اول پول بعد نفت!    

۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ زمانی که نوید پیروزی در همه دنیا پیچید، اولین جرقه‌ای که در فکر غرب و شرق آن زمان زده شد مصادره اموال منقول و غیرمنقول یک ملت بود تا نتوانند روی پای خود بایستند؛ اما این اتفاق نیفتاد زیرا سرمایه اصلی نسل‌هایی بودند که آن زمان پا به سنین جوانی گذاشته بودند و می‌توانستند با اراده‌ای هرچه محکم‌تر نه‌تنها نیازهای خود را تأمین کنند بلکه دست کشورهای مظلوم را در همسایگی خود بگیرند. البته همه این اقدامات ایده آل و پسندیده اسلام ناب محمدی بود اما از سویی می‌گویند: «مارگزیده باید از ریسمان سفید و سیاه پرهیز کند» و زمانی که شاهد چپاول میلیاردها دلار سپرده ایران در بانک‌های آمریکا و اروپا شد و از آن‌سو مواجهه با حمله ناجوانمردانه صدام به پشتوانه همین اراذل‌واوباش گردید تا به‌مجرد ورود به خرمشهر و آبادان در اولین مرحله انبارهای گمرک را که مملو از اجناس وارداتی گرانقیمت ازجمله خودرو، موتورسیکلت و دوچرخه بود غارت کنند، باید دولت‌ که در شرایط هاص قرار داشت باید پشت دست خود را داغ می‌کردند تا از آن به بعد سرمایه‌های ملت را به گروهی آرسن لوپن نسیه فروشی نکنند! زیرا پرواضح است «عاقبت گرگ‌زاده گرگ شود/ گرچه با آدمی بزرگ شود.» کره جنوبی قبل از اعمال تحریم‌ها توسط آمریکا علیه ایران، یکی از پنج کشور خریدار نفت و فرآوری‌های آن بود و در ادامه هم پس از مردادماه ۹۷ با استفاده از معافیت 180 روزه با سرعت هرچه بیشتر روزانه 350 هزار بشکه نفت و میعانات گازی از ایران می‌برد اما از آن به بعد تا امروز که ۵ سال می‌گذرد هرروز به بهانه‌ای پرداخت دیون 196 هزار میلیارد تومانی را به تأخیر انداخته بود. البته پیرامون بدهی کره جنوبی به ایران نظرات متفاوت است که درنهایت بین 7 الی 9 میلیارد دلار برآورد شده که حالا به شش میلیون تنزل کرده است! که حسین تنهایی رئیس اتاق ایران و کره جنوبی سال 1399 تأکید کرده بود میزان مطالبات ایران از کره جنوبی مبلغ هشت میلیارد و پانصد میلیون تومان دلار است و خبرگزاری یونهاپ کره جنوبی نیز در دی‌ماه همان سال مجموع این بدهی‌ها را به ایران 9 میلیارد و دویست میلیون دلار اعلام کرد، اما رئیس سابق بانک مرکزی در روزهای پایانی سال 1399 و در حاشیه جلسه هیئت دولت آب پاکی را با عدد 7 میلیارد دلار روی دست خبرنگاران ریخت درحالی‌که مقامات کره جنوبی در تمامی این سال‌ها به بهانه‌های مختلف و اکثرا واهی از پرداخت این بدهی طفره می‌رفتند و تنها به وعده‌ووعیدها به عمل کفایت می‌نمودند و حتی در مواردی برای نگهداری این رقم چند میلیارد دلاری مطالبه کارمزد هم داشتند! اگرچه امروز و پس از گذشت ۵ سال از این جنایت اقتصادی که توسط آمریکا و اجرای عوامل آن انجام گرفت، ارزش آن به یک دهم رسیده تا خسارات مطالبه گر را دوچندان کند اما می‌تواند تکرار درس تازه‌ای باشد که نمونه آن در زمان پیروزی انقلاب به انجام رسید و عبرت گرفته نشده تا بر اساس عرف در زمان فروش کالای سرمایه‌ای نفت اول پول آن به قیمت روز دریافت شود زیرا دیوار بی‌اعتمادی‌ها بس بلند است! بهانه سیاستمداران سئول برای نپرداختن دیون به ایران هم طی این 5 سال شنیدنی است زیرا ادعا داشتند مسئول رایزنی با آمریکا هستند تا راهکاری برای پرداخت پول به ایران پیدا کنند! بهانه‌ای که پس از گذشت 5 سال نشان داد آن‌ها توان و قدرت لازم را برای متقاعد کردن آمریکا نداشته که سرسپرده‌اند تا ثابت شود هیچکدام صداقت لازم را برای انجام معامله نخواهند داشت. درحالی‌که طی همان دوران و بخصوص سال‌های سخت ویروس کرونا سازمان بهداشت جهانی یکی از مطالبه گران رفع تحریم‌های ایران حداقل در زمان شیوع کووید ۱۹ بود و در ادامه پس از روشن شدن چراغ سبز ایالات‌متحده به‌منظور ایجاد یک سازوکار بشردوستانه با ایران برای راه‌اندازی این کانال تجاری از خود تعلل نشان دادند و هیچ اقدامی از سوی این چشم‌بادامی‌ها برای جلب نظر ایران انجام نشد! و تنها زمانی که دیدند از سوی رسانه‌ها تحت‌فشار هستند و رایزنی‌های ایران دراین‌باره جدی است تا علیه سئول پیگیری حقوقی شود سعی کردند با ارسال تعداد محدودی تجهیزات پزشکی و دارویی و ماسک جمعا به مبلغ 500 هزار دلار که قسمتی هرچند ناچیز از بهره کلانی که به از این غارت دست آورده بودند را به‌صورت قطره‌چکانی به ایران بفرستند و پیش از آن هم وعده یک محموله دو میلیون دلاری شامل دارو، روغن خام و خوراک دام را داده بودند اما عملی نشد. همه این‌ها در حالیست که قبل از آن پیشینه مراودات اقتصادی بین ایران و کره جنوبی به ۵۳ سال می‌رسید تا در انتها طرف مقابل نشان دهد دیوار بی‌اعتمادی به آن، بلندتر از آنست که ازاین‌پس بتواند نفت و میعانات گازی و دیگر نیازهای خود را نسیه‌خوری کند و سیاستمداران ایران همانگونه رفتار خواهند کرد که در شأن پیروان غرب است.
ادامه دارد