ورزش دختران؛ چالش‌ها و رویکرد‌ها
لزوم توجه به امر تربیت‌بدنی و ورزش از مباحثی است که برای رسیدن به جامعه بهتر و سالم‌تر کمک خواهد کرد و در این میان توجه به نیازهای تفریحی و ورزشی دختران حائز اهمیت فراوان است. آموزش و پرورش، شهرداری، باشگاه‌های خصوصی و هیئت‌ها بسترهای موجودی هستند که در زمینه ورزش فعالیت می‌کنند.
مریم ناقلی(مربی والیبال)/اصفهان امروز: لزوم توجه به امر تربیت‌بدنی و ورزش از مباحثی است که برای رسیدن به جامعه بهتر و سالم‌تر کمک خواهد کرد و در این میان توجه به نیازهای تفریحی و ورزشی دختران حائز اهمیت فراوان است. آموزش و پرورش، شهرداری، باشگاه‌های خصوصی و هیئت‌ها بسترهای موجودی هستند که در زمینه ورزش فعالیت می‌کنند.
اهداف آموزش و پرورش اغلب سلامت و ورزش قهرمانی ویژه سنین زیر هجده سال است، اهداف شهرداری اغلب تفریح و سلامت همگانی است و هیئت‌های ورزشی بیشتر رویکرد قهرمانی و جذب نیرو و سازماندهی تیمهای ورزشی را برعهده دارند.
اما در انتخاب نوع رشته ورزشی و فعالیت در آن و البته استعدادیابی چالش‌های زیادی هم وجود دارد. مردم و خانواده‌ها معمولا تمایل دارند که فرزندان را به رشته‌های ورزشی مطرح‌تر و پر سر‌و‌صدا‌تر از نظر اجتماعی هدایت کنند.
در حالی که قرار نیست تمام افراد تنها در یک رشته ورزشی فعالیت کنند و صرف موفق عمل‌کردن یک رشته ورزشی در سطح ملی و قهرمانی، دلیلی بر این نیست که همه افراد توان و استعداد و آمادگی فیزیکی و بدنی برای فعالیت و موفق شدن در آن رشته را داشته باشند.
ناگفته نماند که عوامل دیگری هم در انتخاب یک رشته ورزشی وجود دارد و آن ارزان قیمت بودن برخی رشته‌ها است. به عنوان مثال رشته والیبال در ورزشگاه‌های عمومی سطح شهر با شهریه ماهیانه 15 هزار تومان ثبت نام می‌کنند در حالی همان ورزشگاه در رشته تنیس روی میز شهریه 200 هزار تومان را در نظر می‌گیرد.
در حال حاضر کلاس‌های والیبال هر ساله، یک یا دو سانس اضافه می‌شود، شاید جذاب بودن این رشته و امکان بازی در محیط‌های دیگر تنها با یک توپ و ارزان بودن از عوامل گرایش بیشتر به این رشته باشد.
اغلب پارک‌ها و فضاهای عمومی ما فاقد امکانات و وسایل ورزشی دیگر مثل میز پینگ‌پنگ و یا حلقه بسکتبال هستند. یا اغلب دختران ما شرایط برای تفریح و ورزش در سطح شهر را کمتر دارند.
نبود تنوع در رشته‌های ورزشی که به علاقمندان ارائه شود هم مبحث دیگری است. هستند رشته‌های جدید و پرهیجانی مثل رشته کبدی که هم به سطح قهرمانی رسیده‌اند و هم در بازی های آسیای شرکت دارند اما از لحاظ فرهنگی مردم ما عادت به پذیرش شرایط جدید را ندارند و هم شاید اطلاع‌رسانی و تبلیغات موثری در معرفی رشته‌های ورزشی دیگر صورت نمی گیرد.
از طرفی در اغلب رشته‌ها گرایش پسران به رشته‌های نو بیشتر از دختران است. به عنوان مثال ورزش اسپکس یک رشته جدید و بسیار پرانرژی و پرهیجان، شبیه به شمشیربازی است که به تازگی در اصفهان دوره‌های مربیگری برگزار کرده و فعلا کلاس‌های ویژه پسران دارد و برای فعالیت دختران اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی نشده است.
مطلب بعدی توجه به اصول برنامه‌ریزی صحیح در رابطه با ورزش‌های پایه است. ورزش‌های پایه مثل دو و میدانی، شنا، دوچرخه‌سواری و ژیمناستیک به آمادگی جسمانی و آمادگی قلب و عروق کمک می‌کنند و به عنوان مادر ورزش‌های دیگر باید از آنها یاد کرد، در حالی که در کشور ما توجه اصولی به رشته‌های پایه صورت نمی‌گیرد.
نوجوانان و نونهالان از سنین پایین در اغلب کشورها به شکل تخصصی و در حاشیه ورزش‌های دیگر، ژیمناستیک را فرامی‌گیرند و ورزش‌های توپی در فرع ورزش‌های مادر آموزش داده می‌شود.
برای اغلب ورزش های قهرمانی از رده سنی پایین برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری و استعدادیابی انجام می‌شود، درحالی که در کشور ما فعلا فقط در رشته والیبال، استعدادیابی صورت می‌گیرد و اینها همه گویای این است که در عرصه ورزش دختران تا چه اندازه نیازمند کار و فعالیت پر دامنه و هدفمند داریم.
این یادداشت شفاهی است