جعفری: امیر قلی امینی، خود را وقف مردم کرد

یکی از برنامه‌های متعدد هفته فرهنگی اصفهان که از ۳ تا ۹ اردیبهشت‌ماه به همت شهرداری اصفهان برگزار می‌شود، بزرگداشت امیر قلی امینی، روزنامه‌نگار خوش‌سابقه اصفهانی است.
به گزارش خبرنگار ایمنا، این بزرگداشت در تاریخ ۸ اردیبهشت‌ماه در کتابخانه مرکزی برگزار می‌شود و مقررشده در این روز، نشان استاد امینی طراحی و در روز خبرنگار، طی تنظیم آیین‌نامه‌ای به منتخبان اهدا شود و این مهم از سطح منطقه‌ای به فراملی تبدیل شود.
امیر قلی امینی، نویسنده، روزنامه‌نگار، سیاست‌مدار، مترجم و پژوهشگر ایرانی بود. او که در سال ۱۲۷۶ خورشیدی در اصفهان متولد و در نوجوانی از هر دو پا فلج شد. بااین‌حال، در حوزه روزنامه‌نگاری، ترجمه و فعالیت‌های سیاسی و امور خیریه‌ای بسیار فعال بود. او در فاصله‌ سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۲۱، روزنامه «اخگر» و از ۱۳۲۲ تا ۱۳۵۴، روزنامه‌ «اصفهان» را در اصفهان منتشر ‌کرد.
امینی از سال ۱۳۲۲ تا ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، در صحنه سیاسی اصفهان فعال بود و در سال ۱۳۲۴ حزب آزادی را تأسیس کرد که در ۱۳۲۵ در شعبه حزب دموکرات ایران ادغام شد. امینی، رئیس شعبه اصفهان این حزب بود.
او پس از ۲۸ مرداد، به دلیل حمایت از دکتر مصدق و نهضت ملی شدن نفت، از فعالیت‌های سیاسی و عام‌المنفعه به ‌ناگزیر کناره گرفت، اما به فعالیت‌های فرهنگی خود ادامه داد.
تأسیس جمعیت شیر و خورشید سرخ اصفهان در سال ۱۳۱۱ و تأسیس پرورشگاه کودکان اصفهان در ۱۳۱۳ از مهم‌ترین فعالیت‌های عام‌المنفعه‌ امینی است. او در فاصله‌ سال‌های ۱۳۱۲ تا ۱۳۲۸ در چند دوره به عضویت انجمن شهر اصفهان درآمد و در برخی از این دوره‌ها، ریاست انجمن را نیز بر عهده داشت. امینی در سال ۱۳۵۷ درگذشت.
عبدالحسین جعفری، یکی از قدیمی‌ترین خبرنگارهای اصفهان که ۵۳ سال سابقه فعالیت روزنامه‌نگاری دارد، درباره امیر قلی امینی به خبرنگار ایمنا گفت: امیر قلی امینی، یکی از شجاع‌ترین روزنامه‎‌نگاران تاریخ کشور بوده که صحت این مسئله را مقالات و تیترهای جذابی که به رشته تحریر درآورده، ثابت می‌کند.
وی اظهار کرد: امیر قلی امینی، یکی از قدیمی‌ترین روزنامه‌نگاران استان اصفهان بود که فعالیت خود را با روزنامه «اخگر» آغاز کردند. زمانی که نشریه «اخگر» به‌واسطه انتقال مدیریتش به اصفهان، در شرف تعطیلی قرار داشت، امیر قلی امینی، عهده‌دار مدیریت آن شد و بعدها این نشریه به روزنامه «اصفهان» تبدیل شد.
جعفری ادامه داد: روزنامه «اصفهان» تا دهه ۵۰ اداره شد و در آن زمان، مشمول طرحی قرار گرفت که بر اساس آن، بسیاری از روزنامه‌های کشور تعطیل ‌شدند.
وی ادامه داد: مرحوم امیر قلی امینی ازنقطه‌نظر شخصی، باوجود این‌که نیمی از بدنش دچار فلج شده بود و روی تخت به‌صورت خوابیده بود، فعالیت روزنامه‌نگاری را انجام می‌داد.
جعفری گفت: امینی، در برهه‌ای از تاریخ نیز مسئولیتی در انجمن شهر داشت. او بنیان‌گذار اولین یتیم‌خانه اصفهان هم بود که بعدها این یتیم‌خانه، به پرورشگاه تبدیل شد و کودکان در آن تحصیل ‌کردند. دبستان امیر قلی امینی، به دلیل سیستم آموزشی پیشرفته‌اش، یکی از مدارس موفق زمان خود بود. منزل مرحوم امیر قلی امینی نیز در زمان حیات وی، وقف فعالیت‌های فرهنگی شد.
جعفری درباره نحوه همکاری‌اش با امیر قلی امینی هم اذعان کرد: من هم با ایشان در دهه ۴۰ و ۵۰ همکاری کردم و برای نشریه او، مطلب می‌نوشتم. آخرین مصاحبه با او را نیز که یک هفته قبل از فوتش انجام شد، من انجام دادم.
وی ادامه داد: در گذشته، همه روزنامه‌ها و مدارک مرحوم امیر قلی امینی، در کتابخانه مرکزی شهرداری نگهداری می‌شد و بعدها، آن‌ها را به کتابخانه فرهنگ و هنر اداره فرهنگ و ارشاد استان منتقل کردند. متأسفانه آن مجموعه ازآنجا نیز به مرکز اسناد ملی انتقال یافت و ازآنجا به تهران منتقل شد؛ بنابراین در حال حاضر، شهر اصفهان، نه‌تنها این نشریه‌ها را ندارد، بلکه از مجموعه غنی و ارزشمندی که باید در دسترس پژوهشگران باشد، بی‌بهره است، اما طبق اطلاعی که دارم، تعدادی از این روزنامه‌ها در کتابخانه مرکزی دانشگاه اصفهان موجود است.
جعفری گفت: توجه به مردم و رعایت عدالت اجتماعی برای امیر قلی امینی، دغدغه بزرگی بود. او باوجود شرایط جسمانی خود، بسیار شجاعانه در این دو مقوله فعالیت می‌کرد و می‌توان گفت یکی از مهربان‌ترین و شریف‌ترین انسان‌ها بود که هم شجاعانه حرفش را می‌زد و هم مدافع حقوق مردم بود تا مشکلاتشان حل شود.