امینی‌فر: مجری خانم برند در تلویزیون نمی‌بینم!
برند بودن اتفاق بدی نیست اما در بین خانم‌ها کمتر است؛ حداقل من در تلویزیون مجری خانم برند نمی‌بینم؛ شاید کسی در برنامه‌های متعدد حضور دارد، اما نمی‌توان نسبت برند یا حتی الگو بودن را به او داد.
خبرگزاری صبا: چند‌سالی «سیمای خانواده» را اجرا می‌کرد؛ برنامهای خانواده‌محور که مخاطبان بسیاری را بههمراه داشت. علاوه‌بر «سیمای خانواده» در برنامه‌های مختلفی حضور داشت. اما به‌تازگی او را در «تصویر زندگی» می‌بینیم؛ برنامهای خانواده‌محور اما این‌بار از شبکه‌دو سیما که در این برنامه همراه با محسن آزادی اجرا می‌کند؛ امینی‌فر می‌گوید، هیچ‌وقت از همکاری با مجری دیگری امتناع نکرده‌ام؛ او معتقد است حرف یک مجری در درازمدت می‌تواند تاثیرگذارتر باشد که طبیعتا نتایجی را عاید تلویزیون و خود فرد و اجتماع خواهد کرد. صحبت‌های متفاوت این مجری تلویزیون را در‌ادامه مشاهده می‌کنید.
مدت‌ها در برنامه «سیمای خانواده» که اتفاقا یک برنامه خانواده‌محور هم بود فعالیت داشتید؛ این‌روزها بازهم با یک برنامه خانواده‌محور یعنی «تصویر زندگی» روی آنتن هستید؛ علت انتخاب و حضور در برنامه‌های این‌چنینی چیست؟
حضور در «سیمای خانواده» در آن برهه‌زمانی به تناسب شرایط و فضایی بود که در آن‌زمان جای کار کردن داشت؛ اما بعد از مدتی ترجیح دادم تا دیگر با آن برنامه همکاری نداشته باشم و در‌عوض مجری برنامه‌هایی باشم که بیشتر به سلیقه و شخصیت من نزدیک باشند؛ به همین‌دلیل تصور کردم که شاید بهتر است مدتی را صبر کنم تا فضایی که مدنظر دارم ایجاد شود؛ البته این فضا فقط مطلوب من نیست بلکه مخاطب هم به‌دنبال آن است؛ ضمن این‌که دو سال پیش با دوستان در شبکه‌دو‌سیما همکاری داشتم و خداحافظی من با این شبکه از همین برنامه و قاب یعنی «تصویر زندگی» بود. بعد از پیشنهاد برای اجرای این برنامه حس بسیار خوبی به من دست داد، فارغ از تمام امتیازاتی که یک برنامه خانواده‌محور دارد، نوستالژیک بودن این اتفاق برای من ایجاد انگیزه کرد تا همکاری خود را با این گروه آغاز کنم.
یک‌ماه از زمان پخش «تصویر زندگی» می‌گذرد؛ فکر می‌کنید برنامه طبق پیش‌بینی‌هایتان جلو رفته است؟
به‌هر‌حال ممکن است که هر برنامه روتین، تکراری بودن و یکنواختی را بههمراه داشته باشد، این‌که گروه کارگردانی و سردبیری چقدر به این موضوع اهمیت می‌دهند در درازمدت مشخص خواهد شد؛ فعلا برنامه روند خوبی دارد اما قطعا نباید مثل سایر برنامه‌های خانوادگی به یکنواختی برسیم.
اجرا در کنار محسن آزادی چطور است؟ راضی هستید؟
خوب و متفاوت است. من معتقدم نباید به این قضیه دیدگاهی درونی داشت بلکه باید برآیند بیرونی آن مطلوب باشد که خوشبختانه همین‌طور بوده است.
قبلا با هم همکاری داشتید؟
نه؛ تا‌به‌حال اجرایی با هم نداشته‌ایم و «تصویر زندگی» اولین همکاری مشترک ماست.
موافق اجرای مشترک خاصه در یک برنامه خانواده‌محور هستید؟
چرا‌که‌نه؛ اتفاقا من یکی از معدود مجریانی هستم که هیچ‌وقت از همکاری با مجری دیگر امتناع نکرده‌ام؛ شاید در گذشته فضاهایی وجود داشته که برداشت‌‌های ذهنی مثبتی از آن‌ها نشده است اما هیچ‌وقت از هیچ همکاری‌ای امتناع نمی‌کنم، چرا‌که ممکن است دریچه‌های جدیدی در ارتباطات خودمان هم ایجاد شود.
