مردم ترجیح می‌دهند در بافت های فرسوده زندگی کنند

یک کارشناس شهرسازی گفت: متاسفانه نتوانسته‌ایم آسایش و راحتی شهروندان را در بافت‌های فرسوده شهر تامین کنیم، از این رو آنها را به اطراف شهر کوچ داده‌ایم و شهرها را بی جهت بزرگ کرده ایم.

نگین صادقی در گفت و گو با ایمنا اظهار کرد: با توجه به پتانسیل و امکانات شهری موجود در بافت‌های فرسوده و تعلق خاطر شهروندان به محله خود، مردم ترجیح می‌دهند در این نوع بافت‌ها زندگی کنند، اما متاسفانه نتوانسته‌ایم آسایش و راحتی شهروندان را در بافت‌های فرسوده شهر تامین کنیم، از این رو آنها را به اطراف شهر کوچ داده‌ایم و شهرها را بی جهت بزرگ کرده ایم.

این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه شهر موجود زنده است و باید از نوزادی تا کهنسالی را طی کند، تصریح کرد: متاسفانه نتوانسته‌ایم طوری برنامه‌ریزی کنیم که شهر در دوره کهنسالی هم بتواند پاسخگوی نیازهای مردم باشد و خود را بازتولید کند.

صادقی با بیان اینکه بافت فرسوده شهر پوک شده است، خاطرنشان کرد: بافت فرسوده که بیشتر در مرکز شهر قرار دارد، بهتر می‌تواند به مردم خدمات ارایه کند، بدون اینکه بدنه شهر بزرگ شود، زیرا بافت‌های فرسوده به استخوان‌بندی و مراکز اصلی به صورت مستقیم ارتباط دارد.

وی افزود: اکنون بیشتر جمعیت بافت فرسوده را قشر ضعیف جامعه تشکیل داده‌اند، در این راستا باید قوانینی برای تشویق مردم به نوسازی و سکونت در مناطق فرسوده تدوین شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه خوراسگان با بیان اینکه شهرداری توجه خاصی به بافت فرسوده دارد و بودجه خوبی برای سال آینده پیش بینی کرده است، گفت: تنظیم ضوابط خاص برای بافت‌های فرسوده لازم و ضروری است، زیرا نمی‌توان برای کل شهر ضوابط شهرسازی مشابهی وضع کرد، اگر سری به کوچه پس کوچه‌های محله زینبیه بزنید، مشاهده می‌کنید در معابر جای پارکی وجود ندارد و عرض منازل چهار الی پنج متر است، در صورتی که تفکیک خانه در قطعات بزرگی انجام شده است، بنابراین برای این محله‌ها نمی توان ضوابط یکسانی ارایه کرد.

صادقی با تاکید بر اینکه ارایه طرح‌های موضوعی بر روی بافت‌های خاص ضروری است، گفت: دفاتر تسهیل‌گری که در محلات برای نوسازی بافت فرسوده راه‌اندازی شده است باید از متخصصان استفاده کنند و به مردم بها دهند، تا مشارکت مردم را در نوسازی محله‌های قدیمی داشته باشیم.

وی بر حمایت‌های دولتی تاکید کرد و گفت: دولت باید بودجه لازم را تامین کند و دست متخصصان را باز نگه دارند تا آنان بتوانند ضوابط خاصی برای بافت‌هایی با شرایط ویژه تدوین کنند.

•