دودی که از سوختن جامعه به هوا می‌رود!

حسن روانشید - اصفهان امروز : وقتی پای پول و درآمد به میان می‌آید بسیاری از اصول زیر پا گذاشته می‌شود و با دلایل غیرموجه توجیه می‌گردد. این یک اصل امپریالیستی در غرب است. مجسم کنید ابرقدرتی به نام آمریکا که با مشکلات کلان اقتصادی روبرو می‌شود، محصولات کشاورزی خود را که می‌تواند جان گرسنگان را در بیافرای دیروز و یمن امروز نجات دهد به آتش می‌کشد تا قیمت جهانی آن به خاطر تولید بیش‌ازاندازه سقوط نکند! و از سوی دیگر همین اتفاق در صنعت دامداری و تولید لبنیات در این کشور و استرالیا و حتی کانادا می‌افتد که از تولیدکنندگان می‌خواهند تا در مقابل دریافت سوبسید از دولت شیرهای خود را به‌سوی اقیانوس‌ها و دریاها روان سازند! این عمل یک پروژه امپریالیستی است که غرب سالیان دراز است آن را در موقعیت‌های خاص به مرحله اجرا می‌گذارد و اجازه نمی‌دهد مردم محروم جهان از نعمت‌های الهی که هرکدام در گوشه‌ای از دنیا رشد و نمو می‌کنند بهره‌مند شوند. قضیه به همین‌جا ختم نمی‌شود زیرا به‌جز تولیدات کشاورزی و دامداری محصولاتی دیگر نیز هستند که نیازمند تعادل اند و باید برای مصرفشان بازاری تدارک دید. این تولیدات که فناوریی‌های خاص خود را در غرب و لانه‌های شیطان به منصه ظهور رسانده‌اند علاوه بر اینکه می‌توانند کشورهای خود را در مقطعی از زمان نجات داده و از چالش ورشکستگی بیرون بکشند سلاح‌های مخرب و استراتژیکی هستند که در سال‌های متمادی تولید و در انبارهای تسلیحات دپو شده‌اند. فروش این‌گونه تولیدات باید معادل خرید از هر کشور باشد تا این‌گونه بتواند دولت‌ها و حتی ثروتمندترین کشورهایی را که دارای منابع خدادادی ازجمله انرژی و حتی سنگ‌های گرانبها و معادن الماس هستند برای همیشه نیازمند و گرسنه نگه‌دارند. اتاق‌های فکر در غرب و بویژه آمریکا هرروز اندیشه تازه‌ای را در یکی از مناطق دنیا به مرحله اجرا می‌گذارند تا با ایجاد وحشت و نگرانی از درگیری‌های احتمالی. سردمداران را متقاعد کنند تا انبارهای تسلیحاتی خود را از سلاح‌های جدید پر کنند و این‌گونه هر آنچه بابت خرید منابع انرژی به آنها پرداخت کرده‌اند بازگردانند. این رفتار ناجوانمردانه نه‌تنها اجازه نمی‌دهد که کشورهای جهان سوم بتوانند با استفاده از منابع خود نسبت به ترمیم و تکمیل زیرساخت‌ها قدمی بردارند بلکه به‌ناچار همیشه نیازمند امپریالیست‌ها باشند و این روش منحوس را به شکلی دیگر آموخته و از آن مثل نوعی کسب درآمد مشروع استفاده کنند! آنچه می‌تواند فرهنگ‌های کهن و ریشه‌دار جوامع سنتی را منقرض کند بها دادن به بعضی از کنش‌های غرب پیرامون کسب درآمد است که اگرچه به‌ظاهر منطقی به نظر می‌رسد اما در اصل تیشه به ریشه خود زدن است. پس از ورود توتون به ایران و همه‌گیر شدن چپق‌کشی در آن، این جوانان بودند که آلات و ادوات استفاده از دود را در دست بزرگترها می‌دیدند و از خود سؤال می‌کردند مصرف کردن این مخدر چه لذتی می‌تواند داشته باشد؟ به‌مرورزمان قلیان هم به آن پیوست تا کلکسیون حکومت قاجار پیرامون ورود به دروازه تمدن تکمیل شود و بعدازآن نوبت ورود سیگار و پیپ شد که در آغاز جعبه‌های فلزی سیگار پیچ که در جیب آقایان جا می‌گرفت وظیفه داشتند با استفاده از کاغذهای باریک و توتون تولید نخ سیگار کنند. اگرچه انحصار این پدیده در اختیار انگلیس بود اما حکومت پهلوی این شاهکار قاجاریه را تکمیل و کارخانه دخانیات را برای نخستین بار دایر کرد تا از آن بتواند درآمدی برای خود کسب کند و این امر بزودی فراگیر شد و اجازه داد تا نسل‌ها قادر باشند علاوه بر استفاده از انواع سیگارت‌های خارجی و توتون‌های پیپ از دخانیات وطنی نیز بهره‌مند شوند و با سوزاندن ریه‌های جامعه، دود آن را به هوا بفرستند! شرکت دخانیات معضلی است که سابقه آن می‌رود تا به مرز یک قرن برسد و برای خود یک امپراتوری ایجاد کند! بیشتر معاملات این شرکت با خارج از کشور بدون مناقصه و مزایده برگزار می‌شود و محصولات خود را با شرکت‌های اقماری که ایجاد کرده است زیر قیمت وارد بازار داخلی می‌کند و ابداع این شرکت‌های سوری جواب دندان‌شکنی است برای آنهایی که سمن‌های مبارزه با سرطان را سرپا می‌کنند! اما به تازگی مجلس شورای اسلامی درصدد بررسی وضعیت درون‌سازمانی این شرکت دولتی است. ناگفته نماند تحقیق و تفحص از این امپراتوری درون‌سازمانی سال‌ها قبل باید انجام می‌شد. نتیجه تبلیغات گسترده و برگزاری سمینارها و کنگره‌ها مبارزه با سیگار و قلیان این شد که تولید کارخانه‌های دخانیات کشور تا سال قبل 70 میلیارد نخ بوده و امروز 100 میلیارد نخ. این در حالی است که شرکت مذکور با اعتباری معادل 120 میلیارد تومان دستگاه‌های جدیدی به‌منظور تولید بیشتر از کشور آلمان خریداری کرده که البته یکی از کرامات برجام است! این خریدها بدون تشریفات مناقصه انجام‌شده است.

ادامه دارد