مخالفان دولت جز تخریب قصد دیگری نداشتند

راهبرد مخالفان دولت روحانی ناکامی رئیس‌جمهور در دولت یازدهم بود. این راهبرد به یک استراتژی قدرتمند برای عبور از روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال جاری تبدیل شد و با تشکیل جمنا و ائتلاف بی‌سابقه در جریان اصولگرا هدف نهایی آنها شکست روحانی در انتخابات۹۶ بود. مخالفان روش اعتدالی در قوه مجریه بعد از این شکست هم به مسیر خود ادامه می‌دهند.

این بار البته استراتژی آنها پمپاژ نا‌‌امیدی به جامعه است به‌گونه‌ای که در اعتراضات اخیر به‌رغم دستاوردهای مثبت دولت در حوزه اقتصاد، شاهد جهش نوعی نا ‌امیدی در میان معترضان بودیم. مخالفت علنی با دولت به قصد وادار کردن روحانی به عقب نشینی و قبول همه درخواست‌های مخالفان دولت، البته با فشار و تدبیر مردم و دوستداران انقلاب خنثی شد.

به‌طور یقین دلواپسان نقشه‌های زیادی برای قدرت گرفتن مجدد در مجلس شورای اسلامی دارند تا بتوانند در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز اصلاح‌طلبان را شکست دهند. بازی‌سازی آنها علیه دولت به تازگی وارد مرحله جدیدی شده است و احتمالا هر روز ابعاد جدیدتری به خود خواهد گرفت.

محمدرضا خباز، فعال سیاسی اصلاح‌طلب معتقد است بازندگان از روحانی دست روی دست نخواهند گذاشت و تا پایان مسیر دولت بر شدت مقابله با دولت روحانی خواهند افزود. «آرمان» برای بررسی بیشتر این موضوع با وی به گفت‌و‌گو پرداخته که درادامه می‌خوانید.

دولت تلاش‌های زیادی برای بازسازی اقتصاد انجام داده است، اما به نظر می‌رسد مردم در جریان دستاوردهای مثبت دولت نیستند. علت چیست؟ چرا برخی علاقه‌ای به معرفی دستاورد‌های دولت ندارند؟

یکی از ارگان‌هایی که باید خدمات دولت را به اطلاع مردم برساند، صدا و سیمای‌ جمهوری اسلامی است. در دولت‌های نهم و دهم شاهد بودیم که صدا و سیما به شدت در تبلیغ برنامه‌های مختلف دولت، کوشا بود. در آن زمان مردم در جریان فعالیت‌های دولت قرار داشتند. کارشناسان زیادی به صدا و سیما می‌آمدند و در تایید طرح‌های مختلف دولت سخنرانی می‌کردند. همراهی عمیق و وسیعی بین صدا و سیما و دولت‌های نهم و دهم برقرار شده بود. اما در حال حاضر این گونه نیست.

امروز صدا وسیما در بخشی از وظیفه خود که انتشار مشکلات مردم است، نه تنها به خوبی عمل می‌کند بلکه در این مسیر بیش از آنچه موظف است، اطلاع‌رسانی می‌کند. این نهاد که وظیفه اطلاع‌رسانی سراسری را برعهده دارد در بیان دستاورد‌های دولت، واقعیت‌ها را کمتر بیان می‌کند. سایر تریبون‌های رسمی کشور نیز که در اختیار سایر مقامات قرار دارند، نه تنها حمایتی از دولت انجام نمی‌دهند، بلکه برخی از تریبون‌ها گاه ‌درصدد تضعیف دولت برآمده و چه بسا روحیه نا ‌امیدی را در داخل کشور پمپاژ می‌کنند.

