مدیر جدید بخش ایران در وزارت خارجه آمریکا کیست؟

از زمانی که ترامپ به ریاست جمهوری رسید، تلاش کرد وفاداران به خود را در سمت‌های کلیدی منصوب کند. یکی از جدیدترین انتصابات با ایران مرتبط است.

به گزارش فرارو به نقل از فارین‌پالیسی، دولت ترامپ درحال برنامه‌ریزی برای انتصاب یک شخص در یک سمت کلیدی در وزارت خارجه است. سمتی که مسئول مدیریت مسائل ایران و عراق است.

این رسانه آمریکایی، اقدام ترامپ را یک گامی برای جایگزین کردن دیپلمات‌های حرفه‌ای با افراد وفادار به رئیس جمهور دانست.

سه مقام وزارت خارجه آمریکا به فارین‌پالیسی گفته‌اند که اندرو ال پیک، کاپیتان سابق نیروهای ذخیره ارتش آمریکا و نیز عضو تیم انتقالی وزارت خارجه ترامپ، به منصب معاون دستیار وزیر خارجه در امور ایران و عراق منصوب خواهد شد.

پیک، افسر اطلاعاتی سابق ارتش، هیچ تجربه دیپلماتیک پیشینی ندارد و به عنوان متخصص مسائل ایران و عراق مشهور نیست. اما او سال‌ها سابقه خدمت در اطلاعات نظامی و مجلس سنا دارد. در سنا، او به سناتورهای جمهوری‌خواه درباره مسائل سیاست خارجی مشورت داده است.

قرار است که پیک، جایگزین، کریس بکمیر، معاون کنونی دستیار وزیر خارجه در امور ایران شود. پیش از این از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴، بکمیر به عنوان معاون هماهنگ‌کننده سیاست تحریمی وزارت خارجه و مدیر شورای امنیت ملی در امور ایران مشغول فعالیت بوده است.

دو مقام آگاه گفته‌اند انتظار می‌رود که روز دوشنبه انتصاب پیک توسط وزارت خارجه اعلام شود.

با گذشت حدود یک سال از دولت ترامپ، بدلیل اینکه بسیاری از مناصب وزارت خارجه هنوز خالی است، پیک در منصب جدیدش فرصت خواهد داشت تا نفوذ قابل توجهی بر دیپلماسی خاورمیانه‌ای اعمال کند.

از زمان روی کار آمدن ترامپ، مقامات کاخ سفید در محافل خصوصی از نحوه مدیریت سیاست ایران در وزارت خارجه توسط دیپلمات‌های حرفه‌ای وزارت خارجه گلایه کرده‌اند. در روند بررسی توافق هسته‌ای برخی از مقامات شورای امنیت ملی با همتایان خود مجادله کردند. این مقامات خواهان اتخاذ یک موضع تهاجمی در قبال ایران و نیز طراحی گزینه‌هایی برای خروج از برجام بوده اند.

پس از اینکه رسانه‌های محافظه‌کار از سحر نوروز زاده، یکی از کارمندان وزارت خارجه، به خاطر ایفای نقش در مسئله توافق هسته‌ای در دوره اوباما انتقاد کردند، او از یک منصب عالی مشورتی در امور ایران کنار زده شد.

انتصاب قریب الوقوع پیک، در حالی صورت می‌گیرد که تنش‌ها بین ایران و آمریکا بیشتر شده است. در اکتبر گذشته ترامپ به کنگره اطلاع داد که طبق قانون آمریکا، او دیگر توافق هسته‌ای را تایید نخواهد کرد. این تصمیم باعث شکل‌گیری این گمانه‌زنی شد که دولت آمریکا به دنبال از ریل خارج کردن برجام است.

سمت‌های معاون دستیار وزیر، بوسیله ترکیبی از کارمندان حرفه‌ای و سیاسی پر می‌شوند. این سمت‌ها برخلاف سمت دسیتار وزیر، نیازی به انتصاب از سوی رئیس جمهور یا تاییدیه سنا ندارند.

دو مقام وزارت خارجه به این نشریه گفته‌اند که امتناع کاخ سفید از معرفی نامزد برای بسیاری از سمت‌های کلیدی وزارت خارجه - چیزی حدود ۵۰ درصد سمت‌های عالی این وزارتخانه - به یک منبع تنش بین تیم رکس تیلرسون و کاخ سفید تبدیل شده است.

طبق پروفایل پیک در وبسایت لینکدین، او از اکتبر ۲۰۱۶ تا ژانویه ۲۰۱۷ در تیم انتقالی وزارت خارجه رئیس جمهور کار کرده و ستون‌نویس نشریه نیویورک آبزرور بوده است. نشریه‌ای که در آن زمان تحت مالکیت جارد کوشنر، داماد ترامپ و مشاور کلیدی کاخ سفید، بوده است.

پیک از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ به عنوان افسر اطلاعات نظامی در نیروی ذخیره ارتش آمریکا مشغول فعالیت بود. در این مدت او به مدت یک سال، یعنی از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ به عنوان مشاور استراتژیک ژنرال جان آلن، فرمانده وقت نیروهای تحت رهبری آمریکا در افغانستان خدمت کرده است.

علاوه بر این، پیک از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ به چند سناتور جمهوری‌خواه از جمله دو سناتور سابق گوردون اسمیت و مایک جاناس مشورت داده است. اسمیت نقش قابل توجهی در تهیه تحریم‌های آمریکایی علیه ایران بازی کرده بود.

اندرو پیک، از دانشگاه هاروارد مدرک فوق لیسانس دریافت کرده و در حال حاضر دانشجوی مقطع دکتری در دانشکده مطالعات پیشرفته بین المللی دانشگاه جانز هاپکینز است.

در سال گذشته در ایام منتهی به ریاست جمهوری ترامپ، پیک طی چندین یادداشت در رسانه‌های متعدد، از ترامپ ستایش کرده است.

نشریه فارین پالیسی معتقد است که نامزد جدید مورد نظر ترامپ برای یک سمت مرتبط با ایران، احتمالا از یک موضع تهاجمی‌تر علیه ایران حمایت خواهد کرد.

پیک، دیدگاه‌ تندی درباره ایران دارد. او در یادداشتی تحت عنوان "توافق نکردن با ایران بهتر از یک توافق خوب است" که در سال ۲۰۱۵ در نشریه آبزرور منتشر شده، به شدت از برجام انتقاد کرده بود.

وی نوشته بود: نهایتا، برنامه هسته‌ای ایران هرگز مسئله اصلی نبوده است. مسئله اصلی، خود ایران یا حداقل سیاست خارجی تهاجمی دولت این کشور بوده است. از زمانی که رژیم روحانیون در سال ۱۹۷۹ در این کشور به قدرت رسید، ایالات متحده و ایران درگیر یک رقابت برای تسلط منطقه‌ای بر خاورمیانه بوده‌اند. ایران بزرگترین و قدرتمندترین کشور خاورمیانه است و منطق ریاضی می‌گوید که باید قدرت مسلط خلیج فارس باشد. اما از آنجا که اهداف سیاست خارجی این کشور بر خلاف اهداف غرب است و حکومتی واپس‌گرا دارد، ایالات متحده برای مهار این کشور ائتلافی به همراه کشورهایی مانند عربستان سعودی تشکیل داده است