چرا از شعار علیه روحانی قند در دل عده‌ای آب شد؟
«چرا باید قند در دل عده‌ای آب شود که جمعیتی بیایند به خیابان‌ها و شعارهای مرگ بر روحانی و مرگ بر دولت سر بدهند؟! فکر نکرده بودند که به این حد اکتفا نخواهد شد؟ و ندیدیم که ادامه شعارها و تحرکات هنجارشکنانه به کجاها رسید؟!»
«چرا باید قند در دل عده‌ای آب شود که جمعیتی بیایند به خیابان‌ها و شعارهای مرگ بر روحانی و مرگ بر دولت سر بدهند؟! فکر نکرده بودند که به این حد اکتفا نخواهد شد؟ و ندیدیم که ادامه شعارها و تحرکات هنجارشکنانه به کجاها رسید؟!»
«حوادث چند روزه اخیر، آشوب‌ها و تخریب‌ها و داغدار شدن برخی از خانواده‌ها و اختلالی که در روند زندگی شهری و نظم و انضباط اجتماعی ایجاد شد، باید زنگ هشدار و بیدارباشی برای همه باشد که در نیات، تعاملات سیاسی و عملکردهایمان چه اغراض و اهداف نهفته‌ای داریم؟! چگونه عمل می‌کنیم؟!
چند روز قبل از ماجرا، هجمه چند جانبه علیه دولت کلید خورد. بهانه از تقدیم لایحه بودجه ۹۷ به مجلس شروع شد، پیشنهاد گران‌شدن حامل‌های انرژی از جمله بنزین و افزایش عوارض عبور از کشور، دستمایه اولیه ماجرا بود. «کمپین ما پشیمانیم» در فضای مجازی راه افتاد، در شبکه‌های اجتماعی، برخی از مخالفین دولت با آب و تاب این خبر را با حق بجانبی و خوشحالی دست به دست می‌کردند که «روحانی دیگر کارت تمام است!» و به دنبالش، برخی نیز «عبور از روحانی!» را مطرح کردند.
معاون اول رئیس‌جمهور از نخستین کسانی بود که خیلی زود نسبت به آغاز اغتشاشات عکس‌العمل نشان داد و طی سخنانی گفت: «مسائل اقتصادی را بهانه کرده‌اند که به نظر می‌آید پشت این قضیه مسئله دیگری باشد که حتما باید شناسایی شود. وقتی که جریان اجتماعی راه افتاد و حرکت سیاسی در خیابان رخ داد، حتما کسانی که آن را شروع کرده‌اند، ادامه‌دهنده و کنترل‌کننده پایان آن نخواهند بود و دیگرانی هستند که بر آن جریان سوار می‌شوند.»
جهانگیری تصریح کرد: «برخی به بهانه مسائل اقتصادی می‌خواهند به دولت آسیب بزنند. کسانی که بانی این قضایا هستند دود آن به چشم خودشان خواهد رفت؛ آنان فکر می‌کنند با این کار به دولت آسیب می‌زنند.» وی تاکید کرد که: «باید بین نقد و فحاشی و تخریب و لجن‌پراکنی مشخص شود؛ چرا که تخریب و تهمت در هر مقطعی زیانبار است و ما از نخبگان کشور می‌خواهیم با نقد سیاست‌های دولت و ارائه راهکارهای مناسب به دولت کمک کنند. متاسفانه امروز عده‌ای امید مردم ا به شدت هدف قرار داده‌اند تا آنها مایوس شوند.»
سخنگوی دولت نیز گفت: «فعلا جای آن نیست بگوییم چه کسانی این اقدامات را شروع کردند! برخی از نمایندگان هم از رئیس‌جمهور خواسته‌اند که روحانی مانند گذشته صادقانه مسائل را با مردم در میان بگذارد.
طبعا پس از فروکش کردن اغتشاشات و پایان و ختم غائله که نهایتا با حضور همیشگی مردم مقاوم عملی شد، باید بدون درنگ و فوت وقت، با انجام تحقیقات درست میدانی و بررسی‌های لازم؛ علل و عوامل اغتشاشات را با تبیین و تحلیل‌های واقع‌بینانه بدون هرگونه سوگیری سیاسی به اطلاع ملت رساند.
انتظار معقول این است که همه به قواعد بازی و آرای اکثریت مردم در انتخاب دولت، گردن نهیم وگرنه سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. رقابت و اختلافات انتخاباتی تا قبل از نتایج قطعی انتخابات، جای توجیه و اما و اگر دارد، وقتی رئیس‌جمهور مشخص شد همه دلسوزان و نخبگان سیاسی اعم از رهبری معظم انقلاب و قبلا نیز حضرت امام (ره)، تاکید موکد دارند که با تبدیل رقابت به رفاقت، همه باید به فکر خدمت به مردم و تامین منافع و مصالح ملی کشور باشند و این اهداف حقه نیز با حمایت از دولت منتخب مستقر محقق خواهد شد نه با کارشکنی و تخریب و مخالفت با دولت!
کسی توقع ندارد عملکرد دولت مورد نقد و بررسی قرار نگیرد؛ مسلما نقد دلسوزانه، خیرخواهانه و مصلحانه به سود دولت و کشور و نظام خواهد بود و از روی «خیرخواهی»، این یک وظیفه همگانی است و مختص مخالفان دولت و یا یک جناح خاص مخالف یا موافق نیست؛ بدون تردید همه وظیفه عرفی، دینی و سیاسی داریم در اصلاح امور بکوشیم.
در تفسیر حوادث اخیر، فقط انگشت اتهام را متوجه آمریکا و اسرائیل و چند کشور منطقه و خارج نشینان، کردن اشتباه محض است؛ چرا که این حوادث اساسا دو ریشه داخلی و خارجی دارد. بله دشمنان همیشه در کمین‌اند اما در داخل چرا را بستر برای آنان آماده می‌کنیم؟! دشمن یقینا اگر در داخل، جای پا نداشته باشد هیچ غلطی نمی‌تواند بکند. چرا باید قند در دل عده‌ای آب شود که جمعیتی بیایند به خیابان‌ها و شعارهای مرگ بر روحانی و مرگ بر دولت سر بدهند؟! فکر نکرده بودند که به این حد اکتفا نخواهد شد؟ و ندیدیم که ادامه شعارها و تحرکات هنجارشکنانه به کجاها رسید؟!
بنابراین غفلت نکنیم که دشمنان همیشه در کمین ما نشسته‌اند، ما نباید با نابخردی و اختلاف‌افکنی بیهوده بین خودمان، زمینه حضورشان را فراهم کنیم که اگر غفلت‌ها و اشتباهات رو به فزونی گرفت و به عادت و رویه تبدیل شد؛ نه از «تاک» نشاند ماند نه از «تاک نشان»!»
منبع: روزنامه جمهوری اسلامی