غلیان قلیان در مقاصد گردشگری!

طبیعت گردی و گردشگری بخشی از زندگی انسان است که قرار است موجبات شادی روح و سلامت جسم را به همراه داشته باشد. این در حالی است که سبک زندگی شهری و آپـارتـمــان نشینـــی آسیـب هـای متعددی را به انسان وارد کرده است و ما به دنبال هوایی تمیز و آسمان آبی متحمل هزینه و وقت زیادی می شویم تا سفر و کمی آرامش را تجربه کنیم؛ اما امروزه قلیان در خانواده های ایرانی به عنوان جزئی از وسایل سفر به حساب آمده و حتی برخی از افراد آن را همیشه در خودروی خود دارند. این در حالی است که متاسفانه در برخی از مکان های ارائه خدمات در مناطق گردشگری نیز این مسئله به وفور دیده می شود و هیچ راهکار و برنامه ای در حال حاضر از طرف هیچ ارگانی برای حذف آن ارائه نشده است.

چرایی حضور قلیان در سبد پیک نیک هر خانواده را در مسائل مختلفی باید جست وجو کرد؛اما شاید مهمترین و اولین گام بی برنامه بودن و نبود تفریحات سالم در یک مکان گردشگری است. شاید در زمان های قدیم و در دورهمی ها بازی ها و سرگرمی های زیادی وجود داشت و حتی صحبت های دورهمی که باعث می شد از روی آوردن خانواده ها به قلیان جلوگیری شود. تنبلی برای پیاده روی و گشت و گذار را هم میتوان از علل آن نام برد؛ اما اینکه چرا در بعضی کشورها هنگام گردش کتاب می خوانند و یا بازی های ورزشی انجام می دهند و بعضی قلیان مصرف می کنند به فرهنگ آنجا وابستگی بسیاری دارد. هرچند در کشور ما بازیهایی مانند پانتومیم، گل یا پوچ، اسم فامیل و از این دست از قدیم بسیار رواج داشته است؛ اما سودجویی برخی از افراد باعث رواج بیش از حد قلیان در بین خانواده ها و جوانان و بدتر از آنها نوجوانان شده است. این اپیدمی سیاه به قدری فراگیر شده است که حتی در حین گردش و پیاده روی نیز دست افراد دیده می شود.

راهکاری برای حذف قلیان از مقاصد گردشگری
حذف کردن قلیان در صنعت گردشگری ایران کار ساده ای نیست؛ چراکه این امر به بخشی از فرهنگ و سبد گردشگری مردم تبدیل شده است و سودجویان برای کسب درآمد به هر ترفندی متوسل می شوند. از طرفی بیماری های گسترده و سرطانهایی که عامل اصلی آن دود قلیان است بر کسی پوشیده نیست و فرهنگ سازی و جایگزینی کتاب و یا بازیهای فکری مانند شطرنج برای اوقات بیکاری هم شاید در حال حاضر کمی دور از ذهن به نظر برسد. برای حذف قلیان از سیستم گردشگری ایران که علاوه بر آسیب های روحی و جسمی به دلیل در دید بودن، مصرف آن گسترش یافته، باید مکان های گردشگری را ملزم به ارائه برنامه های جایگزین کرد. شاید اگر در کافه ها و رستوران ها به جای قلیان شاهنامه خوانی و یا موسیقی زنده اجرا شود خیلی راحت تر بتوان این تاول چرکین را از این سیستم حذف نمود. با این حال برای این کار باید تعدادی از افراد کار بلد و متخصص با هدف و برنامه ریزی اقدام کنند. شاید اکنون نیز خیلی دیر باشد؛ ولی باید از یک جا شروع کرد و تلنگری زد تا دیگر شاهد صحنه های مردم قلیان به دست در طبیعت نباشیم.