تاکسی‌های معمولی که مسافران ویژه دارند!

تاکسی که یک وسیله نقلیه عمومی است اما در برخی ادارات دولتی و خصوصی از آن به عنوان ماشین شخصی استفاده می شود؛ معامله ای ۲ سر سود؛ هم راننده تاکسی استهلاک ماشینش کمتر است هم آقای رئیس، طرح ترافیک را دور زده!
به گزارش فارس،«خیلی ها مثل من هستند. بیشترشان هم توی اداره های همین محدوده کار می کنند. نه خط های خودشان. این جوری برایشان بیشتر صرف می کند.» این جملات بخشی از صحبت های «آقا محمود» است. راننده ای که پشت فرمان یک تاکسی خطی می نشیند اما هیچ وقت در خط کار نمی کند بلکه در یک سازمان دولتی راننده یکی از مدیرانش است و هرروز (8 ساعت کاری) در اختیار اوست و از این طریق درآمد ماهانه 3 میلیون تومانی دارد. نمی خواهد نام کاملش را بنویسیم. فقط اجازه می دهد تا از او سوالاتمان را بپرسیم و اطلاعاتی که باز هم چندان نمی خواهد به صورت واضح آنها را به زبان بیاورد در اختیارمان قرار دهد.
شما هم اگر به صورت اتفاقی سری به چند پارکنیگ عمومی بزنید تعدادی تاکسی را در طبقات مختلف که اکثرا در طبقات همکف و طبقاتی که از نزدیک قابل مشاهده نیستند رویت خواهیدکرد که در گوشه ای جا خوش کرده اند و منتظرند. در صورتی که در آن ساعت باید در سطح شهرو یا خط خودشان مسافر جا به جا کنند. اما ...
می گویند بسیاری از تاکسی ها که اکثر آنها هم خطی هستند مالکانی دارند که هیچ کدام راننده تاکسی نیستند و تنها برای آنکه بتوانند از طریق آن وارد طرح شوند تاکسی زرد رنگ را می خرند؛ بدون آنکه بدانند حق و حقوقی از مردم ضایع می شود و با هزار ترفندی که به خوبی آنها را می شناسند قوانین را دور می زنند. گشتی در پارکینگ های عمومی هم این حکایت ها را تایید می کنند. مخصوصا آنها که در مرکز شهر قرار دارند. جایی که هم طرح هست و هم اکثر ارگان ها سازمان و اداره ها در این محدوده قرار دارند و بسیاری برای آنکه بتوانند به راحتی وارد این محدوده شوند تاکسی هایی را می خرند که وظیفه شان رساندن مسافر است!
تاکسی های زرد رنگ توی چشم می زنند
وارد یکی از پارکینگ های مرکز شهر می شویم. خبری از نگهبان ورودی پارکینگ نیست. برای همین به راحتی وارد می شویم و به طبقات سرک می کشیم. آنجاهایی که در دید بیشتر و رفت و آمد بیشتری است خبری از تاکسی های زرد رنگ جا خوش کرده در گوشه پارکینگ نیست؛ اما همین که به طبقات پایین تر یا بالاتر می رویم سرو کله شان پیدا می شود. یکی دو تا از آنها روکش کشیده شده؛ اما زردی آنها توی چشم می زند. یکی دو تاکسی دیگر هم در گوشه کنار سایر طبقات خود نمایی می کنند.
تاکسی هایی در خدمت منافع شخصی
به سراغ یکی دیگر از پارکینگ های عمومی در شلوغ ترین منطقه شهر قرار گرفته است می رویم؛ چند راننده خطی در آنجا مشغول سوار کردن مسافر هستند و مسافرها را به سمت خود فرا می خواندند. با یکی از راننده تاکسی ها درباره این موضوع صحبت می کنیم می گوید: «بله، تا دلتان بخواهد تاکسی هایی هستند که فقط برای مصرف های شخصی خریداری می شود و هیچ وقت هم وارد خط نمی شوند تا کار کنند. برای دور زدن طرح همه کار می شود کرد که یکی از این راه ها خرید تاکسی است.» راننده تاکسی دیگری هم می گوید: «کسی پیدا نمی شود یقه این آدم ها را بگیرد که چرا تاکسی که حق الناس است را برای رفاه خودت می خری بدون آنکه به این موضوع توجه داشته باشی، تاکسی یک وسیله عمومی است نه شخصی که بخواهی برای مصارف خودت استفاده کنی....»
نگهبان ورودی پارکینگ هم منکر این موضوع نیست و می گوید: «در طول روز هستند تاکسی هایی که وارد می شوند و پارک می کنند. هیچ ممنوعیتی هم برای ورود آنها نیست. به هر حال ورود خودرو حالا هر خودرویی که می خواهدباشد آزاد است. برای همین تاکسی ها هم می آیند و می روند بدون آنکه کسی جلوی آنها را بگیرد. فکر نکنم قانونی هم باشد که بخواهد جلوی پارک کردن تاکسی ها در طول روز را بگیرد. کار سختی هم هست. برای همین به نظر می رسد راهکاری هم وجود نداشته باشد.» داخل این پارکینگ هم توانستیم دو تاکسی پیدا کنیم که در طبقات پارکینگ پارک کرده بودند و البته یک تاکسی سبز رنگ تصادفی هم در آنجا بود که به نظر می رسید توان حرکت ندارد و کلا از رده خارج بود...
