طوماربازنشستگان آموزش و پرورش در انتظار پاسخ

احمدرضا جلوه نژاد/اصفهان امروز: چهارشنبه گذشته، کانون بازنشستگان آموزش و پرورش اصفهان همچون بیشتر روزهای سال پر رفت و آمد بود. یک خانه‏ دو طبقه و به‏نسبت قدیمی در خیابان فلسطین، محلی که حدود 7 هزار بازنشسته آموزش و پرورش اصفهان برای پیگیری مسائل صنفی‏شان به آنجا مراجعه می‏کنند.
بیش و کم می‏توان چهره‏های قدیم که عمری در مدارس این شهر به نسل‏های پی در پی جوانان این شهر ادب و دانش و هنر آموختند را به نظاره نشست، افرادی که چه بسا از نفس افتاده و خسته از تلاش سالیان، چندان رنگی از انرژی و ابهتی که در کلاس‏های درس در چشم دانش‏آموزان تحسین برانگیز می‏نمود را تداعی‏گر نیستند.
سید محمد معزالدین، دبیر قدیم ادبیات، در میان پلکان طبقه اول و دوم حالش متغیر شده و تعادلش به هم می‏خورد اما نفر کناری هوایش را دارد. شارژ باتری قلب معز‏الدین رو به پایان است، و باید تا حدود سه چهار ماه دیگر برای تعویض آن اقدام کند، چیزی که نیازمند 38 میلیون تومان هزینه است و به گفته وی بیمه تنها حدود 17 میلیون تومان از آن را تقبل می‏کند. وی که با شوخ طبعی اشاره‏ای مختصر دارد به آنچه «کلکسیون بیماری‏های خود» می‏نامد، می‏گوید: «اندکی پیش تو گفتم غم دل ترسیدم/ که دل آزرده شوی ور نه سخن بسیار است.»
ناکارامدی بیمه تکمیلی ظاهرا یکی از همان «سخن‏های بسیار» است که از آن می‏گذرد اما معزالدین، از بیان یک تک جمله مضایقه نمی‏کند و معتقد است: «آنچه بازنشستگان را رنج می‏دهد، تبعیض است.»
وی که سال 75 بعد از 39 سال خدمت در آموزش و پرورش و مجموع 46 سال کار در دستگاه های دولتی بازنشسته شده، می‏گوید: «فهرستی از تبعیض‏ها بازنشستگان آموزش و پرورش را آزار می‏دهد، تبعیض در سطح مستمری به نسبت دیگر دستگاه‏ها، تبعیض میان شاغلین و بازنشستگان در خود آموزش و پرورش و یکی هم تبعیض میان بازنشستگان پیش از سال 79 و پس از آن.»
او ادامه می‏دهد: «اگر پول نیست چرا برخی حقوق‏های ده‏ها میلیونی می‏گیرند و اگر هست، چرا برای همه نیست. در دولت‏ های نهم و دهم، 800 میلیارد دلار درآمد نفتی داشتیم ولی مطالبات معوق قانون خدمات کشوری همچنان انباشته شد. ظاهرا پول هست اما اراده‏ای برای حل مسائل نیست.» وی می‏افزاید: «یک دبیر بازنشسته فیزیک اصفهان که در 1328 از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده، بعد از 35 سال تدریس در بالاترین سطح آموزش و پرورش حقوق بازنشستگی‏اش به دو میلیون تومان نمی‏رسد، حال آنکه نه تنها چنین حقوق پایینی برای بازنشسته‏ای با این سابقه و سطح سوادی اینچنین در هیچ دستگاه دیگری نمی‏بینیم که شاغلین در این سطح هم دست‏کم بیش از یک‏میلیون و 200 هزار تومان بیشتر حقوق می‏گیرند.»
در حیاط کانون، اما ده‏ها بازنشسته آموزش و پرورش در حال امضای طوماری به عنوان دادخواست، خطاب به کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی هستند. همزمان با بررسی برنامه ششم توسعه و نیز لایحه بودجه سال آتی کل کشور بندهای مربوط به همسان‏سازی بازنشستگان کشوری و از جمله معلمان یکی از حساس‏ترین بخش های این برنامه توسعه و نیز لایحه بودجه به شمار می‏رود و البته زیر چکش‏کاری دولت و مجلس هم قرار دارد.
