سینمایی که تنها با کمدی حالش خوب می‌شود!
اعلام میزان فروش سینماها در سال۹۶ نشان می‌دهد با وجود افزایش درآمد فروش، مردم کمتر به سینما رفته‌اند و فیلم‌های غیرکمدی اغلب فروشی متوسط همراه با ضرر داشته‌اند.
اعلام میزان فروش سینماها در سال96 نشان می‌دهد با وجود افزایش درآمد فروش، مردم کمتر به سینما رفته‌اند و فیلم‌های غیرکمدی اغلب فروشی متوسط همراه با ضرر داشته‌اند.
در روزهای پایانی سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، حجت‌الله ایوبی رئیس وقت سازمان سینمایی، مهمان برنامه هفت با اجرای بهروز افخمی شد. حضور ایوبی در برنامه هفت، باعث بحث‌های چالشی درباره وضعیت سینما در سال 96 شد و بهروز افخمی از ایوبی خواست تا استعفا کند، در مقابل این پیشنهاد را نیز داد که اگر فروش سینما در سال 96 به 200 میلیارد تومان برسد، وی استعفا خواهد کرد، ایوبی هم خوشحال از پیشنهاد مجری برنامه هفت تأکید کرد حتماً فروش سینما از 200میلیارد تومان عبور خواهد کرد. امروز و در آخرین روزهای سال 96، میزان فروش سینما اعلام شده، اما نه دیگر خبری از ایوبی است و نه افخمی، تنها چیزی که باقی مانده این است که هنوز رقم فروش سینما به 200میلیارد تومان ادعایی نرسیده و خوش‌خیالی رئیس وقت سازمان سینمایی برای رسیدن به این رکورد بی‌نتیجه ماند.
سازمان سینمایی با انتشار گزارشی میزان فروش سینماها تاپایان امسال را در مجموع 170میلیارد تومان اعلام کرد. طبق این میزان فروش سینما نسبت به سال گذشته با 11درصد رشد همراه بوده و آن را می‌توان رکوردی جدید برای سینما اعلام کرد. سال پیش سینماها توانسته بودند در مجموع به میزان 157میلیارد تومان فروش داشته باشند اما این تنها بخش مثبت این گزارش است؛ بخشی که می‌توان رکوردشکنی سینما را ناشی از افزایش قیمت بلیت دانست و در مقابل با عدد واقعی‌تر میزان مخاطبان و تماشاگران سینما روبه‌رو شد. رقمی با افت 11درصدی که نه تنها رونق سینمایی مدنظر ایوبی را برآورده نکرده بلکه شیب نزولی آن حکایت از وضعیت بد اقتصادی سینمای ایران دارد.
آن سوی سکه یک رکوردشکنی
سال 96 برای سینماها با افزایش قیمت بلیت همراه بود. افزایش 20 درصدی قیمت بلیت سینماها البته اعتراض‌هایی را به همراه داشت ولی با پایان تعطیلات نوروزی مشخص شد با افزایش قیمت بلیت، درآمد سینماها رشد داشته است اما در دو هفته اول سال تعداد کسانی که به سینما رفته بودند در مقایسه با سال قبل از آن با یک کاهش چشمگیر روبه‌رو شد. دو هفته اول امسال741هزارو944 نفر از فیلم‌ها دیدن کردند که نسبت به سال گذشته با افت227هزارو487 نفر مخاطب مواجه شد.
سال بد سینما از همان روزهای اولیه سال 96 خودش را نشان داد. فیلم‌های نوروزی 96 شامل خوب بد جلف، گشت2، سه بیگانه، ماجرای نیمروز، آباجان و یک روز به‌خصوص، شامل 3 فیلم کمدی بودند؛ فیلم‌هایی که سهم اصلی فروش سینما را در دست داشتند. در روزهایی که مردم کمتر به سینما می‌رفتند، سال 96 سال رونق فیلم‌های کمدی شده بود، سینمای کمدی چند رکوردشکنی را به همراه داشت. این رکوردشکنی‌ها به معنای رونق یافتن سینما نبود چون سایر ژانرها با ضرر و زیان روبه‌رو می‌شدند و کسی از این وضعیت راضی نبود.
