ماکان بند: ما دو تا داداشیم!

سال 96 سال گروه های موسیقی وبه قول معروف بندها بود. در عرض همین یک سال گروه های زیادی مثل هوروش بند، ماکان بند و... فعالیت خود را شروع کردند و از قضا در کنار تک خوان هایی مثل بهنام بانی و حمید هیراد و... با استقبال خوبی مواجه شدند. امیر مقاره و رهام هادیان به عنوان دو جوان دهه هفتادی از جمله جوان ترین خوانندگان فعلی هستند و با هم گروه ماکان را تشکیل دادند. آن ها تا این لحظه فقط دو آلبوم «دیوونه بازی» را منتشر کردند.

در بین آهنگ های این آلبوم قطعه «هر بار این درو» با استقبال بسیار زیادی رو به رو شده است و احتمالا در چند ماه اخیر هر کسی که سوار تاکسی شده حداقل یک بار این قطعه را شنیده است. با این که مدت زمان کمی از شروع فعالیت های گروه ماکان گذشته، آن ها طرفداران زیادی پیدا کرده اند و کنسرت های شلوغی را برگزار می کنند. بین دو سانس یکی از کنسرت ها به سراغشان رفتیم و در مورد موفقیت هایی که در سال 96 داشتند صحبت کردیم.

ماجرای ماکان بند از کجا شروع شد؟

امیر: ماکان بند یک سالی است که شروع شده است. اما قبلش من به سبک خودم کار می کردم ولی آهنگی بیرون نداده بودم. رهام هم به سبک خودش کار می کرد ولی رهام هم مثل من آهنگی بیرون نداده بود. آقای خسروی از یک طریقی با هم دیگر آشنا شدیم یک تست صدایی از من گرفت. بعد از من صدای رهام را دید و گفت خوب است. خدا را شکر از آن جا قرار بر این شد که یک گروهی تشکیل شود که اسمش ماکان باشد.

پس قبل از ماکان هیچ آشنایی نداشتید؟

رهام: باعث و بانی تشکیلش بیشتر فضای مجازی بود. من کاری را در شبکه های اجتماعی منتشر کرده بودم همان را به عنوان نمونه کار فرستادم و بعد تماس گرفتند و ماجرای همکاری مطرح شد.

حالا چرا ماکان بند؟

امیر: یک سری اسم است که مجوز می گیرد و یک سری ها نه! یکی از اسم ها مجوزبگیری که وجود داشت ماکان بود که معنی قشنگی هم داشت. ماکان یعنی شجاعت به دلیل همین اسم گروه را گذاشتیم ماکان.

چه اسم هایی مجوز نمی گیرد؟ یعنی در این زمینه به مشکل خوردید؟

امیر: نه به مشکل نخوردیم اما قطعا هر اسمی را نمی شود گذاشت. باید اسم معنی خوبی داشته باشد.

شما دهه هفتادی های موسیقی ایران هستید. اوضاع برایتان چطور است؟

امیر: نه خیلی ها هستند. ولی اوضاع خوب است.

رهام: اگر منظورت هفتادی است فکر کنم سه چهار تایی باشیم.

با این که یک سالی هست شروع کردید یک سری آهنگ هایتان خیلی شنیده شده. فکر می کردید که چنین اتفاقات بیفتد؟

امیر: رهام سازنده این موزیک بوده است. به نظر من اگر این سوالتان را خودش جواب بدهد قشنگتر است.

رهام: راستش به این شکل فکر نمی کردیم. ما دو سه انتخاب داشتیم و سه چهار کار را از قبل زده بودم. «هر بار این دور» هم جزئش بود. وقت هفت هشت کار بیرون دادیم نشستیم و بین دو سه کاری که من داشتم انتخاب کردیم و خدا را شکر گرفت.

خیلی از راننده ها این آهنگ را گوش می کنند.

امیر: احتمالا به این خاطر است که کسی در را محکم نبندد (می خندد)

در این یک سال خیلی بندها زیاد شده اند به نظرتان دلیل استقبال مردم از بندها چیست؟

امیر: فکر می کنم علم موسیقی مردم خیلی بالا رفته است. مردم دیگر هر آهنگی را قبول نمی کنند به خاطر همین هم وقتی یک آدمی که واقعا علمش را دارد می آید و یک سری آدمی را که هنرمند هستند و علم دارند را دور هم جمع می کنند و یک بندی را تشکیل می دهند، مردم استقبال می کنند. این باعث می شود این گروه موفق تر باشند و بتوانند به آن هدفی که دارند و می خواهند، برسند.

رهام: به نظر من سلیقه عوض می شود. همه جای دنیا همین است. در رنگ پیراهن و در همه چیز. موزیک هم همین است. 10 سال دیگر کلا این سبکی که کار می کنیم کنار می رود یک چیز جدیدی می آید بالاخره سلیقه ثابت نیست و عوض می شود.

منظورم سبک نبود بیشتر به بحث گروهی خواندن اشاره داشتم.

رهام: بله الان مردم هم گروه ها را دوست دارند. آن ها دنبال چیز جدیدتری هستند. گروه که باشد اتفاق قشنگ تری در یک سری از آهنگ ها رخ می دهد.

امیر: خیلی ها هم هستند که تکی کار می کنند. کار خوب شنیده می شود شما بند بزنید فردی کار کنید اصلا هیچ فرقی برای مردم ندارد کاری که خوب باشد و دوست داشته باشند شنیده می شود.

