«تتو» بدون تیتر

صدای بوق تلفن و زن جوانی که از آن سوی خط می‌گوید: «تا دوماه دیگر که وقت ندارم؛ سرم خیلی شلوغ است. باید الان نوبت بگیرید برای اواخر آبان». زیر بار نمی‌روم و اصرار می‌کنم که آخر هفته جشن عروسی پسرعمویم است و دوماه دیگر فایده ندارد. مِن مِن کوتاهی می‌کند: «مشتری‌های تتو در این آرایشگاه زیاد هستند و همه هم از چند ماه قبل نوبت گرفته‌اند. شما فردا بعدازظهر دوباره تماس بگیرید تا ببینم می‌توانم لابه‌لای مشتری‌هایم وقتی برایتان مشخص کنم.»

درباره هزینه‌ها که می‌پرسم، شروع می‌کند به تعریف و تمجید از دست و پنجه هنرمندش و اینکه کارش حرف ندارد و هیچ‌کس مثل او در کار تتو خبره نیست: «بسته به نوع کارتان دارد و اینکه چقدر زمان می‌برد؛ مثلا تتو روی پوست‌های چرب خیلی کاربرتر از بقیه پوست‌هاست؛ اما قیمت‌هایم از 400هزارتومان شروع می‌شود به بالا. اگر بخواهید، ابروهایتان را هاشور بزنید هم حداقلش 300هزارتومان پایتان در می‌آید. چند روز پس از تتو هم باید برای ترمیم آن تشریف بیارید.» خودم را به آن راه می‌زنم؛ یعنی که هیچ‌چیز درباره تتو و هاشور ابرو نمی‌دانم و از او می‌خواهم کمی بیشتر توضیح بدهد: «اگر پوستتان مشکلی نداشته باشد معمولا حدود شش ماهی تتویتان دوام می‌آورد. اکثر مشتری‌هایی که اینجا آمده‌اند، بعد از تتو صورتشان خیلی تغییر کرده و زیبایی‌شان چند برابر شده. عوارض چندانی هم ندارد؛ البته تضمین هم نمی‌کنم؛ چون ممکن است بعضی‌ها به موادش حساسیت داشته باشند. قبل از انجام تتو باید فرم رضایت را پر کنید.» زن جوان با آن صدای نازک و فریبنده‌اش توضیحات لازم را می‌دهد و حرفش را قطع می‌کند تا به سراغ مشتری‌های جورواجورش که از نقاط مختلف آمده‌اند و قرار است بزک و از این رو به آن رو شوند، برسد.
هرچند تنها این آرایشگر و آن آرایشگاه نیستند که در اصفهان به کار هاشور و تتو ابرو و بدن مشغول‌اند. این‌روزها به هر آرایشگاه و سالنی که پا می‌گذاری جماعتی ردیف نشسته‌اند تا با پرداخت هزینه‌هایی آنچنانی ابروهایشان را زیر تیغ بسپارند و جایش را رنگی‌رنگی و نقاشی کنند. آرایشگرها برای انجام این کار معجون رنگارنگی از قیمت‌ها نیز جلوی مشتری‌هایشان می‌گذارند؛ از 80هزار تومان تا هزینه‌های چند میلیونی به ویژه برای عروس‌ها و آنها که راهی خانه بخت هستند و البته نه تنها خیلی‌هایشان بخت و اقبالشان آنقدر بلند نبوده که تبدیل به حوری بهشتی شوند و در رویایی‌ترین شب زندگی‌شان دلبری و طنازی کنند، که به دلیل عوارض و حساسیت، جشن‌شان عزا شده و عمری پشیمانی به بار آورده است. درست مثل دیبا که امسال 21سالگی‌اش را پشت سر گذاشت؛ اما خاطره شوم دو سال پیش را هنوز نه: «نزدیک عروسی‌ام که بود از این و آن خیلی سراغ آرایشگر خوب را گرفتم. هر کسی یک جایی را معرفی کرد و گفت کارش حرف ندارد. شهر را زیر و رو کردم تا بالاخره آرایشگاه دلخواهم را پیدا کردم.یک سالن مجهز و لاکچری با تعداد زیادی از پرسنل که همه‌شان شیک و با کلاس بودند.» دیبا اینها را که می‌بیند، تصمیم‌اش را قطی می‌کند و برای آرایش شب عروسی و همچنین تتو ابرو نوبت می گیرد: «چند روز قبل از عروسی برای تتو رفتم. فرم رضایتی که آرایشگر بهم داده بود را امضا کردم تا او دست به کار شود. ابرویم همانی شد که می‌خواستم و صورتم هم خیلی تغییر کرد. من هم خوشحال و خندان راهی خانه شدم؛ اما چشمتان روز بد نبیند. چهار روز بعد بالای ابروهایم تاول زد و قرمز شد و خارش پیدا کرد. روز به روز هم وضعیت بدتر شد تا اینکه پزشک گفت، موقع تزریق میکروب کثیفی وارد خونم شده و زمان زیادی لازم است تا این مشکل برطرف شود و اینگونه جشن عروسی‌ام بهم خورد.»

