مردم باید بدانند کار ما چقدر سخت است
تیم ملی اسکی ایران در حالی عازم بیست‌وسومین دوره از بازی‌های المپیک ٢٠١٨ در پیونگ‌چانگ کره‌جنوبی شده است که نیمی از ترکیب چهارنفره آن را زنان تشکیل داده‌اند.
تیم ملی اسکی ایران در حالی عازم بیست‌وسومین دوره از بازی‌های المپیک ٢٠١٨ در پیونگ‌چانگ کره‌جنوبی شده است که نیمی از ترکیب چهارنفره آن را زنان تشکیل داده‌اند. سمانه بیرامی باهر یکی از دو بانوی اسکی باز ایرانی است که توانسته در رشته صحرانوردی (استقامت)، جواز حضور در این رویداد بزرگ ورزشی را به دست آورد. پیش از این، برای نخستین‌بار در تاریخ این رشته، فرزانه رضاسلطانی در المپیک ٢٠١٤ سوچی روسیه، سهمیه این بازی‌ها را کسب کرده بود. در این دوره اما بیرامی باهر به‌عنوان تنها زن دعوت‌شده به اردوی تیم ملی صحرانوردی بانوان موفق شده است المپیکی شود. او در حالی که معتقد است رقابت بسیار دشواری در پیونگ‌چانگ دارد اما امیدوار است بتواند در بین صد نفر به رتبه زیر ٥٠ برسد.
فکرش را می‌کردید، دومین زن اسکی‌باز ایرانی باشید که در رشته صحرانوردی یا همان استقامت سهمیه المپیک را می‌گیرد؟
آرزوی هر ورزشکاری است، بازی‌های المپیک را که بالاترین سطح مسابقات ورزش در دنیاست، تجربه کند. من هم از روزی که این ورزش را شروع کردم تمام هدفم رسیدن به المپیک بود. تمام این هشت سالی که اسکی می‌کردم، شبی نبوده که به المپیک فکر نکرده باشم. واقعا نمی‌دانید که ما امسال با چه شرایط سختی در رقابت‌های انتخابی المپیک شرکت کردیم. متأسفانه امسال بارش برف در کشور به قدری کم بود که ما نتوانستیم خوب تمرین کنیم و مسابقه بدهیم. خدا را شکر آقای افتخاری، رئیس فدراسیون اسکی، خیلی خوب حمایتمان کرد و ما را به ارمنستان و ترکیه فرستاد. آنجا هم مسابقه دادیم و هم توانستیم تمرین کنیم.
در چند مسابقه شرکت کردید که توانستید سهمیه المپیک را بگیرید؟
نحوه کسب سهمیه در رشته ما این‌طور است که باید در مسابقات مختلف شرکت کنیم تا امتیاز جمع کنیم و سپس فدراسیون جهانی میانگین پنج تا از بهترین مسابقات ما را حساب می‌کند و براساس آن سهمیه‌ها اعلام می‌شود و در رشته ما هر چقدر امتیاز کمتر باشد، بهتر است. من پارسال هشت مسابقه بین‌المللی در ایران شرکت کردم. دو مسابقه قهرمانی دنیا در فنلاند، شش تا در ترکیه و سه مسابقه هم در ارمنستان، امسال شرکت کردم.
در ارمنستان هم که خیلی خوب ظاهر شدید و مدال گرفتید.
اسکی استقامت بانوان ایران تا به حال در مسابقات بین‌المللی صاحب مدال نشده بود که خوشبختانه من توانستم این طلسم را بشکنم. من در ارمنستان یک مدال نقره در رشته هزارو ٦٠٠ متر کلاسیک و یک مدال برنز در رشته پنج کیلومتر پاتیناژ و کلاسیک به دست آوردم.
قول چه نتیجه‌ای را در اولین تجربه حضورتان در بازی‌های المپیک می‌دهید؟
ببینید اسکی استقامت واقعا رشته سخت و طاقت‌فرسایی است. اصلی‌ترین رقبای من اسکی‌بازان کشورهای اسکاندیناوی هستند که ١٢ ماه سال را دارند روی برف تمرین می‌کنند. این در حالی است که ما تنها سه ماه در سال در کشور خودمان برف داریم و می‌توانیم تمرین کنیم و مسابقه بدهیم. همین امسال یک ماه از زمستان گذشت و ما بارش برف داشتیم. پس باید بپذیریم که رقابت‌کردن با حریفانی که خیلی از ما جلوتر و حرفه‌ای‌ترند، سخت هستند. با تمام این‌ها امیدوارم از بین صد شرکت‌کننده‌ای که در رقابت‌های استقامت حاضر هستند، بتوانم به رتبه‌ای زیر ٥٠ برسم.
