داریم، خوبش را هم داریم!
این شعاری بود در دهه چهل و پنجاه که بزرگترین و معتبرترین آجیل‌فروش اصفهان در نوستالژیک‌ترین خیابان این شهر یعنی چهارباغ عباسی برای مشتریان خود همیشه بر زبان داشت، مغازه‌ای که سالیان دراز پذیرای متمولان این شهر بود که بیشتر ساکن خیابان عباس‌آباد و حوالی آن بودند. می‌آمدند، انتخاب می‌کردند، می‌خریدند و در صندوق‌عقب اتومبیل‌های آخرین سیستم بنز، پابدا، فیات، شورولت و معدودی رولز‌رویس‌های خوش‌رنگ می‌گذاشتند و به‌سوی خانه‌باغ‌های خود در عباس‌آباد و باغ زرشک روان می‌شدند.
حسن روانشید-روزنامه‌نگار پیشکسوت- اصفهان امروز : این شعاری بود در دهه چهل و پنجاه که بزرگترین و معتبرترین آجیل‌فروش اصفهان در نوستالژیک‌ترین خیابان این شهر یعنی چهارباغ عباسی برای مشتریان خود همیشه بر زبان داشت، مغازه‌ای که سالیان دراز پذیرای متمولان این شهر بود که بیشتر ساکن خیابان عباس‌آباد و حوالی آن بودند. می‌آمدند، انتخاب می‌کردند، می‌خریدند و در صندوق‌عقب اتومبیل‌های آخرین سیستم بنز، پابدا، فیات، شورولت و معدودی رولز‌رویس‌های خوش‌رنگ می‌گذاشتند و به‌سوی خانه‌باغ‌های خود در عباس‌آباد و باغ زرشک روان می‌شدند.
آجیل شکوفه فروشنده انواع میوه‌های فانتزی و کمیاب همچون موز، نارگیل، تمشک و کیوی بود که آن زمان از خارج از کشور وارد می‌شد و تنها در اختیار فروشندگان بالای شهر تهران و چهارباغ اصفهان قرار می‌گرفت. محدوده جنوب شهر اصفهان به خیابان‌های کمال اسماعیل و شهید مطهری فعلی منتهی می‌شد و آن‌طرف زاینده‌رود شهرک کوچکی به نام جلفا قرار داشت که اطراف آن را مزارع کشاورزی و توتستان‌ها فراگرفته بود.
اداره‌کنندگان آجیل شکوفه که درواقع یک سوپر مارکت تمام‌عیار بود. علاوه بر بهترین و عالی ترین محصولات خام و بوداده، فروشنده اقلام وارداتی مختلف از قاره‌های اروپا، آفریقا و آمریکا بود اما چون قیمت این کالاهای وارداتی گران بود تنها متمولان قادر به خرید آنها بودند که بیشتر در بهترین مناطق شهر سکونت داشتند. تلفن‌های هندلی متعلق به این خانواده‌ها و معدودی از واحدهای صنفی ازجمله آجیل شکوفه بود تا پاسخگوی سفارش‌های این مشتریان باشد. اداره‌کنندگان این مغازه لوکس دو برادر بودند با نام‌های حسین و علی فوقی که تا زمان برپا بودن آن در کنار هم پاسخگوی مشتریان خود ماندند. از این مغازه کسانی همچون محمد حقوقی، هوشنگ گلشیری، مکرم اصفهانی، حسن کسایی و تاج اصفهانی نیز خرید می‌کردند و از دیگر مشتریان پر و پا قرص و پیشکسوت و گویندگان رادیو حسین غزالی است که هم‌اکنون نیز مجدد در صدای شهر اصفهان فعالیت می‌کند. آنچه می‌توان پیرامون این دو برادر یعنی حسین و علی فوقی سخن گفت چیزی نیست جز صداقت و صراحت کلام و ادب و نزاکت با مشتریان و مراجعان این فروشگاه تاپ در معروف‌ترین خیابان شهر اصفهان که شهرت جهانی داشت. اینجا نه‌تنها یک مغازه بزرگ و معتبر بود بلکه به پایگاهی برای ابراز عقاید فرهنگی، ادبی و اجتماعی مبدل شده بود تا پذیرای چهره‌های مطرح شهر در قالب مشتری باشد که البته سماور زغالی آن همیشه گرم و قوری چینی بزرگی که روی درب آن پارچه دمی قرار داشت از دور خودنمایی می‌کرد تا هریک از مشتریان که مایل به‌صرف چای بودند استکان‌نعلبکی‌های آماده را از داخل سینی ویژه برداشته و شخصاً از قوری، پر از چای کرده و با حبه قندی یا پولکی رسی میل کنند. کسبه چهارباغ این دو برادر را به‌خوبی می‌شناختند چون همه آنها مشتریان پروپاقرص این فروشگاه بودند. پس از تغییر در چهره خیابان چهارباغ این واحد صنفی توسط دو برادر فروخته و به نقره فروشی مبدل شد. علی فوقی مرحوم و حسین فوقی که پیشکسوت این صنف بود مغازه آجیل‌فروشی خود را به خیابان خاقانی انتقال داد که هنوز هم پابرجاست.
