مجلس هوشیارانه با بودجه ۹۷ برخورد کند!

حسن روانشید- اصفهان امروز : دولت‌ها همانند نسل‌های جدید که تنها منبع درآمد را برای انجام هزینه‌های ضروری و غیرضروری جیب اولیای خود می‌دانند و اگر روزی قرار شد یک‌تنه به‌سوی تأمین مخارج خود روند هیچگونه آمادگی و آشنایی با روش‌های مرسوم کسب درآمد ندارند، عمل نکنند! تغییرات اجتماعی بروز شده در سال‌های پس از ۱۳۵۰ در کشور نشان از آن دارد که روزبه‌روز فاصله بین پدران با فرزندان و بویژه پسران و مادران با دختران درزمینه آینده سازی و ارائه شیوه تأمین درآمد بیشتر شده است! که این امر زمینه را برای بی‌تفاوتی فرزندان نسبت به مهارت هایی از زندگی مثل آینده‌نگری به حاشیه می‌راند! اگر نگاهی به زندگی خانواده‌های ایرانی از دهه پنجاه به قبل بیندازیم خواهیم دید بیشتر این مجموعه فارغ‌ از تئوری‌های مصطلح در فرهنگ غرب و با روش‌های بسیار ابتدایی و سنتی آموزش‌های عملی را به فرزندان خود دیکته می‌کردند. دختران از سن کم همه فوت‌وفن حراست از حریم زندگی همراه با قناعت و عفاف و هنرهای خانه‌داری مثل تهیه و مقدمات پخت‌وپز غذا و رفت‌وروب و خیاطی را فراگرفته و زمانی که قصد ازدواج داشتند یک کدبانوی به‌تمام‌معنا شده بودند. علاوه بر این هریک از آنها هنرهایی به فراخور حال خود مثل قالی‌بافی، خیاطی و یا تولید صنایع‌دستی را نیز آموخته و می‌توانستند در این زمینه بدون اینکه محیط و مدیریت خانه را رها کنند به تأمین درآمدی هرچند اندک برای هزینه‌ای ضروری مثل کمک به تهیه جهیزیه برای فرزندان دختر خود در آینده مساعدت کنند. پسران نیز که قادر بودند خارج از محیط خانه مشغولیاتی داشته باشند و از توانایی‌های جسمی خود بیشتر استفاده کنند، تعطیلات تابستانی و حتی عصرها را به کمک پدران خود می‌شتافتند تا علاوه بر یادگیری حرفه، درآمدی نیز برای خود به چنگ آورند. قلک‌های سفالین یکی از اقلام ضروری و لاینفک فرزندان بود که هرکدام به فراخور حال خود یکی از آنها را داشتند تا پس از پر شدن به ‌حساب‌های خود در بانک واریز یا وسیله‌ای برای رفع نیازهای ضروری‌شان تهیه کنند، بدون اینکه به درآمد خانواده فشاری وارد آورده و استخوان‌های مرد خانواده را زیر بار وام‌های بانکی خرد کنند! ازاین‌جهت جامعه کمتر نیازمند دریافت کمک تحت عناوین یارانه از بودجه عمومی و بیت‌المال می‌شد و از سوی دیگر دولت‌ها نیز سعی می‌کردند روی جامعه به‌جز عوارض و مالیات‌های منطقی و بسیار مختصر، حسابی باز نکنند. مرور زمان و ورود پاره‌ای اطلاعات منفی از غرب و از طریق شبکه‌های ارتباطی متنوع همه‌چیز را زیرورو کرد و بر مطالبات غیرمنطقی فرزندان از اولیای خود افزود. پس از چند صباحی همه این خواسته‌های بروز شده جنبه بدعت به خود گرفت تا جایی که پدرها و مادرها خود را موظف دانستند هدفی جز تأمین نیازهای فرزندان خود در طول حیات را دنبال نکنند و فرزندان هم به‌جز درس خواندن هیچگونه تعهدی پیرامون کمک به‌ نظام خانواده نداشته باشند و اینگونه نسل‌های فعلی و بعدی به تئوریسین‌های بدون عمل و اجرا تبدیل شدند! گروهی از نسل نو به دلیل این روش که در حقیقت به آنها تحمیل‌ شده است توانایی استقلال در زندگی خود را ندارند و ناچارند همچنان وابسته به خانواده‌های خود باقی بمانند و از سوی دیگر دولت‌ها نیز که پایشان به این فرهنگ نادرست در جامعه‌ای که خود بهترین روش‌ها را از آیین و سنت به ارث برده بود، باز شده بود و ناچار بودند قسمتی از این هزینه ناخواسته را به دوش بگیرند سعی کردند از این نمد کلاهی برای خودساخته و اهرم فشار را به جامعه برای تأمین هزینه‌های اداره کشور افزایش دهند! آنها مالیات را قانونی عمومی بر درآمدها فرض به‌یقین می‌کنند اما درعین‌حال برای دیگر هزینه‌های جاری نیز مطالبه گر آحاد جامعه می‌شوند! ازجمله تغییرات عمده دراین‌باره حذف قوانین درمان رایگان به‌مرورزمان بود که از دهه پنجاه شروع شد، درحالی‌که قبل از آن ‌همه بیمارستان‌های دولتی کشور به‌طور کامل و بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای در خدمت تمام اقشار کشور بود و همچنین هیچ‌یک از مدارس دولتی و دانشگاه‌ها نیز به‌جز حق عضویت مختصر و اختیاری برای پیش‌آهنگی و ورزش رقمی دریافت نمی‌کردند. امروز علاوه بر مالیات‌های مرسوم عملکرد، حقوق، تکلیفی و به تازگی ارزش‌افزوده علاوه بر مدارس آموزش‌وپرورش، بیمارستان‌ها و بیشتر واحدهای خدماتی برخلاف بعضی از مفاد قانون اساسی به طور رسمی از سیستم رایگان خارج‌شده‌اند! اما در این برهه از زمان آنچه بیشتر از همه قابل‌تأمل و تفکر است تقاضا از مجلس قانون‌گذار است که با اشراف و تمرکز کامل در بندهای بودجه ۹۷ پیرامون تعرفه‌ها و حذف یارانه خدمات درمانی و بویژه داروها از سبد بیمه دقت نظر بیشتری داشته باشند تا خدای ناخواسته باقی‌مانده استخوان‌های جامعه زیر بار هزینه‌های کمرشکن بهداشت و درمان خرد نشود!

ادامه دارد