دوبله هويت دارد

دوبله و دوبلوري حکايتي است بسيار مفصل که از اين بسيار، تنها به اين اندک مي توان اشاره اي سريع کرد که اين حرفه نيز مانند ديگر مشاغل فرهنگي به رخدادها و حوادث پيرامون خودش بشدت وابسته است. اين شرايط اجتماعي است که موجب سرسبزي آن مي شود . بعد از انقلاب با محدود شدن اکران فيلم هاي خارجي و رونق سينمايي وطني و از آن طرف ورود صدابرداري سرصحنه به جريان فيلمسازي، حضور دوبلور محدود شد به کارتون و مختصر فيلم هاي خارجي براي پخش در چند شبکه تلويزيوني.
دوبله طفلي بود که خود، خود را تربيت کرده و به آب و گل رسانده و در دنياي سينما يلي شده است. دوبله نيمي از فيلم فارسي بود؛ فيلم هايي که صامت ساخته مي شدند و اين زنان و مردان دوبلور بودند که شهرت فيلم و آرتيست هايش به مدد صداي آنان بود. اما آنگاه که بازيگران سينما، هم سيما داشتند هم صدا، هم اکران فيلم هاي خارجي تعطيل شده بود، دوبله تعطيل نشد و مردان و زنان دوبله براي عرض اندام اينک به کارتون هاي کم تحرک ژاپني روي آورده و آنچنان جاني به اين فيلم هاي بي جان داده اند که براي نسل امروز و کودک ديروز خاطره اي ساخته اند ماندگار ، آن هم براي کودکاني که زير موشکباران و در انتظار پدران به جنگ رفته، چشم به اين تصاوير مي دوختند، اما دل به صداها مي دادند . دوبله بعد انقلاب، بزرگاني با خود داشت که ديگر هم ورزيده بودند و باتجربه که اينک تربيت مردان و زنان جوان از اهم کارهايشان بود تا معرکه خالي نماند. اين هنر هنوز هم کار وسازش، استاد و شاگردي است. مدرسه آنچناني ندارد و از مرشد به مريد است که به ارث مي رسد. ازدياد شبکه هاي تلويزيوني و شبکه هاي خانگي و فراواني فيلم و انيميشن که بعد از انقلاب رونق گرفت، باز نيز آقا و خانم دوبله را سخت به تکاپو انداخت. همچنان که آب و زمين فراوان باشد، باغ و باغباني فراوان مي شود و اين طور است که فراواني کار، فراواني هنرنمايي دوبله است؛ چرا که اينجا آنقدر استاد هست که از لغزش کيفيت نترسد. همان طور که شکوفايي سينماي وطني و فيلم هاي وارداتي زماني به دست يلي به اسم دوبله بود... دوبله نيز فرزند سينماست. اگر سينما زنده باشد، دوبله نيز زنده است. دوبله فرزند ناخلفي نبود، ديده نمي شد، ولي هميشه ديده مي شد! اکنون دوبله پير و مرشد، خاطره، گذشته و هويت دارد.
منبع:روزنامه جام جم