دلال های فوتبالی یا ضعف دانش و تجربه

فوتبال نصف جهان در حالی هفدهمین دوره رقابت های لیگ برتر را با دو تیم صنعتی خود (سپاهان و ذوب آهن ) پشت سر می گذارد که چند سالی است هیچ یک از مربیان این خطه، در قامت سرمربی بر روی نیمکت سپاهان و ذوب آهن و حتی بر روی هیچ‌کدام از نیمکت دیگر تیم‌های لیگ برتری حضور ندارند! وقتی به مربیان لیگ برتری نظر می اندازیم و گذشته فوتبال اصفهان را با مربیان بومی آن می نگریم، تصویر روشنی نمی بینیم. بی اعتمادی، کج سلیقگی و حب و بغض های آنچنانی تیشه به ریشه مربیان فوتبال اصفهان زده است. در واقع، مربیگری مربیان اصفهانی «به چپ چپ» و عقب گرد است.

فوتبال نصف جهان در حالی هفدهمین دوره رقابت های لیگ برتر را با دو تیم صنعتی خود (سپاهان و ذوب آهن ) پشت سر می گذارد که چند سالی است هیچ یک از مربیان این خطه، در قامت سرمربی بر روی نیمکت سپاهان و ذوب آهن و حتی بر روی هیچ‌کدام از نیمکت دیگر تیم‌های لیگ برتری حضور ندارند! وقتی به مربیان لیگ برتری نظر می اندازیم و گذشته فوتبال اصفهان را با مربیان بومی آن می نگریم، تصویر روشنی نمی بینیم. بی اعتمادی، کج سلیقگی و حب و بغض های آنچنانی تیشه به ریشه مربیان فوتبال اصفهان زده است. در واقع، مربیگری مربیان اصفهانی «به چپ چپ» و عقب گرد است.

فوتبال دارای یک زبان مشترک در دنیاست . آنچه باعث رشد و جهش در فوتبال روز دنیا شده، علم است و علم . ساختار فوتبال را به علم گره زدند وسکان هدایت و برنامه ریزی آن را به متخصصان سپردند؛ اما در اصفهان گویا این زبان مشترک را یا نمی شناسیم یا به گونه دیگری ترجمه و برگردان فارسی شده است .کوچینگ مربیان اصفهانی مستعد جهش نیســــت، بلکه جهش زده است! فوتبال اصفهان دچار یک سرطان است . آن‌هم از نوع بد خیمش ! این سرطان از یک غده نیست؛ بلکه چندین غده، روز به روز زخم‌های تازه و مرگ سلول مربیگری مـربیان فوتبــال اصفهانی را رقم می زننـــــد؛ غده مدیران عجیب غریب بدون چشم انداز و بدون اهداف راهبردی بلند مدت . غده رفتار غیر سازمانی مربیانی که در قهوه خانه‌ها با لیدرها قلیان می‌کشند و چای نبات می نوشند و برنامه یک تیم لیگ برتری، لیگ یک و لیگ‌دو وحتــــی سه را بدون حتی قلم و کاغــذی تدویــن می کنند . غده مـدیــرانی که دلال و واسـطـه ها برایشــان معتبرتر از آخـــرین یافتــه هـای علوم مـــدیریتــی است.

این‌همه غده سرطانی ملموس در امر عدم مربیگری مربیان با تجربه و کارکشته اصفهانی در فوتبال نصف جهان و ایران را چه کسی پاسخگوست ؟ اصلا مگر می شود اینها را درمان کرد ؟ چگونه ؟ وقتی مربیگری مربیان اصفهانی به چپ چپ و عقب گرد است، انتظار چه معجزه ای را از دو تیم زرد و سبز پوش باید داشت ؟ منصور ابراهیم زاده ، در تیم سپاهان، با محمود یاوری، رسول کربکندی و لوکا بوناچیچ تجربه کسب کرد و در تیم ذوب آهن در کسوت سرمربیگری ویترین افتخارات خود وذوب آهن را تکمیل تر کرد . حس برنده بودن ، سیاست و هوشمندی و قدرت ریســــک پذیری بالا از مهم‍تریـــــن خصایص مربیگری ابراهیم زاده در فوتبال است .

او که چند سالی است به خاطر سوء تفاهمات و کج سلیقگی بعضی از افراد ذی نفوذ غیر ورزشی بالای گود مربیگری در اصـــــفهان نشسته است، در خصوص عدم مربیگــــری مربیان اصفهانی در تیم های نصف جهان می گوید : تیم‌های خصوصی مـــــدیران آنها و در تیـــــم‌های دولتی مـــــدیران کلان این باشگـــــاه‌ها در انتخاب سرمربیـــــان نقــــش ویژه‌ای دارند . اگر مدیران با نظر مدیر عامل متفق القول بخواهند، مربیـــــان اصفهـــانی می‌تواننــد در تیم‌های شــهر اصفهان مربیگری کنند.در وهله بعد، نظر هواداران بر روی سکوهای ورزشگاه‌ها هم موثر است . چه بسا خیلی مشاهده شده که سکوها تک‌بیت معروف «حیا کن رها کن» را می‌سرایند یا نام مربی مورد علاقه خود را صدا می زنند. حسین چرخابی، سرمربی سابق تیم تام اصفهان، در این خصوص بی پروا توپش را به زمین دلالان و واسطه گران در فوتبال می اندازد و می گوید : شما ببیند در فوتبال ایران، یک مـــربی طی ده ســال بر روی نیمــکت چند تیـــم مربیـــگری کرده اســــت؟

«خرج که از کیسه مهمان بود، حاتم طایی شدن آسان بود.» چون در فوتبالمان برنامه‌ریزی نداریم و ایجنت‌های درجه یک و متبحر را به کار نمی‌گیریم، وضعیت تصمیم‌گیری کلان در فوتبال به دست واسطه گران و دلالان افتاده است. مربیان فوتبال اصفهان به هیچ وجه پول‌های اضافی به مافیان فوتبال نمی‌دهند و به‌همین خاطر بر روی نیمکت تیم‌های لیگ برتر حضور ندارند .

هاشم سلطانی هم می گوید : عمر و جوانی ام را در فوتبال ایران بخصوص ذوب آهن سپری کردم، چرا نباید مربیان اصفهانی در تیم‌های شهرشان مربیگری کنند ؟ چرا نباید به مربیان بومی وقت داده شود که دلسوزانه تیم‌های سپاهان وذوب آهن را رهنمون سازند؟! چرا باید آنها هر سال دو سه مربی عوض کنند؟ مربیان با تجربه و تحصیلکرده‌ای در فوتبال اصفهان داریم که از آنها استفاده نمی‌کنیم و متاسفانه به مربیان غیر بومی باید سر تعظیم فرود بیاوریم و مربیان شهرمان را دایما می کوبیم .پی نوشت: اصفهان مهد مربیان با دانشی است که می توانند در تیم های لیگ برتری به عنوان سرمربی ، کمک مربی اول ، تمرین دهنده یا مدیر فنی کار کنند. منصور ابراهیم زاده ، کریم قنبری ، مجید بصـــیرت، زاغی نــــژاد ، هاشم ســلطـــانی، حسین چرخابی ، محمود یاوری ، محمود کریمی ، حسن حاج رسولی ها و ... افرادی هستند که در حال حاضر سهمیه بسیار کمی در فوتبال لیگ برتر دارند . به واقع، چرا باید ستاره های سرخابی بدون حتی یک مدرک مربیگری در لیگ برتر و لیگ یک مربیگری کنند ومربیان اصفهانی بیرون از گود بمانند.

ارسال نظر