بازار داغ خون بازی در دبیرستانهای دخترانه
دستهایشان را گذاشتهاند کنار هم؛ هر یک از دستها پر است از خط و خطوطی که تیغ روی آن کشیده شده است. دختران یک مدرسه دخترانه روی دستهایشان تیغ میکشند و به خود آسیب میزنند.
دستهایشان را گذاشتهاند کنار هم؛ هر یک از دستها پر است از خط و خطوطی که تیغ روی آن کشیده شده است. دختران یک مدرسه دخترانه روی دستهایشان تیغ میکشند و به خود آسیب میزنند. البته این مختص یک دبیرستان نیست. خیلی از دخترها خودزنی یا همان خونبازی را راهی برای رسیدن به آرامش میدانند. دخترها هر یک روی دستهایشان جای زخمی دارند که میگویند از این کار لذت میبرند. خشونت راه خود را به مدارس باز کرده و آموزشوپرورش هم کار خاصی انجام نمیدهد. این ماجرا فقط برای دخترهای دبیرستانی امروز نیست. در گذشته هم چنین کارهایی بهصورت مشابه وجود داشت؛ البته نه به این شدت. مثلا بچهها با کبریت به خود آسیب میرساندند؛ آسیبی که بهمراتب کمتر از خونبازی بود.
بهاره مهرجویی، روانشناس حوزه تربیت، به «عصر ایران» میگوید: «خودزنی بین دختران دانشآموز بهراحتی اتفاق میافتد، این کار به دست خودشان یا حتی اگر ناتوان در انجام آن باشند یا بترسند ازسوی فرد دیگری، برایشان انجام میشود. جالب اینجاست که مدارس چنین مسئلهای را میدانند، ولی از دانشآموزانی که به خودزنی دست زدهاند میخواهند که زخمشان را بپوشانند. بیشتر نوجوانان علایق و نیازهایی ازجمله نیاز به احترام، دوستداشتهشدن، معرفیشدن به جامعه، خودنمایی، موردتشویق قرارگرفتن و ارزشمند محسوبشدن دارند که وقتی به این نیازها پاسخ داده نمیشود، دست به مکانیزمهای دفاعی میزنند. ممکن است برخی مکانیزم دفاعیشان این باشد که نقاش یا کوشا در درس باشند که توجه دیگران را به خودشان جلب کنند، برخیها هم بهصورت خودزنی این کار را میکنند. این در حالی است که باید نوجوانان و جوانان رشد متعادل و همجانبه پیدا کنند.»
مهرجویی درباره دلایل این دختران برای خودزنی، میگوید: «تعدادی از دختران به این دلیل که دوستانشان دست به چنین کاری زدند از آنها الگوبرداری میکنند؛ چون فکر میکنند کارشان درست است. بعضیها هم از آرامشی میگویند که این کار به آنها میدهد، اما هر چه هست راهی است برای افزایش خشونت در بین دخترانی که این روزها از آن حرفهای زیادی میزنند.» از ماجرای تیغزنی دختران در مدارس که فاصله بگیریم به خشونتهایی میرسیم که این روزها در حال افزایش هستند و دعواهای خیابانی را شامل میشوند. دعواهایی که در مترو و مکانهای عمومی هر روز بیشتر اتفاق میافتد. متاسفانه این نوع دعوا همیشه برای عموم مردم جذابتر بودهاست.
دعواهای زنانه هنوز هم یک اتفاق عادی نیست و در جستوجوها فیلمهای زیادی از آن میتوانید به دست بیاورید، اما چرا این اتفاق میافتد؟ مهرداد نریمانی، روانشناس، میگوید: «سالها طول میکشد تا ما به زنانی که خلاف تصور عموم رفتار میکنند، عادت کنیم.
هنوز هم در نظر خیلی از ما زنی که با یک زن دیگر دست به یقه شود و شروع به کتککاری کند، کار عجیبی انجام داده و همین عجیب بودن است که ما را مشتاق میکند تا به تماشای این دعوا بنشینیم؛ البته این مورد تنها مختص ایران نیست. این موضوع در کشورهای دیگر هم به همین اندازه عجیب است. با اینکه مدتهاست این تابو شکسته شده است.» آمارهای پزشکی قانونی نشان میدهند نزاع زنان در حال افزایش است.
طبق آخرین آمارهای پزشکی قانونی بیش از 16هزار زن بهدلیل نزاع و درگیری به پزشکی قانونی مراجعه کردهاند که در این بین، استان آذربایجانشرقی در صدر قرار دارد. در سالهای اخیر، بسیاری از آسیبهای اجتماعی که تا پیش از این مردان به آن ورود پیدا میکردند در میان زنان در حال افزایش است. همانطور که گفته شده، اعتیاد در این سالها زنانه شده و باید گفت دعوای خیابانی نیز زنانه شده است. این روزها کلاسهای دفاع شخصی طرفداران زیادی بین دخترها پیدا کرده است.
یکی از مدیران این باشگاهها میگوید: «دختران به این نتیجه رسیدهاند که باید حقشان را بگیرند. برای همین هم خیلیهایشان دفاع شخصی میآیند تا جواب مزاحمها را شخصا بدهند. گاهی در باشگاه خاطرات دعواهایی را که انجام دادهاند با افتخار برای همم تعریف میکنند؛ البته به نظر من، این موضوع اصلا بد هم نیست. بههرحال، در جامعه که خطرات زیادی برای زن وجود دارد بهتر است زنان شجاعت بیشتری داشته باشند و از دعواکردن نترسند. اینطوری راحتتر هم میتوانند زندگی کنند.»
منبع: روزنامه آسمان آبی