سپاهان، مریض‌احوال و ناخوش

امیرحسین احتشامی- اصفهان امروز: حال‌وروز سپاهان در لیگ هفدهم اصلاً خوش نیست. تیمی که با هزار امید و آرزو بسته شد تا بلکه در فصل جاری برای قهرمانی یا کسب سهمیه آسیایی بجنگد. تیمی که با برنامه پیش رفت و بدون از دست دادن وقت سرمربی‌اش را هم تعیین کرد. تیمی که در همان آغاز فصل نقل و انتقالات شش بازیکن کلیدی سایر باشگاه‌ها را به خدمت گرفت و به‌ظاهر بار خودش را بست. تیمی که زودتر از بسیاری از تیم‌ها بازی‌های دوستانه تدارک دید تا هماهنگی بازیکنانش به حداکثر برسد. تیمی که تمرینات بدنسازی و تاکتیکی‌اش را به‌موقع کلید زد تا با آمادگی کامل وارد لیگ هفدهم شود. همه این مقدمات تقریباً بدون هیچ‌گونه خللی انجام شد تا سپاهان لیگ هفدهم تیمی در اندازه‌های قهرمانی نشان دهد و خودش را مدعی کسب جام معرفی کند. تیمی که قرار است برای گرفتن دو جام تلاش کند و البته با پنج قهرمانی عنوان پرافتخارترین تیم لیگ برتر را در اختیار دارد. تیمی که در لیگ‌های پانزدهم و شانزدهم نه‌تنها هیچ جامی را به کارنامه افتخاراتش اضافه نکرد بلکه دستش از رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان آسیا هم کوتاه ماند. همه این فراز و نشیب‌ها عاملی شد تا سپاهانی‌ها با بازگشتی به گذشته دوباره سراغ مربی امتحان پس داده‌ای چون کرانچار بروند شاید او بتواند گره‌گشای کارشان شود. مربی 64 ساله‌ای که در روزهای ابتدایی آبان ماه سال 90 رهبری زردپوشان اصفهانی را بر عهده گرفت و بااینکه از نیمه‌های راه به تیم اصفهانی پیوسته بود توانست در همان فصل سپاهان را به قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی برساند. او فصل بعد هم هرچند در تکرار قهرمانی لیگ برتر ناکام ماند اما توانست جام حذفی را به کلکسیون افتخارات باشگاه اضافه کند. پس با این سابقه نمی‌توان ایراد زیادی به متولیان باشگاه سپاهان در انتخاب دوباره کرانچار گرفت. اما مشکل اساسی کجاست که تیم اصفهانی باوجوداینکه تکه‌تکه پازل مدعی بودن در فصل فوتبالی را با دقت چیده است اما از 3 بازی نخست که شاید مهمترین دیدارهای هر فصلی محسوب شوند، تنها به 2 امتیاز اکتفا کرده است؟! سه بازی که سپاهانی ها در دو دیدار آن هم از امتیاز میزبانی سود برده‌اند و در تک بازی خارج از خانه هم با شکستی تحقیرآمیز از زمین خارج‌شده‌اند. تازه حریفانی که طلایی پوشان به مصاف آنها رفتند هیچ‌یک در میان مدعیان قرار نداشته و در بهترین حالت تیم‌های درجه 2 به شمار می‌روند. سایپا، پدیده و پارس جنوبی اگرچه نتایجی درخشان در سه بازی گذشته کسب کرده‌اند اما با تیمی چون سپاهان فرسنگ‌ها فاصله‌دارند. بر این اساس باید با نگاهی موشکافانه‌تر به مشکلاتی که در سه بازی پیشین طلایی پوشان اصفهانی به چشم آمد نگریست و آنها را زیر ذره‌بین برد. نخستین اشکال اساسی که در کار شاگردان کرانچار حداقل همین چند بازی نمایان شد ناهماهنگی غیرقابل‌توجیه خط دفاعی سپاهانی‌ها بود. خطی که زوج پورقاز و رودریگز در آنجا انجام‌وظیفه می‌کنند و البته حسن جعفری و سعید آقایی را هم در کنار خودشان می‌بینند. میلاد سرلک هم به‌عنوان هافبک دفاعی باید در پیشانی این مربع، حمایت از هم‌قطارانش را به بهترین شکل انجام دهد. دریافت شش گل در سه بازی که متوسط دو گل در هر دیدار را نشان می‌دهد ضعف‌های غیرقابل‌توجیه این خط دفاعی را بیشتر آشکار می‌کند. سپاهانی‌ها درون دروازه هم مشکلاتی جدی دارند و مصدومیت دو گلر اصلی آنها، کرانچار را مجبور به استفاده از دروازه‌بان‌های سوم و چهارم کرد. با این شرایط به نظر می‌رسید نخستین و مهمترین گام سرمربی کُرُوات طلایی پوشان در لیگ هفدهم باید ترمیم این منطقه از زمین باشد. نقطه‌ای حیاتی که کلید موفقیت هر تیمی است. به‌طور مثال تیم ملی با داشتن خط دفاعی بی‌نقص در مقدماتی جام جهانی توانست صعود زودهنگام به مهمترین فستیوال فوتبالی جهان را تجربه کند و دیگر حریفان را از پیش رو بردارد. خطی که در هشت بازی هیچ گلی دریافت نکرده و حریفان آسیایی آن همچنان در حسرت باز کردن دروازه اش می‌سوزند و می‌سازند. در لیگ شانزدهم هم پرسپولیسی‌ها با استفاده از همین دستاورد بسیار بزرگ یعنی داشتن یک سیستم دفاعی کارآمد به‌راحتی و با اختلاف امتیاز قابل‌توجه جام قهرمانی را بالای سر بردند. اما دومین مشکلی که دربازی‌های گذشته زرد پوشان اصفهانی نمود پیداکرده ضعف گلزنی سپاهانی‌هاست. شاگردان کرانچار در سه بازی تنها دو بار موفق به باز کردن دروازه رقیبان شده‌اند که آماری به‌شدت ضعیف و غیرقابل‌دفاع به نظر می‌رسد. آنها درحالی‌که ساسان انصاری دومین گلزن لیگ شانزدهم را هم در اختیاردارند در گلزنی موفق عمل‌نکرده‌اند. البته انصاری در بازی اول به دلیل محرومیت غایب بود اما دو بار دیگری را که به میدان رفت کاری از پیش نبرد. طلایی پوشان امیدوار هستند با اضافه شدن مروان حسین عراقی که گفته می‌شود گلزنی قهار است خط حمله‌شان جان دوباره‌ای بگیرد. در میانه میدان هم رسول نویدکیا بازیساز اصلی به شمار می‌آید و باید به‌تنهایی هم‌تیمی‌هایش را راه بیندازد.