زنگ خطر برای جنگ آب به صدا درآمده است
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: بحران آب و خشکسالی زاینده رود بیشترین دلیل اعتراضات مردمی در سال گذشته بوده و این یعنی زنگ خطر برای جنگ آب به صدا درآمده است.
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: بحران آب و خشکسالی زاینده رود بیشترین دلیل اعتراضات مردمی در سال گذشته بوده و این یعنی زنگ خطر برای جنگ آب به صدا درآمده است.
به گزارش مهر، فریده روشن پیش از ظهر یکشنبه در جلسه علنی شورای اسلامی شهر اصفهان اظهار داشت: سال گذشته شاهد اعتراضات زیادی از سوی مردم اصفهان بودیم که بیشترین دلیل آن وضعیت زاینده رود است.
وی بیان داشت: در پی خشکسالی و وضعیت بحرانی آب شاهد از دست رفتن بسیاری از فرصت های شغلی بودیم که به صورت مستقیم و غیر مستقیم اشتغال آنها به وضعیت آب بستگی داشت.
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان، صرفه جویی را باید سرلوحه کار و زندگی خود قرار دهیم، تصریح کرد: در توسعه نامتوازن شهری و گسترش شهرنشینی و صنعتی شدن بیش از حد، حفر صدها حلقه چاه، فقدان مدیریت درست آب و مصرف نادرست از آب از عوامل اصلی بحران آب در اصفهان است.
وی عنوان کرد: کم آبی و خشکسالی زاینده رود اثرات منفی در تمامی ارکان زندگی برجای گذاشته است که می توان به کاهش نرخ رشد اقتصادی و فرصتهای شغلی، کاهش تعداد توریست های داخلی و سطح درآمد اقتصادی، کاهش حجم تولید محصولات کشاورزی و از بین رفتن دامها به دنبال تنزل استاندارد زندگی مردم همگی اشاره کرد که کمآبی به یکی از مهمترین مسائل استراتژیک اصفهان تبدیل شود.
عدم چاره اندیشی برای بی آبی اصفهان باعث سقوط ما به دره مرگ می شود
روشن آلودگیهای آب را نیز دیگر معضل پیش رو با توجه به بحران آب دانست و افزود: آب آلوده منجر به آلوده شدن مواد غذایی شده و می تواند منجر به افزایش بحران غذایی شود.
وی با اعلام اینکه در جریان این کمآبی و آلودگی آبها، شاهد ظهور و بروز بیماریهای مختلفی هستیم که سلامت مردم شهر را به خطر میاندازد، اعلام کرد: این بیماریها منجر به تحمیل هزینههای درمانی کلان می شود و نکته مهم در اینجاست که عده زیادی از افراد در معرض خطر را، کودکان تشکیل می دهند.
عضو شورای شهر اصفهان با بیان اینکه اگر زودتر چاره ای برای خلاصی وضعیت اصفهان از این بی آبی اندیشیده نشود، دیر یا زود به دره ای سقوط می کنیم که خشک و مرگبار است، گفت: برای مصرف بهینه آب در وضعیت بحرانی لازم است سیاستها و استراتژیهایی نظیر تدوین برنامه جامع آموزشی، اطلاعرسانی، آگاهسازی و جلب مشارکت عمومی، که نگرش و رفتار مردم را به سمت صرفه جویی آب سوق میدهند و همکاری آنها را در زمینه اجرای اقدامات مدیریت تقاضا افزایش میدهد، متمرکز شویم و به دنبال آن باید گفتمان عمومی یعنی گفتگوی محلی در خصوص بحران آب شکل گیرد.