زن راننده اورژانس: اگر راننده نمی‌شدم قطعا پلیس می‌شدم

زن و مرد بودن تفاوتی در میزان موفقیت افراد ندارد، چه بسیار زنان و مردانی که با پشت سرگذاشتن تمام سدها و سختی‌ها به موفقیت‌هایی رسیدند که نامشان در دنیا پر آوازه و آثارشان میان مردم رواج پیدا کرد و تاریخ به وجودشان افتخار می‌کند.
به گزارش تسنیم ، زنان بسیاری در دنیا هستند که جنسیت هیچ گاه مانع رسیدن به موفقیت و خواسته‌هایشان نشد و تمام تلاش خود را به کار بستند و در زمینه‌ای که توانایی و استعداد داشتند به موفقیت رسیدند. اما گاهی مردم دنیا برخی کارها را منتسب به مردان می‌دانند و تصورشان بر این است که شاید زنان به خوبی مردان از عهده انجام آن بر نیایند، با این وجود زنان بسیاری با این تفکر مبارزه کردند و ثابت کردند که در هر زمینه‌ای می‌توانند پا به پای مردان پیش بروند و توانایی خود را به نمایش بگذارند.
یکی از مشاغلی که وقتی اسمش را می‌شنویم معمولا مردان در ذهن‌مان متبادر می‌شوند "رانندگی" است. رانندگی شغلی است که معمولا مردان در آن مشغول به خدمت هستند، به ویژه زمانی که حرف از ماشین‌های سنگین مانند اتوبوس، کامیون، تریلر و ... به میان می‌آید. اما با این وجود زنانی به میدان آمدند و این تابو را نیز شکستند و با ورود به این شغل تصور انحصار رانندگی به مردان را از بین بردند.
یکی از زنانی که در این زمینه تلاش کرد تا انحصار رانندگی پایه یک به مردان را از میان بردارد "نرگس راشکی" است؛ او با دریافت گواهینامه پایه یک در سال 1387 و آغاز به کار در اورژانس اصفهان به عنوان نخستین راننده زن اورژانس در کشور در سال 1390 فعالیت خود را آغاز کرد. از آن زمان به بعد بود که مردم اصفهان و پس از آن کشور متوجه حضور این راننده زن در اورژانس شدند و از او و اقدام زیبایش تقدیر کردند. مردم از فعالیت نرگس راشکی در اورژانس استقبال کرده و معتقد بودند که حضور او در این حرفه بسیار موثر است.
تسنیم: در ابتدا لطفا خودتان را معرفی کنید و ماجرای راننده اورژانس شدن خود را بازگو کنید.
راشکی: نرگس راشکی هستم؛ سال 1358 در سیستان و بلوچستان، شهر زابل بدنیا آمدم. سطح یک حوزه علمیه را دارم، بعد از آن زمانی که سال 1390 وارد اورژانس اصفهان شدم تصمیم گرفتم در رشته کاری خودم نیز تحصیلاتی داشته باشم به همین دلیل آزمون کاردانی امداد و سوانح را گذراندم و این دوره را با موفقیت پشت سر گذاشتم بعد از آن چون گواهینامه رانندگی پایه یک را سال 1387 در زاهدان گرفتم و چون دو واحد اتوبوس - آمبولانس فعال در شهر اصفهان داشتیم پیشنهاد دادم که به عنوان همکاری می‌توانم در این زمینه موثر باشم.
این پیشنهاد خودم بود که راننده اتوبوس- اورژانس شوم؛ هرچند که مردم از قبل دیده بودند که یک زن راننده اتوبوس باشد اما برای همه عجیب بود که مرا پشت فرمان یک اتوبوس اورژانس می‌دیدند. در نهایت با توجه به توانایی واعتمادی که پرسنل اورژانس اصفهان به من داشتند این فرصت در اختیار من قرار گرفت و از تیر ماه 1395 رسما با واحد اتوبوس - آمبولانس همکاری خود را آغاز کردم.
شما نخستین راننده زن اورژانس در کشور هستید، آیا بعد از شما زن دیگری به این حرفه پیوسته است؟
راشکی: هنوز زنان دیگری به این عرصه وارد نشده‌اند اما در برخی شرایط واقعا به وجود بانوان نیاز است و لازم است کنار تکنسین مرد حضور داشته باشند. هرچند بانوان به عرصه 115 وارد شدند اما به عنوان کارشناس پاسخگوی مردم هستند و در عمل دیده نمی‌شوند.
