از آخر اول شدن!

حسن روانشید - اصفهان امروز : کسب افتخارات جهانی برای هر ملتی باعث مباهات است تا بتواند در حاشیه آن فرهنگ خود را به دنیا عرضه کند. فرقی نمی‌کند این غرور در چه زمینه‌ای باشد اما اگر مثبت بوده و منافع مادی و معنوی را تأمین کند توانسته است جمیع خواسته‌های به‌حق را پاسخگو باشد. نگاهی به تاریخ پرافتخار ملت ایران نشان از آن دارد که همیشه آنچه را برای خود می‌خواسته برای همه ابناء بشر طلب می‌کرده و این مزیت فکری را از پرتو صحیفه سجادیه امام چهاردهم شیعیان کسب کرده است. همین تاریخ در بند تذکره‌های خود گویای موفقیت‌های افتخارآمیز ملت ایران در زمینه‌های بشردوستانه بوده و هست که فرهنگ‌های بی‌هویت از آن تهی بوده‌اند. نگاهی به رشادت‌هایی که تاریخ را به تعجب واداشته تا در لحظاتی ناب از زمان بخواهد که بایستد تا پیاده شود، بهترین دلیل این مدعاست. آخرین برگ برنده این ادعا هشت سال دفاع مقدس است که نوجوانان و جوانان و حتی کهنسالان را به‌طور خودجوش به‌سوی جبهه‌ها کشاند تا بدون هیچ‌گونه چشم‌داشتی جان خود را کف دست بگذارند و هرگز به پشت سرشان نگاه نکنند تا فریبنده‌های به جا مانده، آنها را تشویق به بازگشت نکنند و امروز همین اسطوره‌ها پس از سال‌ها مفقود ماندن در دریای اشک‌های جاری از چشمان نسل‌های بعد به‌سوی وطن و زادگاهشان جاری می‌شوند تا در گلستان‌های میهن به آرامش ابدی دست یابند و سنبل افتخار فرزندان و نوادگان خود باشند، اما یکی از هزاران هدف مشخص و مبرهن این شاهدان به خون خفته حفظ فرهنگ‌های ناب و منحصربه‌فرد سرزمینشان بود که نیازمند تداوم آنها به‌واسطه کسانی هستند که میراث دار این فرهنگ‌اند. اگر توانستیم افتخارات ناب خود را از گذشته حفظ و حراست کنیم، موفق خواهیم شد تا در آینده نیز همچنان پایدار و مبتکر در ارائه طرح‌های نو و بکر باشیم که دشمنان جرأت نکنند افکار تجاوز به حقوق و حریم ما به فکرشان خطور کند. دنیا می‌داند و بهتر است خودمان هم بدانیم در کشوری زندگی می‌کنیم که علاوه بر مردمی فهیم و باهوش، پر است از استعداد و پشتکاری که می‌تواند داشته‌های خود را دوچندان کند، بنابراین جفاست بر این ارزش‌های خدادادی و ذاتی اگر گام‌ها به‌جای پیشرفت به عقب برگردد تا دشمنان به کمین نشسته را که به‌ظاهر همسایگان ما در قاره کهن هستند تطمیع به جانشینی در جایگاه‌های جهانی کند. روزگاری که شرکت هواپیمایی همای ایران پس از ایرلاین های پان آمریکن، بریتیش ایرویز و لوفت هانزا رتبه چهارم را در جهان داشت، به‌جز کویت هیچ‌یک از شیخ‌نشین‌های ساحل خلیج‌فارس قادر نبودند هواپیمایی را به پرواز درآورند که در دوران دفاع مقدس با فروش و عرضه بی‌حد و پیمان نفت خود توانستند فرصت را غنیمت شمرده و جایگاهی در ایرلاین های جهانی پیدا کنند! این امر نشان بر از دست دادن فرصت‌ها در اقتصاد است که البته در این باره تحریم‌ها را هم نباید از یاد برد، اما امروز این شرکت که روزگاری مقام و منزلتی در جهان داشت نه‌تنها در منطقه بلکه در کشور نیز در رتبه‌های پایین قرار دارد. شاید یکی از علت‌های آن به‌جز تحریم، کوتاهی دولت‌ها در واگذاری آن در همان سال‌های آغازین دهه شصت که در اوج اقتدار بود به بخش خصوصی است که می‌توانست بدون قیدوبندهای دولتی موفقیت ممتاز خود را همچنان حفظ کند. درحالی‌که ده‌ها شرکت کوچک و متوسط خصوصی از هواپیماهای پیشرفته اما دست‌دوم استفاده می‌کنند این ایرلاین قدیمی با خرید 18 فروند هواپیمای ITR-600 دو موتور ملخ‌دار از اروپا که معلوم نیست در کدام کشور سرهم‌بندی شده مسیر 45 دقیقه‌ای تهران اصفهان را در 90 دقیقه سپری می‌کنند که برای مسافران تاجر، ایده آل نیست و به همین دلیل و با توجه به ظرفیت کم آن با صندلی خالی روبروست و اینچنین پس از مدتی محدود، به شرکت‌های ضرر ده دولت می‌پیوندد.
ادامه دارد