توجه به دغدغه های اجتماعی هنرمندان به نفع جامعه است

اصفهان زیبا: نمایشگاه عکس «دریا خندید در دوردست» به همت موزه هنرهای معاصر سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان با موضوع خشکی دریاچه ارومیه در اصفهان برپا شد، این نمایشگاه به آثار رومین محتشم، عکاس صاحب سبک و خلاق اختصاص داشت که به‌صورت سیاه‌وسفید به نمایش گذاشته شد.این عکاس شناخته شده سه دهه است که در زمینه عکاسی و دیگر هنرهای تجسمی فعالیت دارد و فارغ التحصیل رشته عکاسی از دانشکده هنرهای زیباست.او با حضور در اصفهان و نمایش مجموعه عکس هایش گفت: سوگی را که در موضوع خشکی دریاچه ارومیه است، تنها با سیاه می‌توانم نمایش دهم و تهدیدی را که در سفیدی نمک وجود دارد، تنها می‌توانم با سفید نمایش دهم. برای آشنایی بیشتر با ذهنیت و دغدغه هایش با او به گفت و گو نشستیم.

شیوه و سبک کاری شخصی شما چیست؟
سبک کلمه‌ای است که گستردگی ویژه‌ای دارد، اینکه هنرمند به کدام سو حرکت می‌کند مهم است، در عکاسی من سمت‌وسوی خودم را دارم.

خصوصیت شناختی شیـــوه کاری شمـــا به چه گونه است؟
به گفته دوستان از دهه 70 وارد بیانی شدم که دارای ویژگی‌های بصری خاص است که قبلا کمتر اتفاق افتاده بود و با نمایش دادن توجه به اشیا و بازمانده‌های تاثیر انسان این نوع عکاسی در ایران رواج پیدا کرد.

فراواقع‌گرایی در عکاسی تا چه حد مورد نظر شماست؟
من بیشتر مستند و ترکیبی از هنر که به لحاظ گونه می‌توان آن را مستند هنری نام گذاشت کار می‌کنم، از ترکیب ذهن خود و با موضوعاتی مانند کار به فضاهای فراواقعی می‌رسم و ویژگی کار من بیشتر در هنرمندانه نشان دادن موضوعات واقعی است که زیاد به آنها توجه نمی‌شود.

کدام موضوعات بیشتر ذهن شما را درگیر می‌کند؟
غربت‌زدگی، تنهایی و تاثیرات مخرب انسان بر محیط و گسستگی، بیشتر مورد توجه من است.

به نظر شما عکاسی مفهومی در ایران تا چه حد پیشرفت کرده است؟
اگر ریشه‌ای برخورد کنیم باید به دهه 60 باز‌گردیم که با رویدادهای خبری مانند انقلاب و جنگ و فعالیت‌های دانشکده هنرهای زیبا، عکاسی ایران حول محور مستند اجتماعی می‌چرخید، گرایش عکاسان به سمت نمایش واقعیت‌های اجتماعی که به تحولات ایران معطوف می‌شد چرخید و دوران اول دوره مستند اجتماعی را که همه با هم تجربه کردیم. در حوزه دانشگاهی از ترکیب نظریه‌های هنری به فضایی دیگر رسیدیم که فضای هنری ایران را شکل داد.

نگاهتان به پروژه های مستند اجتماعی چگونه است؟
من نمی‌خواهم رویدادهای مستقیم را نشان بدهم، نگاه من به‌سوی تاثیرات رویدادها بر انسان در قالب عناصری جدا شده از انسان است، سعی داشتم تا نگاهی متفاوت‌تر از آنچه آموزش داده می‌شود را به نمایش درآورم.

این روزها دید قالب در عکاسی ایران چیست؟
بیشتر در بین فارغ التحصیلان عکاسی که به دنبال ارضای فکری و ذهنی خود هستند، شکل‌گیری عکاسی مفهومی رواج دارد و سعی دارد تا مخاطب را در موقعیتی متفاوت‌تر قرار دهد و تجربه‌ای دگرگون از عکاسی را به نمایش بگذارد. در سوی دیگر نیز عکاسی مستند اجتماعی در حال پیشرفت است و تم گسترده از آن در تم مفهومی در حال امتداد است.

شما کدام تم را ترجیح می‌دهید؟
من سعی دارم به‌سوی ترکیبی از هر دو دید پیش بروم، نه موضوعات کاملا ساخته و پرداخته ذهن خودم را کار کنم و نه کارها کاملا نمود اجتماعی داشته باشد.

چرا در این مجموعه ترکیب سیاه‌وسفید را انتخاب کردید؟
بحث بین رنگی و یا سیاه‌وسفید همیشه وجود دارد، سیاه‌وسفید کار کردن نوعی نگاه انتزاعی و دور از واقعیت مطلق است، تمایل من برای نمایش واقعیت است، اما من برای آنکه تاثیر بصری بیشتری بر روی مخاطب بگذارم و ارتباط بیشتری برقرار کنم سیاه‌وسفید را انتخاب کردم تا بیانی ویژه‌تر داشته باشم.تم من نیز سیاه‌وسفید است، یعنی سوگی زا در موضوع خشکی دریاچه ارومیه است، تنها با سیاه می‌توانم نمایش دهم و تهدیدی را که در سفیدی نمک وجود دارد، تنها می‌توانم با سفید نمایش دهم، حضور سیاه‌وسفید قطعی و دوست داشتنی است.

برگزاری نمایشگاه دریا خندید در دور دست را در اصفهان چطور دیدید؟
توجه به دغدغه‌های اجتماعی هنرمندان به نفع جامعه تمام خواهد شد، در خصوص مشکل آب دوستان در اصفهان خیلی زودتر از شهر من توجه داشتند که موضوع را در قالب هنر تصویر و مخاطب عمومی را درگیر کردند؛ چرا که در شهر ما که این تهدیدها مستقیم است و زندگی در دهه‌های آینده رو به فلاکت می‌رود این حس را دریافت نکرده‌اند.