تنوع و جذابیت بخش‌ها و آیتم‌های برنامه چقدر با سایر برنامه‌های خانواده‌محور تلویزیون متفاوت است؟
همان‌طور که می‌دانید آقای محمودی برنامه «ساعت۲۵» را در شبکه‌پنج دارد. تفکر او خواستگاه شادی و نشاط است و این موضوع به احوالات یک برنامهای که بیننده‌های شیفتی دارد بسیار کمک‌کننده است؛ یکی از نکاتی که از یکنواختی و لختی برنامه جلوگیری می‌کند داشتن یک‌گروه به‌روز است؛ نه صرفا کارمند، که برنامهای را جهت دهند؛ آقای محمودی دغدغه‌مند است، دوستان دیگری که مشغول هستند طالب برش‌های سرگرم‌کننده، متفاوت و متناسب با اوضاع اجتماع در برنامه‌اند؛ تا‌کنون به‌میزان زیادی این خواسته‌ها میسر شده‌اند و برای تکمیل شدن جای بیشتری هم دارند. ظرفیت این برنامه بالاتر از این‌مقدار است. حداقل من به‌شخصه این احساس را دارم. آقای محمودی تهیه‌کننده‌ای بسیار با احترام و خانواده‌دوست است؛ کسی‌که به‌روز کار می‌کند و من از کار کردن با او احساس خوب و امنیتی که باید در حین‌کار داشته باشم را دارم.
حداقل در بین مجریان آقا چند‌نفری که برند باشند وجود دارد؛ آیا بین مجریان خانم تلویزیون هم مجری برند داریم؟ اگر‌نه؛ چرا؟
این موضوع شامل خیلی از آدم‌ها، اتفاقات و حتی سیستم‌های مدیریتی و گروه‌هایی می‌شود که برنامه‌ساز هستند و کارشان رسانه است؛ حتی شمایی که خبرنگارید؛ همه این‌موارد دست‌به‌دست هم می‌دهند؛ ما مجری‌ای داریم که هزینه می‌کند تا عکسش روی جلد یک نشریه باشد، مجری‌ای داریم که با اسپانسر قرارداد می‌بندد تا برنامه روتین اجرا کند و همه این‌ها میسر می‌شود؛ وقتی ما استانداردهایمان برای انتخاب مجریان بیشتر از این‌که تجربیاتشان باشد، امتیازات و فاکتورهای دیگری است، هیچ‌گاه نمی‌توانیم به مطلوب خود برسیم؛ مشخصا برند بودن به معنای برچسب و تبلیغات نیست؛ حرف یک‌مجری در درازمدت می‌تواند تاثیرگذارتر باشد که طبیعتا نتایجی را عاید تلویزیون و خود فرد و اجتماع خواهد کرد. برند بودن اتفاق بدی نیست اما در بین خانم‌ها کمتر است؛ حداقل من در تلویزیون مجری خانم برند نمی‌بینم؛ شاید کسی در برنامه‌های متعدد حضور دارد، اما نمی‌توان نسبت برند یا حتی الگو بودن را به او داد.
مجری خانم به اندازه یک آقا در برنامه آزادی عمل دارد؟
مسلما نه؛ یک مجری خانم محدودیت‌های بیشتری دارد و این‌مورد فقط به ملاحظات تلویزیونی مربوط نمی‌شود بلکه در این زمینه ما ملاحظات عرفی داریم. مجریان خانم محدودیت دارند و آقایان کمتر، که همین امر بسیار کمک‌کننده است؛ بعضی مواقع تهیه‌کننده از همکاری با مجری خانم ابا دارد، مجری‌ای که زمینه و توانایی لازم را برای گرفتن محوریت برنامه دارد؛ در برنامه‌های صحنه‌ای هم بازار حضور آقایان خیلی بیشتر از خانم‌هاست. بنابراین دو عنصر خود‌سانسوری و اعتماد مهم هستند، به‌طوری‌که پیش‌بردن یک برنامه و باز بودن دست مجری اتفاق خوبی است، به‌نوعی که بتواند احوالات و نظریات خود را هم در قالب موضوع برنامه مطرح کند. من فکر می‌کنم میزان استقبالمان از محدودیت خیلی بیشتر از خلاقیت است.