چرا بین این‌همه رشته ورزشی، اسکی استقامت را که خیلی ورزش سختی است، انتخاب کردید؟
من از بچگی عاشق کارهای سخت بودم. ورودم به ورزش اول به رشته شنا بود. من در سومین دوره بازی‌های کشورهای اسلامی هم توانستم سه مدال در ماده‌های مختلف بگیرم. دو سال هم به اردوهای تیم ملی دوچرخه‌سواری استقامت دعوت شدم. اما از وقتی با اسکی استقامت آشنا شدم خیلی به آن علاقه‌مند شدم و ترجیح دادم فعالیت حرفه‌ای‌ام را در آن ادامه بدهم. دلم می‌خواهد مردم بدانند که ما در چه رشته سختی کار می‌کنیم. اسکی استقامت بعد از دوچرخه‌سواری تور دوفرانس دومین رشته ورزشی سخت دنیا محسوب می‌شود. ورزش ما مثل تکواندو و کاراته نیست که با چهار نفر مبارزه کنی. وقتی سر خط استارت قرار می‌گیری باید با ١٥٠ نفر رقابت کنی. تمرینات ما واقعا طاقت‌فرساست. ما کوه‌ها را سربالایی اسکی می‌کنیم. مسافت و تایم در آن زیاد است؛ به محض اینکه حرکتمان شروع می‌شود، ضربان قلب به ١٨٠ می‌رسد. خیلی مشکل است که بتوانی این ضربان را نگه داری. در دیگر ایام سال که برف نداریم، در رول اسکی که شبیه‌ساز اسکی استقامت است، تمرین می‌کنیم. جاده‌های آسفالت را سربالایی اسکی می‌کنیم.
با این کمبود امکاناتی که ایران در ورزش اسکی دارد، باید بگوییم که ما از سطح آسیا هم خیلی عقب هستیم؟
بله، آسیایی‌ها هم پیست‌های اسکی مصنوعی دارند و هم اینکه تمریناتشان را در بیشتر ایام سال در یخچال‌های اروپا برگزار می‌کنند.
از مسئولان ورزش کشور چه خواسته‌ای دارید؟
خواسته‌ام این است که بازی‌های المپیک زمستانی را هم به اندازه المپیک تابستانی ببینند. این دو رویداد هیچ فرقی با هم ندارند و هر دو در بالاترین سطح در جهان برگزار می‌شود. ما هم به اندازه ورزشکاری که در المپیک تابستانی شرکت می‌کند، زحمت می‌کشیم. دما در رشته ما اصلا ثابت نیست. ما در هوای مثبت ٤٠ درجه در جاده‌ها سربالایی می‌رویم. در دمای منفی ١٠ درجه هم تمرین می‌کنیم. این باعث شده تا کارمان در‌مقایسه‌با سایر ورزشکاران خیلی سخت‌تر باشد. قدمت اسکی استقامت به ٧٠٠ سال پیش برمی‌گردد. مردم کشورهای اسکاندیناوی در گذشته برای اینکه بتوانند از بین برف رفت‌وآمد کنند، اسکی می‌کردند. اسکی جزء اولین ورزشی‌هایی بوده که بشر آن را انجام می‌داده است. از مسئولان می‌خواهم با توجه به این قدمت طولانی، بیشتر به آن توجه کنند و ما را مورد حمایت قرار بدهند.
و حرف آخرتان...
صادقانه باید از مسئولان فدراسیون اسکی تشکر کنم. با وجود کمبود اعتبارات مالی اما یک‌سری امکانات و تجهیزات را که اینجا پیدا نمی‌شود، از اروپا برای ما تهیه کردند تا بتوانیم پیش از المپیک ٢٠١٨ از آنها استفاده کنیم.
بازی‌های المپیک زمستانی ٢٠١٨ از روز جمعه، ٢٠ بهمن به میزبانی شهر پیونگ‌چانگ در کره‌جنوبی آغاز خواهد شد. در این بازی‌ها قرار است دو هزار و ٩٢٥ ورزشکار از ٩٢ کشور با یکدیگر رقابت کنند. سید ستار صید و سمانه بیرامی باهر در رشته صحرانوردی و محمد‌کیا دربندسری و فروغ عباسی در رشته آلپاین به‌عنوان نمایندگان ایران در این المپیک حضور خواهند داشت.
منبع: روزنامه شرق