سی‌امین میهمانی از زبان میزبان‌ها

پای جشنواره دوباره به شهر باز شده و اصفهان میزبان بوی تازه کودکی است که این روزها مستت می‌کند.سینماها هم غلغله است.سینماهایی که حالا رو به جشنواره آغوش باز کرده‌اند تا میزبان استقبال‌کنندگانی باشند که به ندرت به این مکان‌ها می‌آیند.
این موضوع به خصوص در مرکز شهر و چهارباغ به دلیل همهمه مسافران و بچه‌های جشنواره که جایی برای سوزن انداختن نگذاشته‌‌اند،بیشتر مشخص است.فرقی نمی‌کند پردیس باشد یا سپاهان یا فلسطین،این روزها سینماها به روی رهگذران لبخند می‌زنند و گیشه‌ها داغ است.
افرادی که با جمع خانواده برای دیدن فیلم راهی خیابان‌ها شده‌اند،سیمای شهر را تغییر داده و مردم به تکاپو افتاده‌اند تا برای یکی از مهم‌ترین اتفاقات فرهنگی شهر از غافله عقب نیفتند.
با همه‌ هیاهو و خستگی‌های قبل ازجشنواره، شلوغی‌ها فرصتی است برای احیای دوباره اکثر سینماهایی که تا قبل از این زیاد از استقبال‌کنندگان راضی نبودند.
وقتی از مسیر خیابان انقلاب وارد قدیمی‌ترین خیابان اصفهان شوی،سرت را که بگردانی، انگار از تمام گروه‌های سنی در سبد جشنواره جمع شده‌اند.
اولین چیزی که در نگاه اول به چشم می‌آید،شلوغی و ازدحام است و صفی که جلوی در ورودی سینما بسته شده است.گیشه‌های شلوغ فهرست مخاطب‌پسند فیلم‌ها را به مردم معرفی می‌کنند، فیلم‌های جشنواره کشکولی از سلایق مختلف است که باعث می‌شود استقبال کنندگان کمتر ناراضی باشند.سر صحبت را که باز کنی،رضایت در چهره‌ها و جمله‌هایی که هیچ رنگی از گلایه ندارد،هویداست.
بماند که در این شلوغی،بچه‌ها خوشحال‌ترند. نمونه‌اش پارساست، به زور سنش به 6 سال می‌رسد؛مرتب از مادرش می‌پرسد،کله آهنی هم فیلمش هست؟که او نمونه کامل نسلی است که با اینترنت و فضای دیجیتالی بزرگ شده و نام کله آهنی هم به واسطه همین مناسبت‌ها برایش جذاب شده، مادرش ولی اصرار دارد زاغک کوچک را ببیند، اما حریف فرزندسالاری امروز نمی‌شود.
معصومه 38 ساله است و اعتقاد دارد سینمای کودک باید بیش از اینها قدرتمند عمل کند. شسته رفته حرف می زند و می‌گوید:روان‌شناسی خوانده و کودکان را خوب می‌شناسد.به نظر او کودک نیاز به فضای کودکانه دارد و بیشتر از اینها نیازمند فیلم‌های کودک هستیم و نه اینکه فقط به جشنواره کودک بسنده کنیم.
زینب سادات، زن میانسالی که حرف‌های ما را می‌شنود و مشتاق است نظرش را بگوید.به اعتقاد او هم نوه‌هایش باید بیشتر با سینما آشنا شوند تا از فیلم‌های خشن و بی محتوا دور شوند.او معلم بازنشسته آموزش و پرورش است و با همان لحن معلم واری که بعد از 30 سال فعالیت خودش را وقف آن کرده، ادامه می‌دهد: نوه‌هایم نیاز دارند که فیلم خوب ببینند.
خیلی‌های دیگر هم که به سینما آمده‌اند،در حالی‌که به قول خودشان سال تا ماه رنگ سینما را نمی‌دیده‌اند،همین نظر را دارند. به نظر آنها شادی که در شهر طی روزهای اخیر جاری است، خیلی اتفاق خوبی است و به نظر آنها ای کاش که این محفل همیشگی بود تا تمام سال بچه‌ها می‌توانستند فیلم‌هایی که مربوط به خودشان است را ببینند.
برای مصطفی ماندنی که پدر دو بچه است نیز همین موضوع مهم است.او می گوید:وقتی با بچه‌ها به سینما می‌آییم،باید آنها فیلم‌هایی را ببینند که مناسب سنشان نیست،از طرفی اگر آنها را به سینما نیاوریم خودمان هم نمی‌توانیم از این مراکز فرهنگی استفاده کنیم،اما جشنواره کودک گویا مال همه است؛خانواده‌هایی که کنار بچه‌هایشان می‌نشینند و لحظاتی از اوقاتشان طعم شیرینی می‌گیرد که فراموش کردنش سخت است.