در بسیاری از ماموریت‌هایی که اعزام می‌شویم شرایط ایجاب می‌کند که همکار زن هم و جود داشته باشد. در این شغل رعایت تمام و کمال قوانین راهنمایی و رانندگی لازم است تا منجر به حادثه جدید نشود. تمرکز و مهارت باید داشت تا در این حرفه با مشکلی مواجه نشویم.
با وجود اینکه این حرفه یکی از مشاغل سخت برای بانوان است اما حضور بانوان در آن گاهی لازم است و کمک کننده است. جدا از مباحث رانندگی که باید کاملا دقت کرد تا خدایی نکرده حادثه دیگری به وجود نیاید باید با روحیه‌ای خوب در کنار مردان در این زمینه فعالیت داشته باشیم. گاهی مواقعی پیش می‌آید که آمبولانس تعمیر می‌خواهد و ما باید به عنوان تکنسین کنار راننده مرد حضور داشته باشیم.
در مورد مشکلات و سختی‌های یک بانوی راننده اورژانس بگویید.
راشکی: کار کردن در اورژانس جزء مشاغل سخت است و 95 درصد این شغل کاملا مردانه است به ویژه عملیات‌های سخت و سنگینی که شبانه است یا مانورهایی که انجام می‌دهند. بیشتر مردم هنوز شناخت کاملی از اورژانس ندارند. در بدنه تمام آمبولانس‌های اوژانس نوشته شده که خدمات 115 رایگان است اما خیلی از مردم هنوز این را نمی‌دانند و یا برخی مواقع راننده‌ها راه را برای آمبولانس باز نمی‌کنند. حتی گاهی نیروهای ما مورد بی حرمتی قرار می‌گیرند.
گاهی وقتی که یک کد را به محل حادثه اعزام کردیم تا زمانی که کد بعدی برسد زمانی طول می‌کشد اما نیروهای ما در این زمان گاهی مورد بی احترامی قرار می‌گیرند. نیروهای اورژانس قشر آرام و زحمت کشی هستند اما متاسفانه دیده نمی‌شوند و بسیاری از مردم در مورد خدماتی که ارائه می‌دهند آگاهی ندارند؛ این آگاهی می‌توانداز طریق رسانه‌ها انجام شود چرا که ما در تمام امور مربوط به اورژانس و حتی مانورها و پوشش امداد سلامت حضور داریم اما نادیده گرفته می‌شود.
زحمات پرسنل اورژانس همیشه فی سبیل الله بوده و برای رضای خداست اما همیشه موقع تشکر هیچ اسمی از اورژانس برده نمی‌شود.
اورژانس اصفهان برای افزایش آگاهی مردم چه اقداماتی انجام داده است؟ به نظر شما این آموزش‌ها از کجا و از چه کسانی باید آغاز شود؟
راشکی: دانش آموزان می‌توانند با یادگیری مباحث مربوط به اورژانس هم آگاهی خود را افزایش دهند و هم به اطرافیان آموزش دهند، معمولا کار در مدارس پاسخگوی نیاز است. تا کنون مدارس بسیاری هم از ما درخواست کردند تا برای آموزش به آنجا برویم، نیروهای ما نیز در مدارس حضور پیدا می‌کنند و کمک‌های اولیه و سایر آموزش‌های لازم را به دانش آموزان ارائه می‌دهند. دانش آموز و معلم باید بداند که کسی که مثلا دچار ایست قلبی می‌شود صحنه را چگونه برای اپراتور شرح دهد تا قبل از رسیدن اورژانس به او کمک کنند.
آموزش دادن به کودکان و نوجوانان در این زمینه ما را یاری می‌کند اما خانواده‌ها نیز باید آگاهی خود را افزایش دهند تا بتوانند در مواقع لزوم به بیمار خود کمک کنند. در این زمینه ما از رسانه‌ها نیز یاری می‌طلبیم.