رضا باغبان، از امضاکنندگان این طومار می‏گوید: «ذیل ماده 109 قانون مدیریت خدمات کشوری که در سال 86 از سوی مجلس شورای اسلامی تصویب شد، بر مبنای آن مستمری بازنشستگان کشوری باید همسان با نرخ تورم افزایش پیدا می‏کرد. این قانون از زمان تصویب از سال 86 تا سال 91 اجرایی نشد و دیوان عدالت اداری بارها در پاسخ به دادنامه‏های بازنشستگان آموزش و پرورش، اجرایی نشدن آن را خلاف قانون دانست. اما حالا چرخشی در موضع‏گیری‏های پیشین حتی از سوی دیوان عدالت اداری نیز دیده می‏شود و یک نوع همسویی با دولت برای تغییر در بندهایی از این قانون به وجود آمده که بازنشستگان با آن موافق نیستند.»
امیر پویان‏فر، عضو هیئت مدیره کانون بازنشستگان آموزش و پرورش اصفهان می‏گوید: «برمبنای محاسبات خود دولت، پرداختی به بازنشستگان آموزش و پرورش طی سال‏های 86 تا به امروز حدود 68 درصد از مبلغ تعیین شده توسط قانون کمتر است.» وی ادامه می‏دهد: «آنچه همواره صندوق بازنشستگی کشوری را در اجرا نکردن قانون برکنار گذاشته است، بهانه‏ای است تحت عنوان «تأمین نشدن بودجه» عبارتی که البته وجاهت قانونی ندارد.»
حال در طوماری که بازنشستگان آموزش و پرورش در حال جمع‏آوری امضا برای آن هستند، پیشنهاد شده که ماده 109 قانون مدیریت خدمات دولتی به شکل زیر تغییر کند: «به منظوررفع نابرابری ها و تبعیض پیش آمده در سنوات گذشته به دلیل عدم اجرای کامل قانون خدمات کشوری در مورد کلیه بازنشستگان، دولت مکلف است با رعایت ماده 125 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال 1386 ازابتدای سال 96 و اجرای احکام حقوق آنها در فروردین ماه اختلاف موجود بین حقوق بازنشستگان کشوری و لشکری در سنوات مختلف را همسان سازی کند، به نحوی که از ابتدای سال 96 اختلاف حقوق هیچ یک از بازنشستگان، وظیفه بگیران و متوفیان کشوری و لشکری که بازنشسته، موظف یا فوت شده و می‏شود پس از اعمال ضریب سالیانه از 90 درصد آخرین حقوق و فوق العاده های مشمول کسور بازنشستگی شاغلان دیگر ادارات و دستگاه‏ها در همان سال کمتر نباشد.»
این در حالی است که دولت برای رسیدن به معیاری اینچنین قول پایان دوره پنج ساله برنامه ششم را داده است و دیون گذشته نیز چندان سرنوشت روشنی ندارد. برای همسان‏سازی حقوق بازنشستگان آموزش و پرورش، بر مبنای سنوات بازنشستگی ممکن است تا حدود 70 درصد به حقوق آنان اضافه شود، آنچه که دولت می‏خواهد آن را در روندی تدریجی طی پنج سال آینده تحقق بخشد.
بازنشستگان آموزش و پرورش که اما شرایط امروز را دشوار می‏بینند، و طی سال‏های اخیر جز وعده و وعید چندان اثر مثبتی از قانون ندیده و اجرای قوانین مصوب را بی ضمانت دیده‏اند می‏گویند که زیر فشار زندگی هم‏ ازنظر معیشتی خرد شده‏اند و هم منزلتشان به بازی گرفته شده است. عموم بازنشستگان آموزش و پرورش متفق‏القول‏اند که حقوق اغلب‏شان زیر خط فقر است.