به‌طور طبیعی زمانی که تریبون‌های موثر به جای ایجاد امید و نشاط در جامعه درصدد نا‌ امیدی مردم هستند و آینده را به‌گونه‌ای به تصویر می‌کشند که گویا نباید امیدوار بود، شرایط فعلی به وجود می‌آید. در داخل و خارج در صدد تخریب دولت روحانی هستند. آنچه جای سوال دارد این است که چرا مخالفان دولت قانونی ایران که تنها چند ماه از رای‌گیری در مورد آن می‌گذرد و با شرایط کشور آشنایی دارند هم اقداماتی علیه دولت انجام می‌دهند که رسانه‌های خارجی از آن سوء برداشت کنند؟ البته در عدم همه فهمی دستاوردهای دولت نهاد‌هایی که در دولت وظیفه اطلاع‌رسانی را بر عهده دارند نیز مقصرند. آنها هم به رسالت خود در مورد اقدامات دولت به خوبی عمل نمی‌کنند.

تخریب مدام دولت و نا‌دیده گرفتن دستاورد‌ها برای مخالفان دولت چه دستاوردی دارد؟ مخالفان از دولتی که تنها چند ماه است کارش را شروع کرده، چه می‌خواهند؟

اگر دولتی مدام تخریب شود، این هجمه‌ها به سایر قوا نیز سرایت خواهد کرد و دشمنان نظام، نه دولت بلکه کل نظام را ناکارآمد نشان خواهند داد. تخریب زمینه را برای قلدران خارجی و برای تاخت و تاز دشمنان فراهم می‌کند. در صورتی که هیچ‌دولتی وجود ندارد که نقصی در کارش نباشد. اما برخی مواقع از سوی تریبون‌ها اشکالات بیان نمی‌شود و موفقیت‌ها چند برابر تبلیغ می‌شود و در زمانی دیگر مانند دولت یازدهم و دوازدهم مشکلات بزرگ نمایی شده و دستاوردهای دولت نیز در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد.

در نتیجه زمینه لازم برای نا‌امیدی مردم فراهم می‌شود. عده‌ای از جوانان که انقلاب را درک نکردند و با شرایط بد دوران قبل از انقلاب آشنا نیستند، با تحریک عده‌ای که خود را خیرخواه انقلاب و مردم می‌دانند تحت عنوان اعتراض به وضع معیشتی به خیابان‌ها آمدند اما همین حرکات به اقدامات ضد انقلابی تبدیل شد و اصول انقلاب اسلامی را زیر سوال برد. به‌گونه‌ای که به مقدسات مردم توهین و ارزش‌هایی که برای آن بیش از ۳۰۰‌هزار شهید تقدیم شده زیر سوال رفت و در انتها اتفاقاتی ‌افتاد که باعث خوشحالی دشمن و نا‌‌امیدی داخلی شد. اقداماتی که هزینه داشت و بیش از همه مردم هزینه آن را پرداختند.

در مقابل اعتراضاتی که مخرب نیستند چگونه باید رفتار کرد؟

باید واقعیت‌ها را با مردم در میان گذاشت. ضعف‌ها و موفقیت‌های دولت را بدون حب و بغض برای مردم بیان کرد. ضمن اینکه بیان ناکامی‌ها کافی نیست و افرادی که دلسوز دولت هستند، باید در کنار ناکامی‌ها راه‌حل به دولت ارئه دهند. به‌طور طبیعی مردم عزیز ایران از ابتدا پشتیبان انقلاب بوده‌اند و نسل نو نیز خوشبختانه به‌رغم مشکلات مختلف به ایران علاقه‌مند است.

اگر مردم در جریان امور قرار بگیرند شرایط فعلی را به‌گونه‌ای متفاوت می‌توان مدیریت کرد تا اینکه ایرادات برای مردم بیان شود اما خدمات دولت به اطلاع مردم نرسد. یکی از مقامات گذشته در سخنانی خطاب به دولت شهید رجایی گفتند مرغ زمانی که قصد تخم گذاری دارد، هنوز تخم نگذاشته همسایگان را مطلع می‌کند که قرار است در آینده تخم بگذارد، در صورتی که خدمات ارزشمند دولت به اطلاع مردم نرسید.