شما در چه مأموریت‌های خاصی حضور داشتید؟
راشکی: در حوادث تلخی مانند سقوط هواپیمای تهران- یاسوج همکاران مرد ما به دلیل سختی کار حضور داشتند اما من در تصادفات زنجیزه‌ای بسیاری حضور داشتم. در بیشتر ماموریت‌های داخل شهر و مانورها حضور داشتم. 29 فرورودین در عوارضی نطنز به کاشان نیز دو تصادف شدید داشتیم که در صحنه بودم و بسیار دلخراش بود. صحنه‌هایی دیدیم که نمی‌توانیم فراموش کنیم.
تسنیم: شما از نظر احساس و عواطف آزار نمی‌بینید؟ چگونه بر احساستان غلبه می‌کنید و به کار ادامه می‌دهید.
راشکی: این شغل به نظر من شغل خشنی است و ما صحنه‌هایی می‌بینیم که واقعأ دردناک است، مرگ و میر دارد و دیدن این صحنه‌ها و ناراحتی آن تا چندین روز همراه ماست. سعی می‌کنم زمانی که از ماموریت برمیگردم با روحیه شاد و خوب به خانه بروم؛ البته نمی‌توانم نقش همسرم را نادیده بگیرم، او همراه بسیار خوبی برای من است و همیشه در همه موارد کمک حال من است.
در مجموع این شغل کار بسیار سختی است و آدم باید روحیه بسیار قوی داشته باشد، اتفاقات بسیاری می‌افتد که واقعا آدم را ناراحت می‌کند اما باید به کارمان ادامه دهیم.
آیا تا کنون در این شغل با مشکلی مواجه شده‌اید؟ آیا مشکلی با رفتار مردم و افراد جامعه برایتان پیش آمده؟
راشکی: خدا را شکر تا کنون مشکلی نداشتم مردم ما فهیم هستند و با دیدن من ابراز خرسندی می‌کنند و وقتی می‌دیدند که در واحد عملیاتی یک خانم فعالیت می‌کند مرا تشویق هم می‌کردند. گاهی پیش می‌آید که در برخی مواقع مردم در کنار اتوبوس و با ما سلفی می‌گیرند و از ما تشکر می‌کردند، این موضوع و دیدن قدردانی مردم ما را بسیار خوشحال می‌کند
شیرین ترین و تلخ ترین خاطره‌تان را در مدت فعالیت خود در اورژانس اصفهان بازگو کنید.
راشکی: شیرین‌ترین خاطره‌ام مربوط به وقتی است که با اتوبوس- آمبولانس در شهر در حال رانندگی بودم، همکارانم تماس می‌گرفتند و می‌گفتند شهر را بهم ریختی، مردم تماس می‌گیرند و ابراز خوشحالی می‌کنند، حتی برخی از همکاران هم از این اتفاق که من راننده یک آمبولانس باشم تعجب می‌کردند.
همان روزی که برای اولین بار پشت فرمان اتوبوس - آمبولانس نشستم وقتی یک جا در ترافیک ایستاده بودم درب اتوبوس باز بود خانمی سوار شد و گفت:"این اتوبوس کجا می‌رود؟".
اما تلخ‌ترین خاطره من مربوط به عید نوروز امسال است، تصادف شدیدی در محور نطنز شده بود و ما برای امداد به آنجا اعزام شدیم. در این تصادف دلخراش یک کودک به همراه پدر و مادرش در اتومبیل بودند که پدر و مادر کودک هر دو جان خود را از دست دادند و تنها کودک آنها زنده ماند.
مادر این کودک دقایقی زنده بود و همان دقایق مدام سراغ کودکش را می‌گرفت اما متاسفانه او هم جان خود را از دست داد و کودک تنها بازمانده این حادثه بود. دیدن این حادثه برای من و همکارانم بسیار سخت بود، آنقدر که هنوز هم با یادآوری آن ناراحت می‌شوم.
در این سال‌ها چه در ستاد و چه در بین مردم موردی پیش نیامده که باعث دلخوری من شود. از وقتی اصفهان بودم برخی مواقع پیش آمده که در شرایط خاص ترجیح دادند از نیروی مرد استفاده کنند که ایرادی وارد نیست. هنوز من به عنوان اولین خانم عملیاتی هستم که دارم به عملیات می‌روم اما کم کم در این زمینه می‌توانیم به جایگاه خودمان برسیم.
دلیل انتخاب این شغل چه بود و مشوق شما در این زمینه چه کسی بود؟
راشکی: به خاطر این که خانواده‌ام در حرفه پرستاری و علوم پزشکی فعال بودند من از بچگی به این شغل علاقه داشتم برای همین هم فعالیت در اورژانس را انتخاب کردم.
