری می زنند. برای این عده، رخدادها اهمیت بیشتری دارد چون این رخدادها، پرسه زنی آن ها را تنوع خاصی می بخشد و بیشتر می توانند از آن لذت ببرند. برای پرسه زن دیگر مخاطبان گالری، گاه کمتر از خود آثار و هنرمند ارزش ندارد. این سه دسته هر کدام از زاویه دید خود به گالری های هنری نگاه می کنند و بهره خودشان را می برند. قصه و روایت این سه ممکن است نزدیک باشد ولی زاویه دید آنها به طور کلی متفاوت است. در کنار تغییر زاویه دید، تفاوت لحن این روایت ها، قصه های متفاوتی می سازد. گاه مخاطبی هر سه وضعیت را در بازدید از یک نمایشگاه به خودش می گیرد و گاه یک هنرمند نقش پرسه زنی در گالری را ایفا می کند. فردی که در حال پرسه زنی در گالری است، امکان دارد عکسی مانند این تصویر که در ساعت و 33 دقیقه19 روز سه شنبه 15 اسفند ماه 1402 در نمایشگاه نقاشی آثار استادان گروه نقاشی دانشگاه هنر اصفهان که در یکی از تالارهای مجموعه هتل عباسی تهیه شده است را در آلبوم دوربین خود جای بدهد. تصویری که گویا از حضور خبرنگاران صدا و سیمای مرکز استان اصفهان دارد.