انتقال آب از زاینده رود به کارون با چه منطقی؟

یک عضو هیئت مدیره نظام صنفی کشاورزی شهرستان اصفهان با بیان اینکه در حال حاضر آب از حوضه کارون به حوضه زاینده رود منتقل می شود، گفت: در چنین شرایطی اجرای طرح انتقال آب بن-بروجن، از حوضه ورشکسته، خشک و نابود شده زاینده رود به حوضه کارون چه دلیل و منطقی دارد؟.

عبدالحسین میرمیران در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: استاندار اصفهان در جلسه با نمایندگان کشاورزان استان گفته است که برای اجرای طرح بن-بروجن با استان چهارمحال و بختیاری همکاری می کنیم و در مقابل آن ها نیز قول می دهند که در برابر اجرای تونل سوم کوهرنگ، کارشکنی نکنند و علیه آن اقدامی انجام ندهند.

وی افزود: هم چنین استاندار گفته که بیش از 200 کیلومتر از پروژه بن-بروجن در استان چهارمحال و بختیاری است و تنها یک یا دو کیلومتر آن در محدود استان اصفهان خواهد بود. در واقع به نوعی اظهار کرد که نمی تواند جلوی این طرح را با این حجم از پروژه در استان چهارمحال و بختیاری بگیرد.

عضو هیئت مدیره نظام صنفی کشاورزی شهرستان اصفهان، با بیان اینکه آب انتقالی از طرح بن-بروجن حدود 40 میلیون متر مکعب اعلام شده است، اضافه کرد: مساله مهم برای کشاورزان استان اصفهان، محل تامین آب پروژه بن-بروجن است. این میزان آب از کجا تامین خواهد شد؟ با این انتقال، ته مانده آب حقابه داران و کشاورزان اصفهانی نیز از بین خواهد رفت.

وی به انتقال آب به یزد از حوضه زاینده رود اشاره کرد و گفت: حدود 20 سال است که آب حوضه زاینده رود به یزد منتقل می شود، انتقال آب به یزد به شرط تامین و جبران از محل تونل سوم کوهرنگ انجام گرفت؛ متاسفانه آب حوضه زاینده رود به یزد منتقل شد، اما هم چنان تونل سوم به جایی نرسیده است.

میرمیران، طرح بن-بروجن را غیر علمی و غیرزیست محیطی اعلام کرد و افزود: آب تونل اول و دوم کوهرنگ، چشمه خدنگستان و چشمه لنگان از حوضه کارون تامین و به حوضه زاینده رود منتقل می شود، حال با اجرای طرح بن-بروجن و با توجه به اینکه بروجن در حوضه کارون قرار دارد، بار دیگر آب از حوضه ورشکسته، خشک و نابود شده زاینده رود با هزینه گزاف به حوضه کارون باز می گردد که جای تامل و تفکر دارد.

عضو شورای هماهنگی سازمان های مردم نهاد محیط زیستی اصفهان خاطرنشان کرد: چطور سازمان محیط زیست با این اوضاع و اتفاقات برخورد نمی کند؟ چرا موضع گیری شفافی را از سمت سازمان محیط زیست استان نسبت به این قضیه شاهد نیستیم؟

وی ادامه داد: آبی که دولت برای تامین آن متعهد شده، عبارت از آب شرب استان اصفهان، آب شهرستان های داخل استان مانند کاشان، آب انتقالی به یزد، آبی که به عنوان اشتراکی فروخته، آب صنایع و ... است؛ برآورد این میزان آب، حدود 1100 تا 1200 میلیون مترمکعب در سال خواهد بود، در حالی که آورده دولت حدود 380 میلیون مترمکعب است، یعنی دولت برای تامین آب خود نیز با کمبود مواجه است. پرسش این جاست که با چه منبعی قرار است آب به بروجن منتقل شود؟ این موضوع باید به طور شفاف مشخص شود.

میرمیران اضافه کرد: به گفته آقای کلانتری در چند روز گذشته، در حوضه آبریز کارون، آب مازاد وجود دارد. پس به چه دلیلی باید از حوضه خشک زاینده رود به بروجن که در حوضه کارون قرار دارد، آب منتقل شود؟ آبی که از همان منبع آمده است!

عضو هیئت مدیره نظام صنفی کشاورزی شهرستان اصفهان به تشکیل ستاد احیای زاینده رود توسط استاندار اصفهان اشاره کرد و گفت: استاندار اصفهان با تغییراتی که در معاونت ها به وجود آورده، بخشی را به عنوان ستاد احیای زاینده رود تشکیل داده است. اما به نظر می رسد افرادی که به این ستاد دعوت شده اند، با مشارکت و همفکری عوامل ذیحق نبوده اند.

وی افزود: از منابع آب رودخانه زاینده رود در شورای عالی آب تصریح شده است که زاینده رود طبیعی 850 میلیون مترمکعب و تونل اول حدود 300 میلیون مترمکعب به طور سالیانه و اسمی، آورده دارد که متعلق به حقابه دار طوماری زاینده رود است.

عضو شورای هماهنگی سازمان های مردم نهادمحیط زیستی اصفهان ادامه داد: 23 سهم از 33 سهم زاینده رود، متعلق به حقابه داران اصفهان و شرق اصفهان است، بنابراین باید در ترکیب ستاد احیا به نسبت سهامی که این افراد دارند، مشارکت وجود داشته باشد.

میرمیران گفت: هم چنین سالیانه 176 میلیون مترمکعب آب برای مصرف محیط زیست در نظر گرفته شده است، بنابراین بهتر است از سمن های محیط زیستی برای مشارکت در تصمیم گیری ها نیز برای شرکت در ستاد احیا دعوت شود.

وی اضافه کرد: به کارگیری افرادی که در زاینده رود سابقه خوبی نداشته اند و طی مدت مدیریت آنان، زاینده رود به چنین وضع فلاکت باری رسیده است، نتیجه مناسبی در بر نخواهد داشت.

عضو هیئت مدیره نظام صنفی کشاورزی شهرستان با تشکر از استاندار به دلیل فعالیت هایی که پیرامون زاینده رود داشته است و وقتی که برای این موضوع صرف می کند، اظهار کرد: استاندار در ترکیب ستاد احیا دقت داشته باشد که چه اتفاقاتی رخ داده و چه کسانی را برای مشارکت در تصمیم گیری ها انتخاب می کند.