مشوق اصلی من در این زمینه و حتی برای گرفتن گواهینامه همسرم بود. من و همسرم در یک روز برای دادن آزمون رانندگی پایه یک رفتیم. روزی که برای دادن آزمون رفتیم من تنها خانمی بودم که آنجا بودم به اضافه 120 مرد. در آزمون کتبی قبول شدم و رفتیم تا آزمون تپه را هم بدهیم. من فقط 5 جلسه آموزشی سوار کامیون شده بودم. از 15 نفر آزمون گرفتند و نوبت به من رسید. مردها می‌گفتند ما یک عمر راننده بودیم و الان رد شدیم شما چطور فکر می‌کنی که قبول می‌شوی، آنها می‌خندیدند و می‌گفتند کامیون را به ته دره می‌اندازد.
افسری که امتحان می‌گرفتند تمام مراحل لازم را از من خواستند انجام بدهم، من هم بدون هیچ استرس و نگرانی همه را انجام دادم و در همان مرتبه اول قبول شدم. بعد زمانی که همسرم رفتند برای آزمون افسر به او گفت که همسرت از تمام مردهایی که اینجا بود مردتر بود. وقتی از ماشین پیاده شدم همه مرا تشویق می‌کردند.
اگر راننده اورژانس نمی‌شدید و در این شغل مشغول نبودید فکر می‌کنید چه کاره می‌شدید؟
راشکی: قطعا پلیس می‌شدم.
خانواده شما با شغل‌تان مشکلی ندارند؟ رفتار آنها در این رابطه با شما چطور است؟
راشکی: من دو فرزند پسر دارم. پسر بزرگم از این که من در این شغل هستم خوشحال است و همیشه می‌گوید خوشحالم که پدر و مادرم اینقدر توانمند هستند. آنها هیچ وقت اعتراضی نکرده‌اند و همیشه همراه من هستند. همسرم نیز همراه بسیار خوب و مشوق من بوده و هستند.
با توجه به شرایط خاص پسر دومم، وقتی که من خسته به خانه می‌روم همسرم مانند ستون محکمی برای من هستند و اصلا اجازه نداده‌اند تا کنون مشکلی برای زندگی‌مان ایجاد شود. اما من به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرده‌ام که زمانی که در خانه هستم به کارهایم رسیدگی کنم. مادر همسرم نیز زحمات بسیاری برای ما کشیدند که نمی‌توانم آن را نادیده بگیرم.
شما یک راننده اورژانس هستید که در تمام عملیات‌ها چادر به سر دارید. آیا این چادر برای شما محدودیت ایجاد نکرده است؟
راشکی: من از همان روز اولی که وارد کار شدم با چادر بودم و هنوز حتی وقتی گشت اتوبوس هستم احساس نکردم چادر برای من مانع است و باید کنار گذاشته شود. البته من همیشه چادر به سر داشتم و بعد از کار هم همین طور؛ اما هیچ وقت چادر برایم محدودیت ایجاد نکرد.
مشکلات اورژانس 115 اصفهان چیست؟ شما با چه مشکلاتی روبرو هستید؟
راشکی: اوژانس 115 نیاز به حمایت دارد. 115 یک ارگان مردمی است و ما هیچ چشم داشتی هم نداریم اما درخواست داریم که از طرف رسانه برای ساخت و بهبود شرایط فیزیکی پایگاه‌ها تلاش بیشتری شود.
نیروها بتوانند از امکانات رفاهی استفاده کنند چرا که هر چقدر نیروها توان بیشتری داشته باشند و در محیط پر استرس قرار نگیرند کیفیت خدمات نیز بالاتر می‌رود.
علاوه بر این ما با کمبود نیروی انسانی با توجه به پراکندگی پایگاه‌ها نیز مواجه هستیم اما با در نظر گرفتن شیفت این کمبود را برطرف می‌کنیم.
روزانه چند تماس با اورژانس اصفهان برقرار می‌شود و چه تعداد از این تماس‌ها مزاحمت است؟
راشکی: به طور میانگین بین 2000 تا 2500 تماس به صورت روزانه با اورژانس اصفهان برقرار می‌شود و بعضی از این تماس‌ها منجر به اعزام می‌شود.
