از اشک‌ها کره می‌گیرند!
دو ماه روحانی و پربرکت محرم و صفر را می‌توان بهترین و مناسب‌ترین ایام برای زیارت عتبات عالیات به‌حساب آورد.
حسن روانشید* - اصفهان امروز : دو ماه روحانی و پربرکت محرم و صفر را می‌توان بهترین و مناسب‌ترین ایام برای زیارت عتبات عالیات به‌حساب آورد. اگرچه روزهای پایانی این دو ماه به رحلت پیامبر «ص» و شهادت جان‌گداز امام حسن مجتبی «ع» تعلق دارد و این دو نور الهی در مدینه منوره و در جوار محله بنی‌هاشم و کنار غربت زهرای اطهر و دیگر فرزندانش یعنی امام سجاد «ع»، امام محمدباقر «ع» و امام جعفر صادق «ع» مقیم‌اند و کمتر کسی توفیق حضور به دل را در مرقد مطهر آنها پیداکرده، اما خاصیت شیعیان این است که در هر نقطه از جهان که باشند خود را در جوار انوار بهشتی پیامبراکرم(ص) و همچنین مرقد مطهر ائمه اطهار(ع) می‌دانند و دوران زندگی دنیوی را با شمیم عطر گل نرگس و نفس‌های گرم امام عصر «عج» می‌گذرانند. امروز شیعیان جهان آرزوی هزار و 400 ساله اجداد خود را جامه عمل پوشانده و مسیر عشق را به‌سوی نجف، کربلا، کاظمین و سامرا گشوده‌اند تا هر آنچه می‌توانند از این خاک را بوریا و توتیای چشم کرده و از عطر گل‌های بهشتی بهره‌مند شوند. حضور بیست‌میلیونی مسلمانان جهان در بزرگترین رویداد تاریخ بشریت یعنی اربعین حسینی دنیا را به شگفتی واداشت که پیش خود بیندیشند مگر می‌شود مخلوقی از جنس بشر اینگونه شیفتگانی داشته باشد که پای‌برهنه هزاران کیلومتر را برای عرض تسلیت به‌سوی او بشتابند؟ که اینچنین شد و اگر اراده الهی مقدر شود این اتفاق را در وسعتی عظیم‌تر می‌توان برای زیارت مکه معظمه و مدینه منوره رقم زد و میلیاردها مسلمان اینگونه به‌سوی این سرزمین منزه و مقدس بشتابند تا مناسک حج را جهانی بجا آورند و اینگونه عالم کائنات را به تعجب وادارند و شیاطین را به وحشت انداخته که آگاه باشند حقانیت الهی در سراسر جهان هستی جا دارد. اما عتبات عالیات داستان دیگری دارد. اینجا پایگاه عشق و دلدادگی است که اشک توشه راه رفت و سوغات مسیر برگشت آن است. آنها که این مسیر را طی می‌کنند به‌جز سرشک چیز دیگری به نام خوردوخوراک نمی‌شناسند و خیالی جز گریه در ذهنشان نمی‌گنجد، بنابراین در عالمی دیگر سیر می‌کنند و زرق‌وبرق دنیای فانی را برنمی‌تابند اما در حاشیه این همه پرسی بزرگ وظیفه کسانی که متعهد و موظف به رتق‌وفتق امور جاری این جریان عظیم هستند چیزهای دیگری است که بارزترین آن سرعت عمل در ایجاد تسهیلات قانونی رفت‌وبرگشت زائران است، بعضی از دورترین نقاط کشور به عشق زیارت حسین «ع» عازم سفر می‌شوند و اطلاع چندانی از پروسه‌ای به نام مقررات و قوانین ندارند. آنها توشه راهشان همچنان اقیانوسی از اشک است که متأسفانه بعضی از فرصت‌طلبان از آن کره می‌گیرند! گوشه و کنار مسیر این شیفتگان واله و عاشق دفاتر موقت شناخته و ناشناس ایجاد می‌شود
+-تا با دریافت وجه به‌وسیله کارت‌خوان‌های سیار زائران را بیمه نمایند یا به آنها سیم‌کارت بفروشند و یا خروجی دریافت کنند و این دلدادگان که هدفی جز رسیدن به وصال معشوق ندارند و همه پس‌انداز زندگی خود را به همراه آورده‌اند هر نقطه که قرار باشد به اختیار دست‌به‌جیب می‌شوند تا مسیر را سریعتر طی کنند! سفارت عراق نیز فرصت را غنیمت شمرده و در طول راه پایگاه‌هایی غیرقانونی ایجاد کرده تا دلالان با اتکا به رابطان در این سفارتخانه و خارج از نوبت برای زائران روادید سفارشی صادر کنند! اما سازمان حج و زیارت که متولی همه امور مربوط به این تقرب عظیم است وظایف خود را بین گروه‌هایی خاص سرشکن کرده و تنها درصدد است تا نظارت را پیشه و سهمی برای کیسه خود زنده کند! کاش رسانه‌های مستقل نیز سوای نشریات دولتی و دیداری‌ها و شنیداری های ملی خبرنگاران سنتی را در مسیر حرکت به‌سوی مرزهای چهارگانه می‌گماشتند تا ضمن مصاحبه با زائران، ناگفته‌های آنها را به تصویر می‌کشیدند و یا به قلم می‌سپردند تا بر کاغذ نقش بندد که مسئولان این سازمان تنها آنچه را که می‌خواستند رپورتاژ نمی‌کردند و به رسانه‌های ملی نمی‌سپردند! شاید این شفافیت بتواند دستگاه متولی زیارت را متحول کند تا برای آینده، شفاف‌تر و آماده‌تر باشد و قدر این فرصت را برای کسب عافیت بهتر بداند!
ادامه دارد