امامزاده اسماعیل و ویژگی‌های آن

اصغر نبوی(شهروند)/اصفهان امروز: امامزاده اسماعیل از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) است. مکان این امامزاده در خیابان هاتف قرار دارد. امامزاده اسماعیل(ع) از نسل پدری به امام حسن(ع) و از نسل مادری به امام حسین(ع) منتسب می‌شود و در اعتقاد رایج اهالی محل او را امامزاده‌ای «واجب التعظیم» می‌خوانند.

در جوار این امامزاده بقعه تاریخی شعیا قرار دارد که مردم او را از پیامبران یهود می‌دانند، این موضوع با شواهد و قراین تاریخی قابل اثبات نیست.

بنای امامزاده و بقعه مربوط به دوره سلجوقیان است. این امامزاده از قدیمی‌ترین امامزاده‌های اصفهان است و مسلمانان و یهودیان همواره این امامزاده را زیارت می کنند.

باورهای زیادی از جانب مردم در قدیم نسب به این مکان وجود داشته است. دوره‌ای مرسوم بود که مردم به سنگ مرمری داخل بقعه شعیا ریگ‌هایی را نزدیک می‌کردند و دعا می‌خواندند، آنها باور داشتند اگر با پاکی قلب دعا خوانده می‌شد، ریگ به مرمر می‌چسبد. نزد مردم این نشانه‌ای از برآورده شدن دعا بود.

دو سنگاب بسیار قدیمی مربوط به دوره صفویه وقف این امامزاده شده است. آیین‌های مذهبی ویژه ایام محرم و صفر و ماه رمضان در این امامزاده جریان دارد. نذری دادن و روضه‌خوانی و ختم قرآن از آن مراسم است. قدیم در ایام محرم داخل سنگاب‌های امامزاده شربت می‌ریختند و با آن از دسته‌های عزاداری پذیرایی می‌شد.

تا 10 سال پیش زیر چهارسوی کنار امامزاده یک درخت کهنسال و چندصد ساله قرار داشت. سه دهه پیش به علت رد شدن مادی از کنار امامزاده، پی‌ریزی بنا در خطر فرونشست بود که مسئولان میراث فرهنگی تهران از آن بازدید کردند و داخل مادی را پر کردند و بعدها کوچه کنار بازارچه هم عریض‌تر شد. 10 سال پیش هم درخت چنار را به دلیل فرسودگی قطع کردند!

این یادداشت شفاهی است