نقش کلیدی نیسان های آبی در آسمان گردشگری!

سال های زیادی است که خودروی نیسان در ایران تولید می شود و بیشتر آنها نیز به رنگ آبی مزین هستند. این خودرو اگرچه با حضورش در جاده ترس در دل دیگر راننده ها ایجاد می کند؛ اما نقش کلیدی و بدون جایگزینی در حال حاضر در بخش طبیعت گردی دارد. این خودروهای پر مصرف و بدون ایمنی برای گردشگران در مناطق گردشگری خاص تنها چاره ساز هستند و علاوه بر درآمد زایی برای بومیان منطقه راه دسترسی گردشگران را به جایی که کمتر خودرویی راه می یابد هموار می سازد.

اصفهان زیبا: سال های زیادی است که خودروی نیسان در ایران تولید می شود و بیشتر آنها نیز به رنگ آبی مزین هستند. این خودرو اگرچه با حضورش در جاده ترس در دل دیگر راننده ها ایجاد می کند؛ اما نقش کلیدی و بدون جایگزینی در حال حاضر در بخش طبیعت گردی دارد. این خودروهای پر مصرف و بدون ایمنی برای گردشگران در مناطق گردشگری خاص تنها چاره ساز هستند و علاوه بر درآمد زایی برای بومیان منطقه راه دسترسی گردشگران را به جایی که کمتر خودرویی راه می یابد هموار می سازد.

در همین نزدیکی های اصفهان بازدید از آبشار آبملخ و یا کاهکده بدون نیسان برای گردشگران امکان ندارد و در راههای دور نیز از جاده های خاکی جنگل گرفته تا کوهستان و طبیعت بکر این خودروها یکه تازی می کنند. با وجود حوادث و ایمن نبودن، این خودرو همچنان بسیار پر کاربرد است و باید دید آیا می توان جایگزینی ایمن در آینده ای نزدیک برای آن متصور بود.با نگاهی ساده متوجه خواهید شد که نیسان ها، این وسیله های نقلیه پرکاربرد، برای باربری ساخته شده اند و کشور های پیشرفته برای حمل و نقل گردشگران در مناطق بکر از لندکروز و یا لندروور استفاده می نمایند و یا مینی بوس هایی که هم صندلی دارند و هم مسقف هستند. اما در ایران چه اتفاقی می افتد؟!

کاربری باربری یا حمل انسان
داشتن کمربند ایمنی که در جاده آسفالته اجباری است در بسیاری از جاده های خاکی و پر خطر و بدون حتی گارد ریل ایران بیشتر از همیشه احساس می شود. با این حال در کشور ما متاسفانه نه تنها از خودروی مخصوص باربری و بسیار نا ایمن استفاده می شود بلکه با توجه به هزینه زیاد آن آژانس های گردشگری در هر خودرو تعداد مسافر زیادی نیز سوار می کنند که خطر را چند برابر می‌کند.

آیا جایگزینی برای این خودرو وجود دارد؟
در ایران برای جایگزینی معمولا از مینی بوس های بنز چند دهه قبل استفاده می شود که باز در همه جاده ها قابل استفاده نیست و یا خودروهای لندکروز و یا پاترول قدیمی که تعداد کمتری مسافر را می تواند جا به جا کند و هزینه بیشتری را به تور تحمیل می کند . ضمن اینکه افراد بومی که فقط در یک فصل می توانند به این درآمد دسترسی داشته باشند هم نمی توانند سرمایه گذاری دیگری برای خرید و نگهداری خودرو انجام دهند.

حال چه باید کرد؟
در حال حاضر و با توجه به امکانات موجود در کشور و اشتغال زایی که در مناطق دور افتاده و محروم ایجاد می شود استفاده از نیسان ناگزیر است؛ اما باید قوانین محدود کننده ای برای آن اجرا شود همانگونه که در منطقه رودبارک و برای دسترسی به علم کوه قوانینی وضع شده است. رانندگان آن شناخته شده و نام آنها در دفتر ثبت می گردد و علاوه بر آن هیچ کدام از خودروها بیشتر از 12 نفر سوار نمی‌کنند و همه کوهنوردان و یا گردشگران باید در خودرو نشسته باشند. با این حال این کمترین چیزی نیست که برای ایمنی آن می توان متصور بود چرا که معمولا این خودروها معاینه فنی ندارند و از بدنه تا قسمت های فنی آن باید بازرسی شوند چون در هر صورت در هنگام واژگونی چنین خودرویی جان مسافران به شدت در معرض خطر خواهد بود. تا زمانی که جایگزینی مناسب، ایمن و با قابلیت وارد شود، تنها راه مناسب برای وضعیت موجود وضع قوانین و بازرسی توسط دهیاری ها یا متولیان گردشگری است.

ارسال نظر