یکی از خواننده های قدیمی و بسیار محبوب حرفی زده بود که چرا این همه بند (Band) زیاد شده است و فقط مانده یک گروه شکسته بند به موسیقی وارد شود. حرفش شبیه همان مثال معروف است که می گویند هر کسی از مادرش قهر می کند خواننده می شود. این را شنیدید؟

رهام: ای بابا. می دانستم آخرش معلوم می شود انگیزه ام از خواننده شدن دعوا با مادرم بوده است. (می خندد)

امیر: می توانم بپرسم چه دوست عزیزی این حرف را گفته است؟

رضا صادقی بود.

امیر: من شخصا برای آقای صادقی خیلی احترام قائلم. چون واقعا قلبا دوستش دارم و کاری به مصاحبه یا چیزهای دیگر ندارم. مصاحبه را هم ندیدم و به خاطر همین نمی توانم چیزی بگویم ولی هر حرفی زدند به نظرم صرفا نظرشان را گفتند. البته توهین با نظر فرق می کند ولی فکر می کنم که نظرشان را گفتند.

رهام: همین طور است. آقای صادقی خیلی وقت است کار می کند، ما از ایشان خیلی چیزهایی را یاد گرفتیم. در حال حاضر هم مصاحبه را ندیده ام ولی الان آن در مقابل چیزی که گفتید عکس العمل من این است که اصلا ناراحت نشدم. نظرشان این بوده و اگر بدشان بیاید آمده است دیگر طبیعی است.

امیر: ما در خیابان هم می رویم دو نفر دوستمان دارد و یک نفر دوستمان ندارد. نمی شود برویم یقه اش را بگیریم که چرا ما را دوست نداری.

در فضایی که گروه ها زیاد شده اند و خوانندگان دیگر هم در حال رقابت هستند چه برنامه ای برای ماندگار شدن دارید؟

امیر: کار خوب را هر کسی که بخواند و مردم دوست داشته باشند شنیده می شود. من یک چیزی می گویم امیدوارم کسی ناراحت نشود. من خودم یک عقیده ای دارم که دوست دارم آهنگی که ساخته می شود را مردم دوست داشته باشند. وقتی مردم دوست داشته باشند خدا حمایت می کند. خود مردم حمایت می کنند و کار می گیرد و در نهایت همه جا شنیده می شود. ماندگار شدن در همین است. اصلا عقیده مان این نیست که فقط آهنگی را به بازار عرضه کنیم و تمام شود و برود. شنیده شدن یا شنیده نشدن کارها برای ما مهم است.

رهام: ببینید اسم سبکی که کار می کنیم پاپ است و پاپ از پاپیولار می آید. می خواهم بگویم مردم باید خوششان بیاید. برای این هم که از بقیه جا نمانیم باید کار کنیم. طبیعی است باید با سلیقه مرد جلو برویم و جلوی خودمان را ببینیم.

برای این نوآوری می خواهی چه کار بکنی؟

رهام: نگران نباشید. ایده زیاد داریم کم کم پیاده می کنیم.

اگر اشتباه نکنم قدیمی ترین گروه آریان بود که چند سالی است از هم جدا شدند. فکر می کنید این اتفاق برای شما هم رخ بدهد؟

امیر: اگر بگوییم که فکر نمی کنیم دروغ است. هر کسی وقتی در هر حرفه ای می رود خوبش را وقتی می بیند، بدش را هم می بیند. ما تمام تلاشمان را می کنیم که این اتفاق امکان ناپذیر باشد. هم برای من هم برای رهام. اصلا کاری به موزیک ندارم، رهام مثل داداش من است. آدم از داداشش جدا می شود؟ نمی شود!

رهام: همین که امیر گفت. کار گروهی کلا در ایران سخت است. از بچگی اصلا کار گروهی را یاد نگرفتیم و کنار آمدن با گروه اصلا آسان نیست. ولی شکر خدا منو امیر سر کارها راحت با هم کنار می آییم. فقط دو سه مانع است که یکی یاشار است. (می خندد)

امیر: منظور از مانع این است که یاشار سخت پسند است. یعنی وقتی یک ملودی را به او می دهیم خیلی سخت گیری می کند. البته این سخت گیری ها هم حسابی جواب داده است.

شما بین هم رقابت دارید؟

امیر: در گروه خودمان هر چیزی و هر کاری و هر وظیفه ای را به یک نفر دادیم به خاطر همین رقابت نداریم. در کاری که مثلا رهام انجام می دهد من اصلا دخالت نمی کنم یعنی رهام می پرسد که نظرت چیست ولی من نمی روم بگویم اینکاری که کردی بد است. دخالت نمی کنم چون خودش یک موزیسین درجه یک است. به خاطر همین تا به حال به این مشکلاتی که با هم رقابت کنیم برنخوردیم. بیشتر رفاقت داریم.

پس به جز زمان کاری رابطه ای ندارید؟

امیر: نه اینکه بگویم اصلا رابطه نداریم، قطعا داریم چون می رویم پیش هم روی آهنگ ها کار می کنیم ولی زیاد نمی توانیم با هم دیگر باشیم چون خیلی کم می شود که بیکار باشیم. رهام و من پیش خانواده هایمان هستیم.

برای آینده چه برنامه ای دارید؟ و این که سال 97 را برای خودتان چطوری می بینید؟

رهام: برای خودمان دوست دارم سال 97 ده برابر از امسال بهتر باشد. برای این هدف همه تلاشمان را می کنیم. این جا هم بگویم که سال 96 برای من و امیر خیلی خوب بود اما برای مردم کشورم سال جالبی نبود. مطمئنم97 سال بهتری می شود چون تلاشمان را می کنیم کارهای جدید تولید کنیم. ان شاءالله که آلبوم هم جزئش باشد و حتما سال خوبی خواهدبود.

امیر: امیدوارم در سال 97 کارهای خوبی داشته باشیم که مردم دوست داشته باشند.

هفته نامه همشهری جوان - یوسف هاشمی