«لیلا حاتمی» در فهرست بهترین بازیگران زن قرن ۲۱

در فهرستی که از بهترین نقش‌آفرینی‌های بازیگران زن در قرن بیست و یکم تهیه شده، لیلا حاتمی در کنار چهره‌هایی چون ایزابل هوپر، ژولیت بینوش و اسکارلت جوهانسون جای گرفته است.

به گزارش ایمنا به نقل از ایندی وایر، منتقد سایت سینمایی ایندی وایر با تاکید بر این که در دو دهه اخیر شماری از بهترین ‌فیلم‌های جهان با بازی بازیگران زن شکل گرفته، به این امر اشاره دارد که گرچه کارگردان یا نویسنده فیلمنامه این شخصیت‌ها را شکل داده‌اند، اما این بازی بازیگران بوده که به آنها جان بخشیده‌ است.

در این فهرست در حالی که لیلا حاتمی برای بازی در فیلم «جدایی» ساخته اصغر فرهادی به عنوان یکی از بهترین بازیگران قرن بیست و یکم شناخته شده است، در عین حال ژولیت بینوش برای بازی در فیلم «کپی برابر اصل» عباس کیارستمی یکی از بهترین‌ها خوانده شده است.

درباره بازی لیلا حاتمی منتقد این سایت ضمن اشاره به شرایط جدایی یک زوج و تاثیری که ممکن است بر فرزند آنها داشته باشد، می گوید گرچه فرهادی اسکار را دریافت کرد، اما حاتمی نیز شایسته دریافت این جایزه بود. زمانی که همسر او به حرکت ادامه نمی‌دهد او تصمیم می‌گیرد حرکت کند و پیچیدگی‌های خانودگی در سطحی کاملا جدید راه او را سد می‌کند. او سرانجام از ناامیدی بیرون می‌آید اما راه را بر هر نوع افراط در ارایه این حس می‌بندد و انعطاف پذیری او بعد درخشانی برای ارایه این شخصیت فرهادی ایجاد می‌کند.

درباره فیلم «کپی برابر اصل» نیز بر این تاکید شده که یکی از مواردی که به طرزی باورنشدنی در فیلم‌های کیارستمی استاد فقید ایرانی مشاهده می‌شود این است که وی می‌تواند ذرات حسی را از موقعیت‌های خاص بگیرد و آن را چنان ارایه کند که انگار اولویت ذهن بر دل مورد نظر است و کیارستمی مهارتی باورنکردنی برای درک این که کدام بازیگر می‌تواند این حس را بهتر از همه منتقل کند، دارد و این فیلم او مانند فیلمی چون «پیش از طلوع» طبیعت ناب رابطه را به شکلی درخشان ارایه می‌کند.

بهترین نقش‌آفرینی‌های زنان در قرن بیست و یکم شامل این فیلم‌ها بوده است:

لیلا حاتمی برای «جدایی» ساخته اصغر فرهادی

ایزابل هوپر برای بازی در فیلم «او» ساخته پل ورهوفن

اوما تورمن برای «بیل را بکش» ساخته کوئنتین تارانتینو

ساندرا هولر برای «تونی اردمن» ساخته مارن آده

پائولینا گارسیا برای «گلوریا» ساخته سباستین للیو

جئون دو-یئون برای «آفتاب مخفی» ساخته لی چانگ-دونگ

وایولا دیویس برای «حصارها» ساخته دنزل واشنگتن

دانیلا وگا برای «یک زن شگفت‌انگیز» ساخته سباستین للیو

نائومی واتس برای «جاده مالهالند» ساخته دیوید لینچ

الن برستاین برای «فاتحه‌ای برای یک رویا» ساخته دارن آرنوفسکی

لورا لینی برای «می توانی روی من حساب کنی» ساخته کنت لونرگان

امانوئله ریوا برای «عشق» ساخته میشاییل هانکه

ماریون کوتیار برای «زندگی چون یک گل سرخ» ساخته اولیویه داها

اسکارلت جوهانسون برای «زیر پوست» ساخته جاناتان گلیزر

شارلیز ترون برای «هیولا» ساخته پتی جنکینز

کریستین دانست در «مالیخولیا» ساخته لارس فون تریه

بری لارسن در « ۱۲ موقتی» ساخته دستین دنیل کریتون

هالی بری برای «مهمانی هیولا» ساخته مارک فورستر

آنی مارسن برای «دختر راه می‌رود/ همه روز» ساخته جیکوب کروپنیک

کوونزنی والیس برای «جانوران حیات وحش جنوب» ساخته بن زایتلین

کاتالینا ساودرا برای «پیشخدمت» ساخته سباستین سیلوا

ژولیت بینوش برای «کپی برابر اصل» ساخته عباس کیارستمی

کیم هیا-جا برای «مادر» ساخته بون جون-هو

ناتالی پورتمن برای «جکی» ساخته پابلو لارین

بیورک برای «رقصنده در تاریکی» ساخته لارس فون تریه