دشت لاله‌های واژگون خوانسار
سرما که رخت برمی‌بندد، بهار که می‌شود و آفتاب اریب‌وار، روی دشت می‌تابد، لاله‌ها از دل خاک، سرک می‌کشند.
سرما که رخت برمی‌بندد، بهار که می‌شود و آفتاب اریب‌وار، روی دشت می‌تابد، لاله‌ها از دل خاک، سرک می‌کشند. لاله‌های کوچک جوانه می‌زنند، قد می‌کشند و به وقت رسیدن، درست به‌سان اشکی که از صورت گل میان سُرخوردن و نخوردن، بلاتکلیف مانده باشند و به مانند دلی پر گلایه از آبی آسمان، رویشان را به زمین می‌گردانند، واژگون می‌شوند تا چشم در چشم زمین بدوزند. لاله‌های واژگون، روایت بهار سرخوشند در گلستان کوه؛ کوهی که در ۱۵ کیلومتری خوانسار نشسته و شهر لاله‌ها شده. گلستان کوه در جنوب شهرستان خوانسار و در فاصله ۱۵۰ کیلومتری شمال غرب اصفهان، منطقه‌ای سرسبز را به نام خود کرده؛ جایی که گونه‌های گزنگبین، پیاز وحشی و انواع گل‌های زیبا را میزبانی می‌کند. گیاهانی که صخره و دشت، خانه‌شان است. باران، لاله‌ها را رستگار کرده و در شبی بهاری، به وقت اواخر فروردین، بارش برف شبانه، سفیدپوششان کرد تا جانی دوباره در آنها بدمد. تلفیق سرخی لاله و سبزی دشت و سفیدی برف، قصه بهار را در سرشان زمزمه می‌کند؛ قصه شهر لاله‌های سرخ. لاله‌های گلستان کوه را باید در بهار به تماشا نشست. از فروردین تا اواسط خرداد بهترین زمان برای دیدار با شهر بهار
است.
