«حال» حسین تحویلیان در آپادانا
حسین تحویلیان نقاش خوش‌نام و با سابقه اصفهانی این هفته، دوره کاری جدید گالری آپادانا را با مجموعه «حال»، وارد فضای تازه‌ای کرد. نام او و البته نگاه معاصر و متکی بر داشته‌های فرهنگ ایرانی او کافی است تا بهانه گفتگو آماده شود
سعید آقایی| پاسخ‌های حسین تحویلیان به پرسش‌های اصفهان امروز را با هم می‌خوانیم:
مجموعه حاضر در نمایشگاه آپادانا از کجا کلید خورد و چه مراحلی را تا امروز طی کرده است؟ این آثار برای نخستین بار به نمایش درمی‌آیند؟
این مجموعه در حین کار روی مجموعه دیگری که با عنوان «فرشتگان خوابند» شروع شد. مجموعه فرشتگان خوابند را از حدود دو سال قبل شروع کردم که هنوز تمام نشده اما این مجموعه که پس از اجرا نام حال را برایش در نظر گرفتم، مانند رگبار بهاری تند و با سرعت برای من نقش گرفت و به سرعت هم احساس کردم نیاز به کار بیشتری ندارد. با نظر و دعوت خانم منانی مدیر گالری آپادانا قرار شد در نمایشگاه ارائه شود.
چند اثر و در چه اندازه‌ای در این مجموعه وجود دارند؟ انتخاب ابعاد در بیان شما چه نقشی داشته دارند؟ تعداد و چیدمان هم دلیل خاصی داشته است؟
این مجموعه تکرار عدد زوج را در خود دارد. 10 اثر کوچک( 15*24) که دوتادوتا جفت می‌شوند. 4 اثر متوسط( 70* 100) و دو اثر بزرگ (130*100) تعداد با تأکید بر جفت بودن کار شد. همین مفهوم در فرم‌ها هم گاه ارائه شده است.
تکنیک انتخاب شده برای این مجموعه، چه کمکی به شما در بیان و انتقال مفاهیم داشته است؟ این تکنیک را قبلاً برای کارهای نمایشگاهی تجربه کرده بودید؟
تکنیک رنگ روغن بیشترین تکنیکی است که استفاده‌شده اما در مجموع می‌توانم بگویم ترکیب مواد است. این تکنیک امکان ایجاد بافت‌ها که در ذهنم را داشتم بیشتر نشان می‌داد.
این مجموعه و کارهای شما چه ارتباطی با هم دارند؟
این مجموعه از نظر موضوعی یکسان است. رگه‌هایی از آنها را در کارهای گذشته‌ام می‌توان یافت اما در این مجموعه بیان بارزتری پیدا کرد.
مجموعه حاضر مخاطب را به چه چیزی دعوت می‌کند؟
این را باید مخاطب بگوید اما برای من نوعی حس درونی بود که خودم را مدیون بیانش می‌دانستم.
پرونده این مجموعه بسته می‌شود و یا این تازه آغاز راهی است که شروع کرده‌اید؟ هم از لحاظ شیوه بیان و تکنیک و هم از دیدگاه موضوع بفرمایید؟
در حال حاضر احساس می‌کنم تمام شده اما من اغلب به موضوعات گذشته‌ام باز می‌گردم. درست است در این مجموعه بی‌واسطه‌تر حس خودم را ارائه داده‌ام، اما هم تکنیک و موضوع در کارهای قبلی من جسته و گریخته قابل دریافت بود. موضوع این کارها نگاه زیستی است که این موضوع درگیری بی‌واسطه ذهن من بوده و هست.
دنیای درون انسان و اجتماع او در این مجموعه چگونه با هم مرتبط شده‌اند و خودشان را نشان داده‌اند؟
گاه برای بیان یا فهم موضوعی نیاز به ساعت‌ها گفتگو است اما گاه همان موضوع با نگاهی در درون تو می‌نشیند. این مجموعه همان نشست بی‌واسطه تعریف و توضیح است. البته از نظر من مخاطب حق قضاوت و واکاوی خودش را دارد.
ردپای هنر شرقی و ایرانی را چگونه و در کدام قسمت‌ها می‌توان به خوبی دید؟
من کار خودم را انجام داده‌ام شرقی و ایرانی بودن بسیار بطنی در کارهایم احساس می‌شود. اما نمی‌توانم منکر آن شوم.
نمایشگاه شما برنامه‌های جانبی مانند ورک شاپ و جلسه نقد و بررسی هم دارد؟
ورک شاپ ندارد. در شب افتتاحیه، آیک، ساز خاصی که بومیان استرالیایی می‌نوازند توسط آقای شمس از کشور هلند نواخته شد. این هنرمند و من معتقد بودیم این دو هنر از نظر بیانی به هم نزدیک است.
اصولاً فضای مجازی تا چد اندازه می‌تواند برای گالری و نمایش در گالری یک تهدید به حساب آید؟ چقدر این مجموعه را در فضای مجازی منتشر کرده و اطلاع‌رسانی کرده‌اید؟
فضای مجازی هم تهدید است هم امکان، امکان از آن جهت که گسترش مکانی گالری را وسعت می‌بخشد و تعداد زیادی مخاطب اثر را خواهند دید. اما ابعاد و حس دیداری از نزدیک امکان ندارد. نتیجه مواجه با اصل اثر همچنان نیاز به گالری و نگاه نزدیک را داد.
در برپایی این نمایشگاه، چقدر به فروش فکر کرده‌اید؟
زمان تولید هرگز به فروش فکر نمی‌کنم. اما فروش چیز خوبی است زیرا انسان متوجه می‌شود کسانی دیگر هستند که همچون خودمان حاضر هستند بهای این درک از زیست را پرداخت کنند.
این مجموعه چه نگاهی به زمان و مکان دارد؟ از همین زاویه مجموعه چگونه معاصر بودن را نشان می‌دهد؟
نام «حال» به جز وصف کیفیت، در فارسی به زمان هم اشاره می‌کند. انتخاب این نام برای من به این دلیل بود. من در این مجموعه درگیر لحظه‌ای بودم که در حال تولد بود و از این زاویه نگاه این مجموعه معاصر محسوب می‌شود.