مشابه این اتفاق، برای نازنین 19سال نیز افتاد؛ موقعی که برای حک کردن نقش و نگار بر روی بدنش، ندیده و نشناخته به آرایشگاهی که دوستانش به او معرفی کرده بودند رفت و تمام: «رفتم روی بازویم طرحی را تتو کنم؛ اما بعد از چند وقت فهمیدم که سوزنی که آرایشگر استفاده کرده است آلوده به ویروس اچ‌آی‌وی بوده. شکایت کردم و پروانه آرایشگر هم لغو شد؛ اما چه فایده؟ مگر دیگر زندگی قبلی‌ام را می‌توانم به دست آورم؟ خدا می‌داند چند نفر دیگر مثل من آلوده شده‌اند و جوانی‌شان را از دست داده‌اند!» تتو ابروی و بدن در آرایشگاه ها شاکیان‌ بسیار دارد؛ اما آرایشگرها گوششان شنوا نیست و بی‌توجه به هشدارها و خط‌ونشان‌ها کار خودشان را می‌کنند. سالن‌های کوچک و بزرگی به راه انداخته‌اند و پول‌های آنچنانی و هنگفتی به جیب می‌زنند؛ بدون اینکه اتحادیه نرخ مصوبی برایشان تعیین کرده و نظارتی بر نحوه کارشان داشته باشد. این را اختر ملاافضل که دبیر اتحادیه آرایشگاه‌های زنانه است نیز می‌گوید؛ آنجا که در گفت‌وگو با اصفهان زیبا بیان می‌کند: «انجام تتو در آرایشگاه‌ها ممنوع است؛ مگر اینکه اتاق ایزوله‌ای در آنجا وجود داشته باشد و همچنین این کار با نظارت پزشک متخصص صورت بگیرد.» او نرخ تتو در آرایشگاه‌های مختلف را یکسان نمی‌داند؛ چون «از سال 1394تا کنون صنعت و معدن نرخ جدیدی را تصویب نکرده است؛ به همین دلیل آرایشگاه‌ها قیمت‌های مختلفی را برای خدماتی که ارائه می‌دهند دریافت می‌کنند. مسلما این نرخ با توجه به مقدار اجاره‌بها و هزینه‌های نگهداری سالن و... متفاوت است. آرایشگرها معمولا با مشتری‌هایشان درباره نرخ خدمات توافق می‌کنند؛ ولی شکایت‌های بسیاری در این زمینه به اتحادیه می‌شود. برای مثال، همین چند وقت پیش شکایتی داشتیم از خانمی که برای آموزش تتو به سالنی مراجعه کرده و شش میلیون تومان هزینه داده بود تا مدرک دریافت کند. آرایشگر هم نه تنها مدرک نداده بود که او را همانجا بدون دستمزد به کار گرفته بود. متاسفانه به دلیل زیاد بودن تعداد سالن‌های زیبایی و آرایشی در شهر، امکان نظارت کافی بر آنها وجود ندارد و همین هم مشکلات بسیاری را به بار می‌آورد.»