این عدم علم مردم باعث سوء استفاده دشمنان نظام و افراد کج سلیقه داخلی شده است. آنها معتقدند اگر دولت را تخریب کنند پیروز میدان خواهند شد. غافل از اینکه همه ملت ایران در داخل یک کشتی نشسته‌اند و این کشتی نا‌خدایی دارد. اگر این کشتی غرق شود، همه غرق خواهند شد. اگر روحانی سقوط کند مخالفان وی نیز ساقط خواهند شد. حوادث اخیر آزمایش بزرگی بود، عده‌ای خطا کردند و باید به آنها گوشزد شود که از خطای گذشته درس عبرت گرفته و مجددا شرایط را برای سوء استفاده مهیا نکنند.

هدف آنها که علیه دولت پمپاژ نا‌امیدی کردند چیست؟

هدف آنها تخریب دولت است. آنها در آغاز به کار دولت فکر کردند اگر عده‌ای را به داخل خیابان بیاورند و نا‌امیدی را در داخل جامعه ترویج کنند، این اقدامات به سود آنها خواهد بود. در این راستا دکتر جهانگیری بهترین تحلیل را ارائه کردند که مخالفان می‌توانند مردم را به داخل خیابان بیاورند اما نمی‌توانند آنها را از خیابان جمع کنند. مضمون سخنان معاون اول رئیس‌جمهور خطاب به مخالفان دولت این بود که آنها می‌توانند شروع‌کننده باشند، اما پایان‌دهنده نیستند.

زمانی که ۱۰۰ نفر در میدانی جمع می‌شوند و با تحریک عده‌ای اعتراض می‌کنند، اگر در همین حد معترض باشند، قطعا قابل کنترل خواهند بود اما اگر جمعیت به چند‌هزار نفر برسد کنترل جمعیت آسان نیست زیرا عده‌ای که به دنبال سوء‌استفاده هستند شروع به سردادن شعارهای ساختار‌شکنانه می‌کنند و به قول روزنامه گاردین لاشخور‌ها در چنین شرایطی وارد می‌شوند تا لاشه‌خور‌وار به جان ملت بیفتند. خوشبختانه ملت عزیز ایران به سرعت صف خود را از ساختارشکنان جدا کرد و شرایطی را به وجود آوردند که نظام تقویت شد و به حول و قوه الهی دشمنان خارجی و ناآگاهان داخلی به دستاوردی در این زمینه نرسیدند. واقعیت آن است که همه ما مدیون مردم هستیم.

آیا مخالفان دولت توانستند به اهداف خود در این زمینه دست یابند؟

مخالفان دولت جز تخریب قصد دیگری نداشتند. اما بر اساس آن ضرب‌المثل معرف «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد» نقشه‌های آنها نقش بر آب شد. خوشبختانه عکس خواست آنها به وجود آمد زیرا عده‌ای که قبلا کم‌کاری می‌کردند از دولت و از دستاوردهای نظام دفاع و اعلام کردند دولت در چه شرایطی کشور را تحویل گرفته و اکنون وضعیت به چه شکل است. بیش از ۸ سال در این کشور تنها در حدود ۱۰ تا۲۰‌هزار شغل ایجاد می‌شد. اما دولتی که در طول یک سال بیش از ۷۰۰‌هزار شغل ایجاد کرده، قابل تشویق است نه توبیخ. دولتی که توانسته است نرخ تورم را از حدود ۴۰‌درصد، تک رقمی کند قابل تحسین است. دولتی که توانسته تراز تجارت خارجی ایران را بعد از ۶۲ سال مثبت کند قابل قدردانی است. این موارد با کمال تاسف با مردم در میان گذاشته‌نشده به‌گونه‌ای که افرادی که شرایط کشور را دشوار کردند، اکنون مدعی هستند.

