بیداری کاوه
با پایان یافتن پروژه مترو، تندیس کاوه به میدان آزادی اصفهان بازگشت
همچنین مهدی مقدری، سخنگوی شورای شهر که ازجمله پیگیران اصلی این کار بود و تا آخرین لحظه عملیات بازگردانی آن در محل حضور داشت، صبح روز گذشته ابتدا عکسی از این تندیس را با جمله «صبح آزادی، صبح امید وطن» پست کرد و در ادامه تاریخچهای از روند ساخت این تندیس و آنچه بر آن گذشته است را نوشت. همچنین مهدی مزروعی دیگر عضو شورای شهر حاضر در محل اجرای عملیات در مورد بازگشت مجسمه کاوه به آزادی اظهار کرد: این مجسمه بعد از حدود ۱۰ سال دوباره به آزادی بازگشت که این اتفاق منجر به شادی بسیاری از شهروندان و اصفهان دوستان شد. نصب مجدد مجسمه کاوه مطالبه عمومی شهروندان اصفهان بود که خوشبختانه محقق شد.
28 شهریور سال گذشته اصفهان امروز گفتگویی با ایرج محمدی سازنده این تندیس انجام داد ( از اینجا بخوانید ) و او از مسئولان شهری اصفهان خواست تا پسرش، کاوه را بیدار کنند.
محمدی عنوان کرد «در شاهنامه آمده بود که کاوه از سپاهان برخاسته، به سمت ضحاک حرکت کرده و با او درگیر میشود؛ بنابراین با بررسی این دو موضوع به این نتیجه رسیدم که کاوه آهنگر ساخته شود. کاوه به ارتفاع 5/6 متر و در این هیبت که پیشبند آهنگری چرمیاش را تبدیل به درفش کرده و در حال حرکت است، طراحی شد. کاوه آدم جنگجویی نیست. او آهنگر است. به همین دلیل خشم درونش را فروخورده و با چهرهای مصمم، دست را به عقب برده است و بر «سندان» که پیش روی اوست، گذاشته است. این هیبت درواقع تفکر کاوه است که تصمیم دارد ظلمی که برپاشده را از بین ببرد. درنهایت مجسمه کاوه در دوتکه و از جنس برنز و با پنجتن وزن ساخته شد. سال 80 بود که من قرارداد این کار را بستم و مراحل قالبگیری، کوره و ریختهگری به همراه مونتاژ آن دو سال زمان برد. درنهایت کاوه در میدان آزادی برپا شد و آنجا ماند تا اینکه گفتند قرار است مترو از این محل عبور کند و به طور موقت آن را برداشتند.»
روز گذشته پسازاینکه خبر نصب مجدد کاوه را به محمدی دادند او با خوشحالی اظهار کرد: «ساخت این تندیس برای من بهعنوان یک کار سفارشی و ساخت یک مجسمه نبود بلکه از ابتدای ساخت آن تا اکنون حس میکنم واقعاً فرزند من بوده است. وقتی این تندیس را از میدان به انبار بردند واقعاً دلم گرفت، چراکه احساس کردم پسرم را به انبار بردند و امروز که این تندیس به مکان قبلی خود بازگشته بسیار خوشحال هستم. من دو سال مداوم با این اثر زندگی کردم تا آن چیزی که میخواهم ساخته شد. من برای ساخت تندیس کاوه الگو و مدلی نداشتم و در ذهنم آنقدر کنکاش کردم تا بتوانم شخصی را خلق کنم تا نشانگر یک شخصیت بزرگ باشد. اکنون احساس میکنم فرزندم دوباره آزادشده و به مکان نخست خود بازگشته است.»