غم نان و خرید تاکسی
با پرس و جوهایی که انجام می دهیم موفق می شویم کسی را پیدا کنیم که چند سال می شود تاکسی دارد؛ اما هیچ وقت داخل خط با آن کار نکرده و البته حاضر هم نشد نامی از او گفته شود چون احساس می کرد هم کارش را از دست می دهد و هم شاید تاکسی اش را از او بگیرند. برای همین با اطمینان از اینکه نامی از او برده نمی شد حاضر به گفت و گو شد و گفت: «یکسری از بازنشسته های ارگان های دولتی هستند که به دلیل حقوق کم بازنشستگی شان چون کفاف زندگی شان را نمی دهد تاکسی می خرند. آنها این تاکسی را می خرند تا در سازمان های دولتی از شهرداری گرفته تا سازمان ها و وزارت خانه هایی که در سطح تهران هستند به عنوان راننده کار کنند. این راننده ها با تاکسی هایشان بعد از آنکه جذب شدند شروع به کار کردن می کنند. اکثر این تاکسی ها نیز در اختیار مدیران یا معاونان رده بالایی سازمانی قرار داده. برخی از این مدیران هم خودشان این تاکسی ها را تهیه می کنند و برایش راننده می گیرند تا راحتتر مسیر کار و خانه شان را طی کنند.»
با رئیس خط هماهنگ اند
او در ادامه درباره نوع تاکسی هایی که در این سازمان ها فعالیت می کنند توضیح می دهد: «این تاکسی ها معمولا خطی هستند و به عنوان مثال در خط جمالزاده-بلوار کشاورز باید کار کند؛ اما این راننده تاکسی های خطی ها با رئیس خط هماهنگ هستند و ماه به ماه حاضری شان را می زنند بدون آنکه در جای اصلی شان که خط شان است قرار داشته باشند و جای دیگر مشغول به کار هستند. این یکی از راه های دور زدنی است که برایشان هیچ کاری هم نمی شود کرد.»
این فرد مطلع در پاسخ به این سوال که آیا بازرسی در این زمینه وجود ندارد تا جلوی تخلف ها را بگیرد می گوید: «بازرس های تاکسیرانی که همیشه آنجا نیستند تا بتوانند این موضوعات را چک کنند. چون ماشین ها در حرکت هستند ممکن است آن زمان که فردی برای بازرسی آمده چند ماشین را در خط ببیند و وقتی هم سراغ باقی ماشین ها را می گیرد راه هایی برای دور زدن او وجود دارد. به هر حال راه هایی که بتوان بازرس ها را هم قانع کرد بسیار زیاد هستند. مثلا می گویند تاکسی ها در مسیر هستند یا آنور خط هستند. بازرس که تک تک تاکسی ها را دنبال نمی کند که آیا آن مسئول خط در آن لحظه دارد راست می گوید یا خیر.» درباره درآمد این دست راننده ها سوال می کنیم می گوید: «این راننده ها معمولا ساعتی پول می گیرند. مثلا 8 ساعت کاری دارند و حدودا ساعتی 15 هزار تومان با آنها حساب می شود که تقریبا در طول ماه بیش از 3 میلیون تومان می توانند درآمد داشته باشند.»
این سبک راننده بودن استهلاک کمتری دارد
او با تاکید بر اینکه اکثر ارگان های دولتی، سازمان ها، وزارت خانه ها و شهرداری ها تاکسی های خطی دارند که مصرف شخصی می شود می گوید: «اگر سری به پارکینگ های سازمان ها و وزارت خانه ها بزنید و حتی پارکینگ های دولتی حتما در آنجا چندتایی تاکسی خواهید دید که در گوشه ای پارک شده اند. حتی یکسری از کارمندها هم هستند که خودشان تاکسی خریده اند و فقط برای آنکه بتواند وارد طرح شود از آن استفاده می کنند در صورتی که اصلا شغل شان رانندگی نیست.»
به گفته این فرد مطلع برخی از راننده تاکسی ها ترجیح می دهند در این سازمان ها به عنوان راننده کار کنند. چون زحمت و دردسر یک راننده تاکسی خطی معمولی را ندارند: «این راننده ها ساعتی حقوق می گیرند. چون در اختیار محسوب می شوند. نهایت آن مسئول و مدیر در طول روز بخواهد دو مسیر را طی کند راننده آنها را می برند. در این شرایط ماشین استهلاک ندارد. اعصاب خوردی ندارد. سر و کله زدن با مسافرهای مختلف را ندارد. با آلودگی هوا هر روز سر و کار ندارد. چه چیز بهتر از این؟ ماشین اش چه حرکت کند چه در پارکینگ بماند همان ساعتی که قرارداد بسته را دریافت می کند و دردسر کمتری هم می کشد. مثلا آزادی تا انقلاب سه چهارراه اصلی دارد که همیشه چراغ هایش طولانی است و ترافیک هم در آنجا بیداد می کند. یک راننده تاکسی در طول روزچند بار می تواند این مسیر را طی کند و 2 هزار تومان 2 هزار تومان از مردم بگیرد؟ ماشین اش دائما روشن است استهلاک و مصرف بنزین و روغن را هم حساب کنید ببینید یک راننده چقدر در طول روز باید سختی بکشد. در صورتی که می تواند یک تاکسی بگیرد و از آن در ارگان ها ی دولتی استفاده کند. دیگر چقدر می خواهد در طول روز اذیت شود یا در خیابان ها مسافر سوار و پیاده کند؟»