شما برنامه‌سازی را هم تجربه کرده‌اید؛ قصد ندارید بازهم در این حوزه فعال شوید؟
برنامه‌های مختلفی را در شبکه‌های مختلف مانند یک، پنج و ... داشتم؛ اگر در چند‌سال اخیر برنامه نساختم در برنامه‌های متعددی (ترکیبی، خانواده‌محور و اجتماعی) مشاور محتوایی بودم؛ برنامه‌سازی فقط بنا‌بر یک‌تصمیم شخصی نیست، نمی‌دانم باید بگویم خوشبختانه یا متاسفانه، زمینه‌ای که باید برای ایجاد انگیزه در من وجود داشته باشد تا افکار من لبریز شوند باید حس شود. گاهی من برای پشت‌سر گذاشتن مراحل ساخت یک برنامه یک‌سال را سپری کرده‌ام؛ این مدت‌زمان برای تولید یک برنامه اصلا مناسب نیست؛ گاهی موانعی سر‌راه آدم قرار می‌گیرند که ترجیح می‌دهی انرژی خودت را صرف موقعیت‌های دیگر کنی تا نتیجه آن‌ها کاربردی‌تر باشد. من مایلم در برنامهای که حضور دارم و آن را اجرا می‌کنم خودم باشم؛ بسیار مشتاقم که از دغدغه‌های روزمره خودم و انسان‌هایی که در اطراف، جامعه، کشورم و ... هستم بگویم. بنابراین بهتر است که از تجربیات مجریان و حضور به جای آن‌ها در جایگاه درست در برنامه‌ها بهره برد. مورد دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد این است که از ایده‌ها و یا برنامه‌هایی که در گذشته پخش شدند و مردم هنوز دوستشان دارند، می‌توان در برنامه‌سازی استفاده کرد؛ برنامه‌هایی مثل «کلاه قرمزی»، «رادیو هفت» که هیچ منافاتی با عرف، جامعه، ارزش‌ها و ... ندارند و متاسفانه در‌صورت عدم‌ساخت، جای خالی آن‌ها همیشه در بین برنامه‌های تلویزیونی احساس خواهد شد؛ در‌نتیجه آدم‌های خوش‌ذوق کنار گذاشته خواهند شد و افرادی وارد می‌شوند که حتی فاقد‌فکر و ذوق متناسب با برنامه‌سازی هستند.
کاربرد فاکتورهای تخصصی در کنار بروز احساسات و در‌واقع نقش بازی نکردن به اجرای موفق کمک می‌کند؟
به‌طور‌کلی داشتن حال‌خوب و مساعد در تصویر و اجرا هم نمود پیدا می‌کند؛ هر‌کدام از ما مجریان قطعا باید با احوال مساعدتری روی آنتن قرار بگیریم و این موضوعی است که فقط خود ما در آن دخیل نیستیم؛ عواملی که کنارمان هستند، حتی تصویربرداران هم سهم مهمی دارند. بسیاری مواقع به علت این‌که اجرا، شغل و محل ارتزاق فرد محسوب می‌شود، این برداشت وجود دارد که باید اعمال‌کننده باشد در‌صورتی که این‌کار لطمه شدیدی به کار وارد می‌کند، در‌ادامه مجری نیز احساس مسئولیت و انگیزه خود را از‌دست می‌دهد آن‌هم به‌صرف این‌که در درازمدت برنامه‌های مشارکتی یا سفارش‌شده را اجرا کند. قطعا وقتی برای خانواده ها اجرا می‌کنیم باید دغدغه‌های آن‌ها را در‌نظر بگیریم؛ قبول دارم که تلویزیون هم یک‌سری ملاحظات مالی دارد اما همه این‌ها باید به‌تناسب پیش رود، همچنین فراموش نکنیم که نباید مخاطب را دست‌کم گرفت؛ مخاطب ما مخاطب هوشیاری است. گاهی من در برنامه از حس خوب و شادی حرف زده‌ام اما مخاطب حس من را دریافت کرده و پیامک فرستاده که امروز خوشحال نیستی؛ در این اتفاق منهای ارتباطات فردی، تعامل همکاران و نحوه برخود آن‌ها هم نقش پر‌رنگی دارد.
کلام آخر.
گاهی اوقات مدیران به‌شکل سلیقه‌ای برخورد می‌کنند، امیدوارم این موارد را کنار بگذاریم و فقط نگوییم که تلویزیون دچار ریزش مخاطب شده است؛ ببینیم علت ریزش مخاطب چیست؛ با در‌نظر گرفتن تمام محدودیت‌ها که بسیاری از آن‌ها محدودیت نیستند بلکه عرف هستند هم می‌توان برنامه‌سازی بکرتر و به‌‌روزتری داشت اما این اتفاقات خیلی‌کم است و قطعا در سیستم مدیریتی، تدبیر و اعمال‌نظر مدیران، نقش مهم و بسزایی خواهد داشت. اگر مجری با سابقه طولانی قرار است از برنامهای حذف شود حداقل برای استفاده از تجربیات او جایگاه دیگری را برایش در‌نظر بگیریم نه این‌که به‌طور‌کلی او را از یاد ببریم؛ نکته دیگر بحث ممنوع‌الکاری است که می‌توان تذکر یا قطع فعالیت دوره‌ای و جایگزین را به‌جای آن استفاده کرد چرا‌که این قضیه به‌شدت آسیب‌زننده است.