متاسفانه مزاحمت تلفنی هم بسیار زیاد است، تماس می‌گیرند و سئوالات بی ربط می‌پرسند یا بدون دلیل خط را اشغال می‌کنند. تمام دقیقه‌ها برای اورژانس طلایی است و فشاری که بر ما وارد می‌شود به این دلیل است که شاید کسی باشد که نیازمند خدمت است پس خط نباید بدون دلیل اشغال باشد.
ناوگان امدادرسانی محدودند اگر درهمین حین خود آمبولانس دچار سانحه شود هم مشکلی به مشکلات دیگر اضافه می‌شود. اما بعضی از بیماران را با راهنمایی ما می‌توانند شخصا به مراکز درمانی انتقال دهند.
نمی‌توان تماس‌های اورژانس را دسته بندی کرد. ما همه نوع حادثه‌ای داریم اما حوادث ترافیکی همیشه در اولویت است.
آیا اورژانس اصفهان از خدمات روانپزشک یا روان شناس نیز استفاده می‌کند؟
راشکی: در حال حاضر هنوز روان پزشک نداریم اما پزشکان در اتاق مشغلوند واگر نیاز به پزشک باشد کارشناسان به پزشک اتاق فرمان ارجاع می‌دهند و مشکل را برطرف می‌کنند.
برخی مواقع به قدری شرایط خاص است که تمام خطوط مشغول است و تمامی کدهای آمبولانس نیز در ماموریت هستند و به مردم می‌گوییم که شکیبا باشند و نزدیک‌ترین کد را در اولین فرصت اعزام می‌کنیم.
در چه ماموریت‌هایی اورژانس از بالگرد استفاده می‌کند؟
راشکی: زمانی از بالگرد استفاده می‌کنیم که مصدومان خیلی بد حال باشند یا بعد مسافت زیاد باشد و یا مواقعی که مادر باردار و مسیر صعب العبور باشد. در چنین مواقعی از بالگرد استفاده می‌کنیم و خیلی سریع مصدوم یا فرد نیازمند را به مرکز درمانی منتقل می‌کنیم.
در مورد فایل‌های صوتی که توسط اورژانس اصفهان تهیه و در فضای مجازی منتشر می‌شود توضیح دهید. این فایل‌های صوتی چه آموزش‌هایی به مردم ارائه می‌دهد؟
راشکی: این کار بسیار خوبی است که توسط روابط عمومی اورژانس اصفهان انجام شده است. مردم هرچقدر به مسائل اورژانس و امدادرسانی آگاهتر باشند بهتر می‌توانند در مواقع لزوم کمک کنند. برای خودشان هم بسیار مفید است. این فایل‌های صوتی آموزش‌هایی در مورد امداد رسانی ارائه می‌دهد؛ مثلا در برخورد با نوزادی که شیر در گلویش گیر کرده است، یا کسی که دچار سکته یا ایست قلبی شده است.
این فایل‌ها به مردم کمک می‌کند تا اگر کوچکترین حادثه‌ای رخ داد خودشان حادثه را مدیریت کنند و نجات بخش باشند. با توجه به اینکه اقشار مختلف مردم از این فایل‌ها استفاده کرده‌اند و تاثیر بسیار خوبی داشته است به این فکر کردیم که این فایل‌ها را با تصویر آماده کنیم این موضوع در دست بررسی قرار دارد و این برنامه جزء برنامه‌های ادامه دار است.
حرف آخر.
راشکی: معتقدم که هر شخصی ابتدا باید توانایی خود را بشناسد، همه انسان‌ها توانایی‌های بالقوه‌ای دارند که می‌توانند آن را شکوفا کرده و به منصه ظهور برسانند. هیچ توجهی به زن یا مرد بودن نداشته باشند چون انسان‌ها یکسان آفرینده شده‌اند و این را می‌توانند زمانی که در استعداد خود به پیشرفت رسیدند متوجه شوند.
اینکه حجاب مانع موفقیت می‌شود و یا محدودیت است اصلا درست نیست، این فقط بهانه است که نباید به آن اهمیت داد؛ حجاب مانع پیشرفت و رشد نیست. من با حجاب کامل سرکار خود حاضر می‌شوم و این حجاب بخشی از من شده است.
در نهایت برای همه همکاران اورژانس آرزوی توفیق دارم و از مسئولان می‌خواهم اورژانس را یاری کنند.