آجیل شکوفه فروشنده انواع میوه‌های فانتزی و کمیاب همچون موز، نارگیل، تمشک و کیوی بود که آن زمان از خارج از کشور وارد می‌شد و تنها در اختیار فروشندگان بالای شهر تهران و چهارباغ اصفهان قرار می‌گرفت. محدوده جنوب شهر اصفهان به خیابان‌های کمال اسماعیل و شهید مطهری فعلی منتهی می‌شد و آن‌طرف زاینده‌رود شهرک کوچکی به نام جلفا قرار داشت که اطراف آن را مزارع کشاورزی و توتستان‌ها فراگرفته بود.
اداره‌کنندگان آجیل شکوفه که درواقع یک سوپر مارکت تمام‌عیار بود. علاوه بر بهترین و عالی ترین محصولات خام و بوداده، فروشنده اقلام وارداتی مختلف از قاره‌های اروپا، آفریقا و آمریکا بود اما چون قیمت این کالاهای وارداتی گران بود تنها متمولان قادر به خرید آنها بودند که بیشتر در بهترین مناطق شهر سکونت داشتند. تلفن‌های هندلی متعلق به این خانواده‌ها و معدودی از واحدهای صنفی ازجمله آجیل شکوفه بود تا پاسخگوی سفارش‌های این مشتریان باشد. اداره‌کنندگان این مغازه لوکس دو برادر بودند با نام‌های حسین و علی فوقی که تا زمان برپا بودن آن در کنار هم پاسخگوی مشتریان خود ماندند. از این مغازه کسانی همچون محمد حقوقی، هوشنگ گلشیری، مکرم اصفهانی، حسن کسایی و تاج اصفهانی نیز خرید می‌کردند و از دیگر مشتریان پر و پا قرص و پیشکسوت و گویندگان رادیو حسین غزالی است که هم‌اکنون نیز مجدد در صدای شهر اصفهان فعالیت می‌کند. آنچه می‌توان پیرامون این دو برادر یعنی حسین و علی فوقی سخن گفت چیزی نیست جز صداقت و صراحت کلام و ادب و نزاکت با مشتریان و مراجعان این فروشگاه تاپ در معروف‌ترین خیابان شهر اصفهان که شهرت جهانی داشت. اینجا نه‌تنها یک مغازه بزرگ و معتبر بود بلکه به پایگاهی برای ابراز عقاید فرهنگی، ادبی و اجتماعی مبدل شده بود تا پذیرای چهره‌های مطرح شهر در قالب مشتری باشد که البته سماور زغالی آن همیشه گرم و قوری چینی بزرگی که روی درب آن پارچه دمی قرار داشت از دور خودنمایی می‌کرد تا هریک از مشتریان که مایل به‌صرف چای بودند استکان‌نعلبکی‌های آماده را از داخل سینی ویژه برداشته و شخصاً از قوری، پر از چای کرده و با حبه قندی یا پولکی رسی میل کنند. کسبه چهارباغ این دو برادر را به‌خوبی می‌شناختند چون همه آنها مشتریان پروپاقرص این فروشگاه بودند. پس از تغییر در چهره خیابان چهارباغ این واحد صنفی توسط دو برادر فروخته و به نقره فروشی مبدل شد. علی فوقی مرحوم و حسین فوقی که پیشکسوت این صنف بود مغازه آجیل‌فروشی خود را به خیابان خاقانی انتقال داد که هنوز هم پابرجاست.