یک توئیت افشاگر
با اعلام میزان فروش سینماها در سال 96، سیدمحمود رضوی تهیه کننده سینما در توئیتی نوشت: «از مجموع فروش 170میلیاردی سینمای ایران تا بهمن 96، 102میلیارد تنها متعلق به هفت فیلم کمدی صدر جدول فروش بوده و 15فیلم بعدی جدول فروش جمعاً 46میلیارد تومان فروش داشته‌اند و 60 فیلم بعدی تنها حدود 22میلیارد، این یعنی حداقل 60فیلم در اکران منتضرر شده‌اند، این داستان سال‌هاست در حال تکرار است.» ضرر، واژه بدی برای هر فعالیت اقتصادی است؛ واژه‌ای که گویا با سینمای ایران قرابت نزدیکی پیدا کرده است. امسال فیلم‌های ژانر اجتماعی، کودک و همه ژانرهای غیرکمدی، مزه تلخ ضرر را چشیده‌اند.
زمانی رسیدن به فروش بالای یک میلیارد تومان برای یک فیلم سینمایی به معنای این بود آن فیلم وارد سوددهی شده و نامش در باشگاه میلیاردی‌های سینما ثبت می‌شد. افزایش قیمت بلیت سینما در سال‌های اخیر عضویت در باشگاه میلیاردی‌ها را آسان کرده و خیلی از فیلم‌ها از مرز فروش یک میلیارد عبور می‌کنند، حتی رکوردشکنی هم چندان سخت نیست و امسال شاهد رکوردشکنی‌های متعدد بودیم. تنها مسئله‌ای که باعث ضرر سینما شده، نرفتن مردم به سینماست. مردم به سینما نمی‌روند و اگر هم بروند فقط سراغ کمدی‌ها می‌روند. همین اصل ساده باعث افزایش علاقه به ساخت فیلم کمدی شده و خالتور بودن یکی از گزینه‌های تضمین فروش شده است.
سینمای مستقل و بخش خصوصی قربانی می‌شوند
اگر در ایتالیا و امریکا صحبت از مافیا به معنای انجام فعالیت‌های غیرقانونی مانند فروش مواد مخدر تفسیر می‌شود، در سینمای ایران واژه مافیا مترادف وضعیت اکرانی است که برخی از دفاتر پخش فیلم آن را رقم زده‌اند. چند تهیه‌کننده تا امروز درباره مافیای پخش فیلم صحبت کرده‌اند و انگشت اتهام خود را متوجه یک دفتر خاص کرده‌اند؛ دفتری که اتفاقاً فهرستی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینما را در اختیار دارد. گفته شده لابی این دفتر پخش برای یک فیلم کمدی که طی نیمه اول سال جاری روی پرده رفت، باعث شد تا فرصت اکران چند عنوان فیلم بسوزد و در نهایت در اواخر امسال فشار سنگینی برای اکران فیلم‌ها به وجود آمد و تعداد زیادی فیلم در فرصت محدودی اکران شدند. سینمای مستقل که خیلی کم پیش می‌آید با آن دفتر سینمایی خاص کار کند، در رقابتی نابرابر تعداد پایینی سالن و سانس‌های مرده را در اختیار داشت در حالی که سالن‌های اصلی سینما و بهترین سانس‌های اکران در اختیار چند فیلم خاص بود.
اظهارات امیرحسین شریفی، تهیه کننده سینما در برنامه تلویزیونی شب‌های شفاهی، نشان دهده اوج بحرانی است که سینمای ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کند، این تهیه کننده با نام بردن از تعدادی از تهیه‌کنندگان نامدار سینما که سال‌هاست از گردونه تولید خارج شده‌اند، این اتفاق را ناشی از عدم رعایت عدالت در قراردادهای اکران دانست. نگاهی به آخرین جدول فروش سینما که در هفته پیش منتشر شد نشان می‌دهد فیلمی مانند «آیینه بغل» که جریان ساخت و اکران آن نماد کاملی از برخورداری از یک رانت سینمایی است با وجود گذشت 12 هفته از اکران، دارای 130 سالن سینماست در حالی که فیلم «مادری» در هفته اول اکرانش که مهم‌ترین زمان اکران است، صرفاً 21 سالن را در اختیار دارد.
چیزی که در سینمای ایران خودش را نشان داده این است که یک فیلم برای فروش باید یا کمدی باشد یا اینکه با یک دفتر پخش‌کننده خاص همکاری داشته باشد یا در نهایت اگر هیچ کدام از اینها را نداشت، منتظر معجزه بماند تا صبح دولتش بدمد!
منبع: روزنامه جوان