۲۵ آبان، روز سربلندی مردم اصفهان در امتحان حماسه ایثار

25 آبان 61، آسمان اصفهان گلگون و زمین، قدمگاه مردان و زنانی شده بود که پیکر بر آب رفته 370 فدائی راه سرخ سیدالشهدا (ع) را با سربلندی تشییع و با ماهی قرمزهای فدایی وطن وداع  کردند. به گزارش تسنیم، همچون سبک بالانی که از زیارت قبور بهترین بندگان خدا در کربلای معلی بازمی‌گردند، پاره‌های تن اصفهان به خانه بازگشته بودند و بر شانه‌های داغدار اما مقاوم اهالی با معرفت شهر تشییع می‌شدند، 3 هفته متوالی اصفهان اشک بود و آه، شوق بود و افتخار. همه خود را به‌منظور برگزاری آیینی باشکوه برای میزبانی از بهشتیانی که با ذکر یا زینب (س) آسمانی شده بودند آماده می‌کردند، مردم به‌صورت خودجوش هرکدام کاری انجام می‌دادند و اتحاد و همبستگی در بین آنان موج می‌زد. کوچه‌ها و خیابان‌ها از حجله شهدا آذین بسته‌شده بود، مساجد همه پذیرای شهدا بودند، در هر محله و کوی و برزن التهاب بود و روحیه بالا و وصف‌نشدنی مردم و پدر و مادران شهیدان شگفت‌آور بود.

در عملیات محرم چه گذشت؟

اما پیش از اینکه مردم اصفهان در 25 آبان حماسه‌آفرینی کنند و از امتحانی سخت سربلند بیرون آیند، دو هفته قبل هم‌زمان با دهم آبان که چند روزی از عاشورای حسینی گذشته بود، کیلومترها آن‌طرف‌تر در مرز عراق، رزمندگان اصفهانی در لشکر 14 امام حسین (ع)، 8 نجف اشرف و کربلا به همراه دیگر رزمندگان کشورمان در گردان‌های مختلف، عملیاتی با نام محرم و با رمز مقدس یا زینب (س) را اجرا کردند. عملیاتی که در استان ایلام و در جبهه میانی که از شرق به رودخانه «دویرج» و از غرب به ارتفاعات «حمرین» و منطقه مرزی و از جنوب به دهلران منتهی شد. نویسنده کتاب «دویرج» در اصفهان و رزمنده عملیات محرم سال 61 در تشریح وقایع آن روز گفت: از ظهر روز نهم آبان ماه بارش باران آغازشده بود و تا شب ادامه داشت که به سیل تبدیل شد به‌طوری‌که وقتی رزمندگان ما به پشت رودخانه «دویرج» رسیدند سطح آب به حدود دو تا سه متر رسیده بود. حسینعلی محمدی با اشاره به اینکه در مرحله نخست انجام عملیات محرم دو گردان یکی تیپ 84 خرم‌آباد و دیگری لشکر 14 امام حسین اصفهان وارد آب شدند، افزود: این رودخانه پیش از بارش باران هیچ ارتفاعی نداشت و حتی من یک‌شب قبل از عملیات برای شناسایی محل وارد آب شدم که سطح آن بیش از 30 سانتی‌متر نبود اما هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرد فردای آن روز ساعت 10 شب رودخانه طغیان کند و نشود از آن عبور کرد. محمد مرتضوی از دیگر رزمندگان دوران دفاع مقدس هم در وصف عملیات محرم گفت: هوا تاریک بود، جز چندنفری که در کنار رودخانه منتظر عبور بودند، کسی فرورفتن بچه‌ها را نمی‌دید، آنان برای یک‌لحظه هم توقف نکردند چون فرمان به حرکت و عبور بود. فریادهای الله‌اکبر، یاحسین و یا زینب رزمندگان، قوت قلبی برای ورود به سیلاب و عبور از رودخانه طغیان کرده دویرج بود.

وی با اشاره به اینکه خبر طغیان رودخانه به قرارگاه رسید اما همچنان تأکید بر گذر از رودخانه بود، افزود: فرماندهان یکی پس از دیگری به ساحل رودخانه آمدند و دیگر عبور را مصلحت ندیدند، اما کمی دیر شد و حدود دو گردان در رودخانه غرق شدند؛ عملیات با یک روز تأخیر ادامه یافت. رودخانه «دویرج» و «جبل الحمرین» فتح شدند، آب که فرونشست، در بین گل‌ولای و شن زارها، پیکر لاله‌ها جمع‌آوری شد و این بار دویرج بود که لاله‌ها را دسته‌دسته می‌چید تا به ملت ایران و مردم اصفهان هدیه دهد. درحالی‌که آن شب حدود 800 تا هزار نفر از رزمندگان ما در امواج رودخانه شهید شدند و از دست دادن رفقا بر روحیه گردان تأثیر گذاشته بود اما، فردای آن شب در 11 آبان 61 پس از آرام شدن رودخانه، دیگر رزمندگان عملیات محرم را ادامه دادند و به موفقیت‌های چشمگیری دست یافتند. در عملیات محرم چهار هزار و 500 نفر شهید و مجروح شدند که از میان آنان هزار و 250 رزمنده به درجه رفیع شهادت نائل آمدند، در این میان 750 شهید مظلوم و حماسه‌آفرین، سهم اصفهان بود که فقط در یک روز 370 نفرشان در این شهر تشییع و خاکسپاری و بقیه به دیگر شهرستان‌های استان منتقل شدند. آنچه دو هفته پس از عملیات محرم در تشییع به‌یادماندنی 370 شهید در اصفهان روی داد، حضرت امام خمینی (ره) را هم به تحسین واداشت که فرمودند: «شما در کجای دنیا می‌توانید جایی را مثل استان اصفهان پیدا کنید؟ همین چند روز پیش فقط در شهر اصفهان حدود 370 نفر را تشییع کردند. مع ذالک همین شهید داده‌ها و داغ‌دیده‌ها همچنان به خدمت خود به اسلام ادامه می‌دهند، امروز مردم ما فهمیده‌اند که تا فداکاری نباشد، اسلام را نمی‌شود پیش برد و می‌دانند که همهٔ ما باید برای اسلام فدا شویم».