افرادی که شرایط فعلی را به وجود آوردند با سخنان نا‌امید کننده و تخریب نهاد‌های انقلاب از جمله قوه قضائیه به نا ‌امیدی مردم کمک کردند. مخالفان دولت قصد تخریب داشتند اما «از قضا سرکنگبین صفرا فزود» و آنی که مخالفان می‌خواستند، اتفاق نیفتاد. آنها به دنبال گل آلودگی آب بودند تا بتوانند ماهی خود را صید کنند اما خداوند تدبیر دیگری کرد. مگر می‌شود بدنه نظام را تخریب کرد و بعد اعلام کنیم در صدد تقویت نظام هستیم؟ با همت مردم و درایت مقام معظم رهبری و هوشیاری دولت عکس خواست آنها حاصل شد.

هرچند مردم در مقابل این افراد و برنامه‌ریزان علیه دولت به پشتیبانی از نظام ایستادند باز هم احتمال وقوع این حوادث یا مقابله با دولت وجود دارد؟

عده‌ای خود را به خواب زده‌اند. چنین افرادی را نمی‌توان بیدار کرد. حتی اگر آب به صورت این افراد بپاشیم از خواب تخریب دولت بیدار نمی‌شوند. این افراد در خواب غفلت و دنیاپرستی و میل تکیه زدن بر اریکه قدرت فرو رفته‌اند. این افراد بیدار نخواهند شد. بار‌ها مردم این افراد را بیدار کرده‌اند اما بیدار نشدند. بهترین مثال برای برخورد این افراد هجمه‌ها به محروم هاشمی در زمان حیات ایشان است.

۳۷ سال آیت‌ا... هاشمی را تخریب کردند اما ارتحال ملکوتی ایشان و بدرقه مردم واضح‌ترین پاسخ بود. مردم به صحنه آمدند و با استقبال از مرحوم هاشمی نشان دادند به رغم تخریب‌ها این مرد بزرگ تا چه میزان در دل مردم جا داشت. همین مخالفان آیت‌ا... ‌هاشمی کینه‌توزانه‌درصدد هاشمی‌زدایی در دولت هستند. این افراد به دلیل کینه و عداوتی که نسبت به آیت‌ا... هاشمی در گذشته و نسبت به تفکر هاشمی در دولت تدبیر و امید دارند، به تخریب دولت ادامه خواهند داد. مگر آنکه مردم به اوج آگاهی برسند و اجازه تخریب را از آنها بگیرند زیرا مخالفان دولت هم رسانه دارند، هم تخریب نمی‌کنند و هم از خدا ترس ندارند و کسی که از خدا نترسد از ‌بیان غیر واقعیت‌ها ابا نخواهد داشت و به‌طور طبیعی در مسیر حقیقت قرار نخواهد گرفت. بنابراین این افراد همچنان کینه توزانه در صدد تخریب دولت خواهند بود.

با توجه به خدمات مثبت دولت در گذشته و مشکلات و چالش‌های دیگری که پیش روی دولت وجود دارد، رئیس‌جمهور برای هماهنگی بیشتر مردم چگونه باید رفتار کند؟

اگر همه نیرو‌ها در درون نظام دست به دست هم دهند از روزی که روحانی قدرت گرفت، حداقل ۱۵ سال طول خواهد کشید که اقتصاد ایران به جایگاه خود در سال ۱۳۸۳ باز گردد. افرادی که موجبات تخریب لایه‌های مختلف اقتصادی را فراهم آوردند و با واردات بی‌رویه تولید در کشور را نابود و اقتصاد ایران را با بیماری هلندی مواجه کردند، به جای اینکه توضیح دهند با کمال تاسف طلبکار شده‌اند. به‌طور طبیعی اگر مسئولان دست به دست هم ندهند و همراه و همدل نباشند، انتظار مردم ایران محقق نخواهد شد.

عبور از گردنه‌های سرسخت نیاز به همدلی بیشتر دارد. اقتصاد ایران به شدت بیمار است. باید این اقتصاد بیمار جراحی شود و به اتاق عمل برود. بعد از اتاق عمل دوران نقاهت را باید سپری کند. این دولت بر سر دو راهی قرار دارد یا باید ظرف حدود چهار سال آینده که از عمر دولت باقی است این اقدامات را در اقتصاد کشور شروع کند و مردم و نهاد‌ها و تریبون‌ها از اقدامات دولت تحت عنوان اقتصاد مقاومتی حمایت کنند و یا اینکه مخالفان فشار خواهند آورد که این دولت هم مانند دولت‌های گذشته تحت فشار دست به جراحی در اقتصاد کشور نخواهد زد. البته اگر اقدامی در اقتصاد صورت نگیرد، شرایط همچنان نا‌مطلوب باقی خواهد ماند. اما اگر قرار است این مریض به اتاق عمل برود اطرافیان این مریض باید به کمک بیایند. در غیر این صورت مشکلات ادامه خواهد یافت و اقتصاد ایران هر روز ورشکسته‌تر خواهد شد. اگر اقتصاد ایران به اتاق عمل نرود باید به چشم خود مرگ تدریجی آن را مشاهده کنیم. تعطیلی یکایک واحد‌های تولیدی را به چشم خواهیم دید. اما اگر از آخرین دستاوردهای علم اقتصاد‌دان‌ها که سال‌ها در اقتصاد ایران مطالعه کرده‌اند، استفاده کنیم آنگاه اقتصاد ایران شکوفا خواهد شد.

دولت قصد دارد اصلاحات اقتصادی لازم را انجام دهد و به عبارت بهتر اقتصاد ایران را به اتاق جراحی ببرد. در این مسیر مجلس باید به کمک دولت بیاید و قوه قضائیه نیز باید در این مسیر دولت را یاری ‌کند. البته تریبون‌های رسمی و غیر رسمی کشور نیز باید در این مسیر دولت را کمک کنند. این تریبون‌ها باید واقعیت را بیان کنند تا مردم به این اقدام دولت یاری رسانند. در غیر این صورت اگر همیاری از سوی همه ارکان قدرت با دولت نباشد روحانی هم نمی‌توانند اقتصاد بیمار ایران را به اتاق جراحی ببرد و شرایط کشور همچنان نا‌مطلوب باقی خواهد ماند. مانند مریضی که اگر به اتاق عمل نرود باید شاهد مرگ تدیجی او باشیم این انتخاب با همه تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران کشور است. دولت تصمیم خود را برای اصلاح چارچوب‌های اقتصادی کشور در زیر سایه اقتصاد مقاومتی گرفته است. به شرط آنکه که همصدایی در این زمینه وجود داشته باشد. در این صورت در آینده نه چندان دور شاهد جهش در ابعاد مختلف اقتصادی خواهیم بود. به‌گونه‌ای که با سرعت بیشتری مشکل بیکاری در جامعه در مسیر حل شدن قرار خواهد گرفت.

امکانات جهش اقتصادی وجود دارد اما اجرای آن از سوی دولت نیازمند یک عزم ملی است. به نظر می‌رسد بعد از حوادث اخیر که مردم در حمایت از نظام و دولت به صحنه آمدند باید ریز به ریز مشکلات ساختاری در اقتصاد ایران را به زبانی همه فهم برای آحاد مردم جامعه در میان گذاشت. در این صورت مردم نیز برای زندگی بهتر در آینده و تغییر در شرایط اجتماعی و اقتصادی هزینه‌های این تحول اقتصادی را خواهند پرداخت و قدرت تحمل خود را افزایش خواهند داد. در این صورت البته ایرانی سرافراز، آباد، آزاد و درخور جایگاه ایرانیان در نظام بین‌الملل خواهیم داشت.

منبع : روزنامه آرمان